فاطمه ترکاشوند-پایگاه خبری دانا:در دنیایی که تکنولوژی با سرعتی سرسام‌آور در حال پیشرفت است، عینک‌های واقعیت افزوده (AR Glasses) به یکی از داغ‌ترین ترندهای آینده‌نگرانه تبدیل شده‌اند. گجت‌هایی که قرار است مرز بین دنیای فیزیکی و دیجیتال را از بین ببرند و تجربه‌ای کاملاً جدید از ارتباطات، سرگرمی و کار ایجاد کنند.
در سال‌های اخیر، شرکت‌های فناوری‌محور مانند اپل، متا (فیسبوک سابق)، گوگل و سامسونگ میلیاردها دلار سرمایه را صرف توسعه نسل بعدی عینک‌های هوشمند کرده‌اند. هدف اصلی آن‌ها، خلق ابزاری است که قابلیت‌های گوشی هوشمند — مانند تماس، پیام، عکس‌برداری، موقعیت‌یابی و مرور اطلاعات — را در قالبی ساده، بدون نیاز به لمس صفحه یا درآوردن گوشی از جیب ارائه دهد.
برخی نمونه‌های اولیه مانند Meta Quest Pro یا Apple Vision Pro امکاناتی از جمله نمایش شناور اعلان‌ها، نقشه‌ها، تماس‌های تصویری و حتی پلتفرم‌های واقعیت ترکیبی را ارائه می‌دهند. کاربر با استفاده از صدا، حرکات سر یا حتی ردیابی چشم می‌تواند با این فضای دیجیتال تعاملی ارتباط برقرار کند؛ گویی صفحه‌نمایش گوشی بر روی دنیای واقعی نقش بسته است.
با این حال، چالش‌هایی جدی نیز وجود دارد. یکی از مهم‌ترین آن‌ها، مسئله طراحی ظریف و سبک این عینک‌هاست؛ چرا که دستگاهی قرار است جایگزین گوشی شود باید به اندازه کافی راحت و قابل استفاده روزمره باشد. چالش دیگر، مصرف بالای انرژی و نیاز به باتری‌های کوچک اما قدرتمند است که فعلاً در حد ایده‌آل قرار ندارد.
از طرفی، نگرانی‌هایی درباره حریم خصوصی نیز وجود دارد. عینک‌هایی که به دوربین، میکروفون و هوش مصنوعی مجهز هستند، ممکن است بدون اجازه از محیط اطراف تصویر و داده جمع‌آوری کنند که این موضوع می‌تواند قوانین و نگاه عمومی نسبت به این تکنولوژی را تحت تأثیر قرار دهد.
با این وجود، مزایای بالقوه این فناوری بسیار چشمگیر است. تصور کنید بدون بیرون آوردن گوشی از جیب، پیام‌های خود را در گوشه میدان دیدتان بخوانید، مسیر خود را بدون نگاه به نقشه پیدا کنید، یا حتی در جلسات کاری دیجیتال حضور پیدا کنید در حالی که در خانه هستید. این دقیقاً همان آینده‌ای است که عینک‌های AR وعده آن را می‌دهند.
به باور کارشناسان، ورود این فناوری به بازار مصرف عمومی در دهه آینده می‌تواند تحولی مشابه با ظهور گوشی‌های هوشمند* در دهه ۲۰۱۰ ایجاد کند. آینده‌ای که در آن تلفن‌ها دیگر به‌عنوان ابزار فیزیکی شناخته نمی‌شوند، بلکه اطلاعات و قابلیت‌ها در دنیای اطراف ما ادغام شده‌اند.
