روایت اعتکاف، روایت پیشرفت معنوی دل های مردم است.

به گزارش پایگاه خبری دانا؛ حجت الاسلام میر حامد تقدیری فعال فرهنگی و رئیس بنیاد نوجوان سازمان تبلیغات اسلامی در کانال شخصی خود نوشت:  جلوی مسجد ایستاده بودم که پیرزن جلو آمد و با دهانی که چادرش را به دندان گرفته بود و بقیه چادرش را به کمرش گره زده بود و هر دو دستش از لحاف و وسیله پر بود ، به من گفت: حاج آقا ممنونم که بهتون زنگ زدم و قبول کردید پسرم بیاد اعتکاف. تا اومدم بگم من در اعتکاف این مسجد کاره ای نیستم و خودم هم پسرم رو آوردم پیرمرد پشت سر پیرزن جلو اومد و با دستانی پر و نفس زنان گفت: حاج آقا این علی آقا رو به مسیر خدا هدیه کردیم. مواظبش باشید.

مسجد جا نداشت. هر سه طبقه از نوجوان هایی که حالا حال خاصی داشتند، پر شده بود. حس انقطاع از خانواده و دنیا را میشد از چشم هایشان خواند. حتی از موبایل ها هم خبری نبود که جمع آسمانی نوجوانان را بهم بزند. 

نیمه های شب ، بعضی از نوجوان ها خوابیده بودند، اما صحنه هایی بیشتر جلوه میکرد. میدانم تاریخ برای ثبت خلوت های نماز شب نوجوانان فهم ندارد، اما نمیدانم چرا دوربین ها یادشان رفت در زمانی که روایت دشمن از نوجوانان ، روایت غیر دینی و غیر انقلابی است ، این انس و رفاقت با خدای مهربان را به تصویر بکشد. همان موقع که الهی العفو آرام نوجوانان در میان مسجد، صدای الهی العفو رزمندگان نوجوان در سنگر های جبهه را یادآوری می کرد .

استاد خبرگانی‌مان می گفت قبل از و اوایل انقلاب اعتکاف اینگونه نبود. نهایتا چند نفر از علماء و پیرمردها و اساتید در مسجد امام حسن عسکری ع معتکف میشدند.

روایت اعتکاف ، روایت پیشرفت معنوی دل های مردم است.

استاد می گفت: روایت اعتکاف ، روایت پیشرفت معنوی دل های مردم است. روایت این است که انقلاب اسلامی چقدر دل های پاک نوجوانان را با خدا گره زده که این همه اعتکاف نوجوانی در کشور بر پا میشود. استاد می گفت: برای این اعتکاف ها خوب خادمی کنید، خوب برنامه ریزی کنید که گام مهمی در تربیت جوانان گام دوم انقلاب اسلامی است. 

راستش را بخواهید دلم گوشه ای از مسجد اعتکافی نوجوانان را میخواهد. گوشه ای که کسی سراغم نیاید تا بتوانم زار زار اشک بریزم و فریاد توبه به درگاه الهی ببرم از این همه ظرفیت و شوق حرکتی نوجوانان و کوتاهی های ما. دلم میخواهد به درگاه الهی التماس کنم که ما را هم با این نوجوانان معتکف ، درهم بخرد . درهم ببرد.

ما با اعمال ام داوود از زندان نفس و دنیای مان نجات پیدا نمی کنیم. چنان در سلول های خود گیر کرده ایم که به هر دری برای نجات می زنیم. پنجره ی اعتکاف ها و اربعین ها برای ما نوری پر امید برای نجات است. پنجره ای که وقتی از آن می‌نگریم می بینیم چقدر نوجوان زودتر از ما دل را آسمانی کرده اند. 

ما با اعمال ام داوود از زندان نفس و دنیای مان نجات پیدا نمی کنیم.

ما با دیدن این نوجوانان به آینده انقلاب اسلامی دلمان قرص می‌شود. این ها، راه الهی و انقلاب اسلامی و مقاومت را جدی گرفتند.