توجه بیش از حد دانش آموزان به نمره و کنکور، آنها را دچار فشارهای روانی و عاطفی می‌کند که این موضوع باعث می‌شود به جای تمرکز بر درس، دچار احساس ناکامی و ناامیدی شوند.
نازنین دادور، خبرگزاری دانا، سرویس سبک زندگی؛ پدر و مادر هایی که به هر دلیلی انتظار بیش از حد از فرزندان خود دارند،
فشار روانی زیادی به فرزندان خود وارد می کنند. تزریق استرس و اضطراب بر فرزندان نه
تنها سبب بهبود نتیجه درسی و رتبه کنکور نمی شود بلکه نتیجه ای عکس نیز می تواند داشته
باشد.
یک مشاور به بررسی چالش‌های میان والدین و فرزندان برای مطالعه دروس خود در آموزش آنلاین پرداخت و اظهار کرد: صحبت های والدین در محیط خانه و بیان عقایدشان نسبت به تحصیل و آینده محصلان در کشور می‌تواند بر روی میل و علاقه فرزند به تحصیل اثر بگذارد چرا که وقتی والدین دائما در محیط خانه می‌گویند که تحصیلات عالیه دیگر کارایی لازم را ندارد و در جامعه کارگشا نیست ناخودآگاه این تصور در فرزندان ایجاد می‌شود که چرا باید درس بخوانم؟.
مریم فولادی ، گفت: والدین باید بدانند که در عصری در حال زندگی هستیم که داشتن اطلاعات و دانش بسیار حائز اهمیت است به طوری که مشاغل دائما در حال تغییر شکل دادن هستند و نمی‌توان مانند گذشته تصور کارگشا نبودن تحصیلات را در جامعه فعلی در ذهن داشت، بنابراین مطرح کردن چنین تصورات در محیطی که فرزندان حضور دارند در روند تحصیلی آنها بسیار مخرب است چراکه انگیزه، هدف و میل به درس خواندن را از دست می‌دهند.
این مشاور با تاکید بر لزوم دوری والدین از سرزنش و قیاس فرزندان با دیگران، ادامه داد: والدین برای مطالعه هدفمند دانش آموز ابتدا باید در رفتار خود بازبینی داشته باشند و اینگونه شیوه صحیح مطالعه را به فرزند خود آموزش دهند. والین باید فرزندان را بر اساس استعداد، توانایی و هوش خود قیاس کنند نه اینکه دائما آنها را با هم‌سالان و هم‌کلاسی‌ها قیاس کنند.
به گفته وی، گاهی والدین برای تشویق فرزندان به مطالعه فضای، رقابتی میان آنها و هم‌کلاسی‌هایشان ایجاد می‌کنند و به فرزندان می‌گویند درس خواندن را از هم‌کلاسی خود یاد بگیر که چگونه در حال تلاش کردن است و... در حالی که باید بدانند ایجاد چنین فضاهای رقابتی تنها برخی از دانش آموزان را به سمت رقابت می‌برد و بعضا در برخی دیگر تاثیرات مخربی بر جا می‌گذارد.
فولادی افزود: والدین باید معیارهای سخت گیرانه و انتظارات بالای خود از درس خواندن فرزندان را کاهش دهند، برخی از والدین تنها نمرات ۱۹ و ۲۰ را جزء نمرات محسوب می‌کنند و فکر می‌کنند فرزند در صورتی آینده درخشانی خواهد داشت که در تمام دروس نمره ۲۰ کسب کند، درحالی که موفقیت فرزندان با کسب نمره ۲۰ تعریف نمی‌شود و تضمینی وجود ندارد فردی که نمراتش ۲۰ است در آینده فرد موفقی خواهد شد.
این مشاور معتقد است که گاها برخی والدین تصور می‌کنند که فرزندانشان سرآمد هستند و به همین علت از آنها انتظار نمره کامل و ۲۰ را دارند، درحالی که باید فرزندان را با خودشان قیاس کنند و آنها را برای پیشرفت نمراتشان هرچند به نمره ۲۰ نرسند، مورد تشویق قرار دهند.
وی ادامه داد: تشویق به منظور انگیزه دادن به فرزندان برای ادامه مسیر و یادآوری توانمندی آنها و گوشزد کردن نقاط مثبت آنها در مسیر مطالعه و درس خواندن دانش آموزان بسیار مهم است. چرا که بعضا درس خواندن برای برخی دانش آموزان کار کسل کننده و خسته کننده‌ای است و به همین دلیل نیاز است والدین به آنها انگیزه دهند و آنها را مورد تشویق قرار دهند.
به گفته فولادی والدین همچنین می‌توانند محدودیت‌های سالمی را برای فرزندان در نظر بگیرند، برای مثال می‌توانند ساعت مشخصی را برای مطالعه آنها در نظر بگیرند و بدانند که این محدودیت‌های مثبت به فرزندان کمک می‌کند تا در آینده انظباطی سالم داشته باشند.
همچنین وی معنقد است که والدین باید متناسب با سن هر دانش آموز از او انتظار درس خواندن داشته باشند چراکه برای مثال دانش آموزان دبستانی و پیش دبستانی حوصله کمتر برای درس خواندن دارند و گاها بیشتر از بازه ۳۰ دقیقه کلافه می‌شوند، به همین دلیل والدین می‌توانند یک استراحت کوتاهی میان هر مطالعه به فرزند بدهند تا او انگیزه دوباره‌ای برای مطالعه به دست بیاورد.
این مشاور در انتها گفت: برخی والدین می‌خواهند به رویاهای خود از طریق فرزندان جامه عمل بپوشانند به همین دلیل فرزند خود را در مسیری که مورد علاقه و استعداد او نیست سوق می‌دهند در حالی که باید فرزندان را هم جهت با علاقه و هوش آنها به سمت مطالعه و درس خواندن سوق داد تا اینگونه میل به مطالعه در آنها افزایش یابد.
