به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا و به نقل از ایسنا، LRLL 54361 که در پشت یک دیسک متراکم و پوشش غبار پنهان شده، هر 25.34 روز یک انفجار نور از خود ساطع میکند.
مشاهدات مشابه توسط دو جسم ستارهای جوان دیگر انجام شده اما این ستاره از قویترین انفجار نوری برخوردار است.
به گمان ستارهشناسان، این جرقههای نوری در اثر تعاملات دورهای بین دو ستاره تازه شکل گرفته بوده که به شکل گرانشی بهم متصل هستند.
ستاره LRLL 54361 میتواند بینش جدیدی را در مورد مراحل ابتدایی شکلگیری ستاره ارائه کند که در آن میزان زیادی از گاز و غبار به سرعت با هم ادغام شده تا یک سیستم ستاره ای دوتایی جدید را شکل دهد.
ستارهشناسان همچنین اظهار کردهاند که این نورها در اثر ریختن ناگهانی ماده بر روی ستارگان در حال رشد موسوم به پیشستاره ایجاد میشوند.
یک انفجار قدرتمند تابشی در هر زمان که دو ستاره در مدار خود بهم نزدیک میشوند، منتشر میشود. این پدیده موسوم به یکپارچگی پالسی در مراحل پایانی تولد یک ستاره دیده شده بود اما این نخستین بار است در یک سیستم ستارهای جوان یا با چنین شدت و نظمی شناسایی شده است.
این ستاره که ابتدا توسط تلسکوپ اسپیتزر مشاهده شده بود، یک جسم متغیر درون منطقه تولید ستاره IC 348 واقع در 950 سال نوری از زمین است.
دادههای اسپیتزر از حضور پیشستارههایی در این ناحیه خبر دادند. بر اساس بررسیهای آماری، این دوستاره بنظر میرسد حدود چند صد هزارسال سن داشته باشند.
دادههای مادون قرمز اسپیتزر که در طول یک دوره هفت ساله بطور مکرر جمعآوری شده، به نمایش انفجارهای غیرعادی در درخشش این پیشستاره دوتایی پرداختند. از جمله پدیدههای نادر این ستاره، تکرار این انفجارها در هر 25.34 روز است.
ستارهشناسان از تلسکوپ هابل برای تائید رصدهای اسپیتزر استفاده کرده و ساختار دقیق ستارهای در اطراف LRLL 54361 را نشان دادند.
هابل دو حفره را در بالا و پائین یک دیسک غبار شناسایی کرد که با پیگیری نور ساطع شده از لبههای آن قابل مشاهده بودند. آنها احتمالا توسط یک جریان خروجی تولید شده در نزدیکی ستارگان مرکزی از بسته غبار و گاز پس از تولد منتشر میشدند.
دیسک غبار و این بسته از مشاهده مستقیم این جفت ستارهای جلوگیری میکردند. هابل با ثبت چندین تصویر در طول دوره یک رویداد پالس توانست یک حرکت جالب نور در فاصله دورتر از مرکز سیستم را شناسایی کند که به اکوی نور معروف است.
محققان این فرضیه را مطرح کردهاند که این دو ستاره در یک مدار عجیب در اطراف یکدیگر حرکت میکنند. با نزدیک شدن این ستارهها به یکدیگر، غبار و گاز از لبه داخلی دیسک اطراف کشیده شده و در نهایت به یک یا هر دو ستاره برخورد میکند که منجر به انتشار یک پالس نوری با قابلیت روشن کردن غبار اطراف میشود.
این سیستم بسیار نادر بوده چراکه ستارههای دوتایی نزدیک تنها چند درصد از جمعیت ستارهای کهکشان راه شیری را تشکیل میدهند. این پدیده احتمالا یک مرحله کوتاه و گذرا در تولد یک سیستم ستارهای است.
دانشمندان در مرحله بعدی قصد دارند با استفاده از تاسیسات دیگر مانند تلسکوپ فضایی هرشل به پیگیری LRLL 54361 ادامه دهند. آنها امیدوارند در نهایت بتوانند سنجشهای مستقیمتری از ستاره دوتایی و مدار آن بدست بیاورند/پایان پیام.
مشاهدات مشابه توسط دو جسم ستارهای جوان دیگر انجام شده اما این ستاره از قویترین انفجار نوری برخوردار است.
به گمان ستارهشناسان، این جرقههای نوری در اثر تعاملات دورهای بین دو ستاره تازه شکل گرفته بوده که به شکل گرانشی بهم متصل هستند.
ستاره LRLL 54361 میتواند بینش جدیدی را در مورد مراحل ابتدایی شکلگیری ستاره ارائه کند که در آن میزان زیادی از گاز و غبار به سرعت با هم ادغام شده تا یک سیستم ستاره ای دوتایی جدید را شکل دهد.
ستارهشناسان همچنین اظهار کردهاند که این نورها در اثر ریختن ناگهانی ماده بر روی ستارگان در حال رشد موسوم به پیشستاره ایجاد میشوند.
یک انفجار قدرتمند تابشی در هر زمان که دو ستاره در مدار خود بهم نزدیک میشوند، منتشر میشود. این پدیده موسوم به یکپارچگی پالسی در مراحل پایانی تولد یک ستاره دیده شده بود اما این نخستین بار است در یک سیستم ستارهای جوان یا با چنین شدت و نظمی شناسایی شده است.
این ستاره که ابتدا توسط تلسکوپ اسپیتزر مشاهده شده بود، یک جسم متغیر درون منطقه تولید ستاره IC 348 واقع در 950 سال نوری از زمین است.
دادههای اسپیتزر از حضور پیشستارههایی در این ناحیه خبر دادند. بر اساس بررسیهای آماری، این دوستاره بنظر میرسد حدود چند صد هزارسال سن داشته باشند.
دادههای مادون قرمز اسپیتزر که در طول یک دوره هفت ساله بطور مکرر جمعآوری شده، به نمایش انفجارهای غیرعادی در درخشش این پیشستاره دوتایی پرداختند. از جمله پدیدههای نادر این ستاره، تکرار این انفجارها در هر 25.34 روز است.
ستارهشناسان از تلسکوپ هابل برای تائید رصدهای اسپیتزر استفاده کرده و ساختار دقیق ستارهای در اطراف LRLL 54361 را نشان دادند.
هابل دو حفره را در بالا و پائین یک دیسک غبار شناسایی کرد که با پیگیری نور ساطع شده از لبههای آن قابل مشاهده بودند. آنها احتمالا توسط یک جریان خروجی تولید شده در نزدیکی ستارگان مرکزی از بسته غبار و گاز پس از تولد منتشر میشدند.
دیسک غبار و این بسته از مشاهده مستقیم این جفت ستارهای جلوگیری میکردند. هابل با ثبت چندین تصویر در طول دوره یک رویداد پالس توانست یک حرکت جالب نور در فاصله دورتر از مرکز سیستم را شناسایی کند که به اکوی نور معروف است.
محققان این فرضیه را مطرح کردهاند که این دو ستاره در یک مدار عجیب در اطراف یکدیگر حرکت میکنند. با نزدیک شدن این ستارهها به یکدیگر، غبار و گاز از لبه داخلی دیسک اطراف کشیده شده و در نهایت به یک یا هر دو ستاره برخورد میکند که منجر به انتشار یک پالس نوری با قابلیت روشن کردن غبار اطراف میشود.
این سیستم بسیار نادر بوده چراکه ستارههای دوتایی نزدیک تنها چند درصد از جمعیت ستارهای کهکشان راه شیری را تشکیل میدهند. این پدیده احتمالا یک مرحله کوتاه و گذرا در تولد یک سیستم ستارهای است.
دانشمندان در مرحله بعدی قصد دارند با استفاده از تاسیسات دیگر مانند تلسکوپ فضایی هرشل به پیگیری LRLL 54361 ادامه دهند. آنها امیدوارند در نهایت بتوانند سنجشهای مستقیمتری از ستاره دوتایی و مدار آن بدست بیاورند/پایان پیام.