ناجی مناطق محروم یا یک مشاور دست‌دوم؟

به گزارش پایگاه خبری دانا، گروه دانش و فناوری:

در بسیاری از خانه‌های بهداشت روستایی، یک بهورز یا پزشک عمومی، تنها متکی به دانش و تجربه خود باید تصمیمات حیاتی درباره سلامت بیماران بگیرد. هوش مصنوعی می‌تواند به عنوان یک "مشاور تخصصی همیشه در دسترس"، دقت و کیفیت این تصمیم‌گیری‌ها را به طور چشمگیری افزایش دهد.

کاربردهای عملی هوش مصنوعی در مناطق محروم:

تفسیر تصاویر پزشکی:

یکی از قدرتمندترین کاربردهای هوش مصنوعی، تحلیل تصاویر است. یک الگوریتم AI می‌تواند برای تشخیص موارد زیر آموزش ببیند:

    سل از روی عکس رادیوگرافی قفسه سینه.

     رتینوپاتی دیابتی از روی تصاویر شبکیه چشم.

     علائم اولیه سرطان سینه در ماموگرافی.

    این الگوریتم می‌تواند روی یک تبلت یا لپ‌تاپ معمولی نصب شود و بهورز با آپلود عکس بیمار، در کسری از ثانیه یک تحلیل اولیه دریافت کند.

دستیار تشخیص بر اساس علائم:

اپلیکیشن‌های مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند با پرسش سوالاتی از بیمار و ثبت علائم وی، لیستی از محتمل‌ترین تشخیص‌ها را به پزشک عمومی پیشنهاد دهند. این کار به پزشک کمک می‌کند تا بیماری‌های نادری را که ممکن است از قلم بیاندازد، در نظر بگیرد.

پیش‌بینی شیوع بیماری‌ها:

هوش مصنوعی می‌تواند با تحلیل داده‌های آب و هوایی، جغرافیایی و بهداشتی، احتمال شیوع بیماری‌هایی مانند مالاریا یا آنفلوآنزا را در یک منطقه پیش‌بینی کند و سیستم سلامت را برای مقابله هوشمندانه آماده کند.

چالش‌های استقرار هوش مصنوعی در مناطق محروم:

زیرساخت اینترنتی:

بسیاری از الگوریتم‌های قدرتمند هوش مصنوعی به اتصال اینترنتی پایدار نیاز دارند که در مناطق محروم often وجود ندارد. راه حل، توسعه مدل‌های سبک‌وزنی است که به صورت آفلاین کار کنند.

اعتماد پزشکان و بهورزان:

آنان باید به دقت و قابلیت اطمینان این سیستم‌ها اعتماد کنند و آن را به عنوان یک ابزار کمکی بپذیرند، نه یک جایگزین.

بومی‌سازی داده‌ها:

الگوریتم‌های هوش مصنوعی که با داده‌های جمعیتی اروپا یا آمریکا آموزش دیده‌اند، ممکن است برای تشخیص بیماری‌ها در جمعیت ایرانی دقت کافی را نداشته باشند. لازم است این الگوریتم‌ها با داده‌های پزشکی ایرانی "بازآموزی" شوند.

سخن پایانی:

هوش مصنوعی قرار نیست پزشکان مناطق محروم را حذف کند، بلکه می‌خواهد آنان را توانمندتر کند. این فناوری می‌تواند عدالت در سلامت را محقق ساخته و اطمینان حاصل کند که محل زندگی یک فرد، سرنوشت سلامت او را تعیین نکند. تحقق این آرمان، نیازمند عزم ملی و سرمایه‌گذاری در توسعه راه‌حل‌های بومی هوش مصنوعی است.