فاطمه سادات زاهدی ، کارشناس ارشد مشاوره ، خبرگزاری دانا ؛ بازی تنها برای بچه‌ها نیست. بزرگسالان و والدین حتی می‌توانند بیشتر از بچه‌ها بازی کنند.کودکان (و بزرگسالان) باید مهارت بازی کردن را یاد بگیرند. تحقیقات نشان می‌دهند که خانواده بهترین مکان برای یادگیری این مهارت‌ها است . اما گاهی وقت ها با والدینی روبه رو هستیم که اجازه ی بازی کردن های خیالی را به فرزندانشان نمی دهند و اعتقاد دارند اگر فرزندشان چنین بازی هایی انجام دهد ممکن است در بزرگسالی به آن نقش نرسد و دچار سرخوردگی و افسردگی شود .
اما یادتان باشد کودکان از تبدیل وقایع روزمره و یا تخیلاتشان به نمایش های جالب ، و بازی کردن در این نمایش ها ، چیزهای زیادی می آموزند . هنگامی که کودک شما خودش یک نمایش ساده را طراحی می کند ، مهارت های کلامی و اجتماعی او افزایش پیدا می کند . او با بازی کردن ، بر روی احساسات و عواطف خود تمرین می کند. هنگامی که او خود را به عنوان یک پدر ، دکتر یا معلم تصور می کند ، احساس قدرت کرده و همچنین مسولیت پذیری را تمرین می کند و در آینده برای آن نقشی که در حال حاضر ایفا می کند آماده تر می شود . پس می توان اینطور نتیجه گرفت که از طریق بازی نقش ها در کودکی مغز برای ایفای نقش واقعی در بزرگسالی آماده تر خواهد شد .
