فاطمه زمانی، خبرگزاری دانا، گروه سلامت؛ بیش فعالی یا کمبود توجه نوعی اختلال روانی است که علاوه بر کودکان، بزرگسالان را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند زندگی فردی و اجتماعی شخص را با معضلات و مشکلات متعددی مواجه کند. اما این اختلال معمولا در بزرگسالان جدّی گرفته نمی‌شود و اقدامی برای درمان آن صورت نمی‌گیرد. هم چنین بیش فعالی در بزرگسالان ممکن است به اندازه علائم این بیماری در کودکان ظاهر نشود و با نشانه‌هایی به مراتب ملایم‌تر از کودکان بروز یابد. با این حال بیش فعالی بر جنبه‌های مختلف زندگی افراد تأثیر گذار بوده و ممکن است روابط خانوادگی یا حرفه‌ای افراد را دچار اختلال کند.
علائم بیش فعالی در بزرگسالان
حرکات تکانشی
بی نظمی و عدم اولویت بندی فعالیت‌ها
مهارت ضعیف در مدیریت زمان
عدم تمرکز
فعالیت بیش از حد یا بی قراری
برنامه ریزی ضعیف
قدرت تحمل پایین
نوسانات خلقی مکرر
گوش دادن ضعیف
ناتوانی در کنترل احساسات
راه‌های درمان
درمان شناختی رفتاری
در این نوع از مشاوره، مهارت‌های خاصی برای مدیریت رفتار و تغییر الگو‌های فکری منفی در اختیار فرد قرار می‌گیرد. این نوع روان درمانی به فرد کمک میکند تا با افسردگی مبارزه کند و با چالش‌های زندگی در منزل، کار یا مدرسه درگیر شود.
مشاوره زناشویی و خانواده
این نوع از درمان به افراد خانواده کمک میکند نحوه برخورد با یک فرد مبتلا به اختلال بیش فعالی را به خوبی بیاموزند و به او در بهبود شرایط زندگی کمک کنند.
دارو درمانی
محرک‌ها
محرک‌ها دارو‌هایی هستند که معمولا بیشتر برای بیش فعالی تجویز میشوند و می‌توانند نشانه‌های حاصل از این اختلال را درمان کنند. برخی از محرک‌ها عبارتند از: متیل فنیدات، دگزامفتامین و دگزامفتامین _آمفتامین.
سایر دارو‌ها
دارو‌های دیگری مانند اتوموکستین و دارو‌های ضد افسردگی مثل بوپروپیون برای درمان اختلال بیش فعالی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اتوموکستین‌ها و. ضد افسردگی‌ها کندتر از محرک‌ها کار می‌کنند و ممکن است برای اثر بخشی به چند هفته زمان نیاز داشته باشند؛ بنابراین اگر نمی‌خواهید از محرک‌ها استفاده کنید، اینگونه دارو‌ها انتخاب بسیار مناسبی هستند.
به خاطر داشته باشید که انتخاب داروی مناسب و مقدار مصرفی آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. از این رو بهتر است این موضوع توسط پزشک تشخیص داده شود. درمورد عوارض جانبی و اثرات دارو‌ها نیز یهتراست روانپزشک خودرا مطلع سازید.
