پیرامون وضعیت انجمن صنفی روزنامه نگاران مطرح شد:
دکتر حسن نمکدوست در نشست تخصصی آزادی مسوولانه و تعطیلی رسانه ها که روز گذشته(یکشنبه)، در دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانه ها برگزاری شد، در پاسخ به خبرنگار خبرگزاری دانا، پیرامون وجود انجمن صنفی روزنامهنگاران گفت: برای بررسی این موضوع در کشورهای مختلف، مدلهای متفاوتی وجود دارد. به عنوان مثال در سوئد تنها یک نهاد مربوط به این صنف وجود دارد اما در جای دیگری مانند فرانسه انواع و اقسام مختلفی از انجمنها و نهادها وجود دارد.
این روزنامه نگار افزود: اما به نظر میرسد در کشور ما همکاران ما به دنبال این باشند که انجمنهای یکدیگر را تعطیل کنند و به جای ثبات فعالیتهای خود به دنبال تخریب فعالیتهای دیگرانند.
وزارت کار باید پاسخ این شکاف بین جامعه روزنامهنگاران را بدهد
در ادامه کامبیز نوروزی نیز در این رابطه گفت: در رابطه با ملغی شدن انجمن صنفی روزنامهنگاران باید بگویم متاسفانه وزارت رفاه، کار و اموراجتماعی با تعلل در بی جواب گذاشتن درخواستهای این انجمن، روزنامهنگاران را سرگردان کرده است.
وی ادامه داد: آقای وزیر کار یا شجاعانه اعلام کند که این انجمن منحل است تا اعضای آن اقدامات قانونی لازم را انجام دهند و یا اعلام کند انجمن میتواند فعالیت خود را از سر بگیرد که تکلیف مشخص شود.
عضو هیات مدیره انجمن صنفی منحل شده روزنامه نگاران در ادامه افزود: وزارت کار با این بی تفاوتی غیر مسوولانه خود همه را دچار مشکل کرده است و تمام جامعه روزنامهنگاران را به بازی گرفته است و اینگونه میشود که موافقان و مخالفان زیادی پیرامون این موضوع به وجود میآیند. به نظر من وزارت کار باید پاسخ این شکاف بین جامعه روزنامهنگاران را بدهد.
وقتی با یک مطلب برخورد میشود آن مطلب فرصت نمود پیدا میکند
در ادامه دکتر محمدمهدی فرقانی در رابطه با اینکه مشکلات پیش آمده در عرصه رسانه و مطبوعات تا چه حد به آموزش دیدگان این حوزه مربوط میشود، گفت: نظام آموزشی ما ضعفهای جدی دارد و کسی هم نمیتواند این موضوع را انکار کند. دلیل عمده این ضعف این است که عملا مطبوعات و دانشگاهها پیوندی با هم ندارند، به این معنی که دانشگاهها دانشجوهای خودشان را تربیت میکنند و مطبوعات هم نیروهای خودشان را جذب میکنند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: علاوه بر این در دانشگاه ما میتوانیم حقوق و مسوولیتهای اجتماعی روزنامهنگاران را آموزش دهیم و نه ضد حقوق را؛ اما در کشور ما این حقوق اصلا به رسمیت شناخته نمیشود، موارد اتهام به روزنامهنگاران گویای این امر است که سبب میشود برای حدودا یک میلیون تیراژ این همه توقیف و بگیر و ببند داشته باشیم.
فرقانی ادامه داد: شخصا معتقدم برخورد با اشتباهات روزنامه نگاری و مطالبی که در مطبوعات نوشته می شود بیشتر از خود آن مطلب اذهان عمومی را تشویش میکند. چراکه وقتی با یک مطلب برخورد میشود آن مطلب نمود پیدا میکند.
خبرنگاری که مدام در حال کوچ کردن است و نمیتواند نقش آفرین باشد
دکتر هادی خانیکی نیز در این باره گفت: مشکلات این صنف مربوط به ضعف نهادها و مسوولان است و بهتر است این بی مسوولیتیها را بر دوش افراد نیندازیم.
وی ادامه داد: نهاد روزنامهنگاری بسیار ضعیف است و روزنامهنگاری و خبرنگاری در زمره مشاغلی است که کمترین ثبات را دارد. از این رو خبرنگار مدام در حال کوچ کردن است و نمیتواند نقش آفرین باشد.
این روزنامه نگار افزود: اما به نظر میرسد در کشور ما همکاران ما به دنبال این باشند که انجمنهای یکدیگر را تعطیل کنند و به جای ثبات فعالیتهای خود به دنبال تخریب فعالیتهای دیگرانند.
وزارت کار باید پاسخ این شکاف بین جامعه روزنامهنگاران را بدهد
در ادامه کامبیز نوروزی نیز در این رابطه گفت: در رابطه با ملغی شدن انجمن صنفی روزنامهنگاران باید بگویم متاسفانه وزارت رفاه، کار و اموراجتماعی با تعلل در بی جواب گذاشتن درخواستهای این انجمن، روزنامهنگاران را سرگردان کرده است.
وی ادامه داد: آقای وزیر کار یا شجاعانه اعلام کند که این انجمن منحل است تا اعضای آن اقدامات قانونی لازم را انجام دهند و یا اعلام کند انجمن میتواند فعالیت خود را از سر بگیرد که تکلیف مشخص شود.
عضو هیات مدیره انجمن صنفی منحل شده روزنامه نگاران در ادامه افزود: وزارت کار با این بی تفاوتی غیر مسوولانه خود همه را دچار مشکل کرده است و تمام جامعه روزنامهنگاران را به بازی گرفته است و اینگونه میشود که موافقان و مخالفان زیادی پیرامون این موضوع به وجود میآیند. به نظر من وزارت کار باید پاسخ این شکاف بین جامعه روزنامهنگاران را بدهد.
وقتی با یک مطلب برخورد میشود آن مطلب فرصت نمود پیدا میکند
در ادامه دکتر محمدمهدی فرقانی در رابطه با اینکه مشکلات پیش آمده در عرصه رسانه و مطبوعات تا چه حد به آموزش دیدگان این حوزه مربوط میشود، گفت: نظام آموزشی ما ضعفهای جدی دارد و کسی هم نمیتواند این موضوع را انکار کند. دلیل عمده این ضعف این است که عملا مطبوعات و دانشگاهها پیوندی با هم ندارند، به این معنی که دانشگاهها دانشجوهای خودشان را تربیت میکنند و مطبوعات هم نیروهای خودشان را جذب میکنند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: علاوه بر این در دانشگاه ما میتوانیم حقوق و مسوولیتهای اجتماعی روزنامهنگاران را آموزش دهیم و نه ضد حقوق را؛ اما در کشور ما این حقوق اصلا به رسمیت شناخته نمیشود، موارد اتهام به روزنامهنگاران گویای این امر است که سبب میشود برای حدودا یک میلیون تیراژ این همه توقیف و بگیر و ببند داشته باشیم.
فرقانی ادامه داد: شخصا معتقدم برخورد با اشتباهات روزنامه نگاری و مطالبی که در مطبوعات نوشته می شود بیشتر از خود آن مطلب اذهان عمومی را تشویش میکند. چراکه وقتی با یک مطلب برخورد میشود آن مطلب نمود پیدا میکند.
خبرنگاری که مدام در حال کوچ کردن است و نمیتواند نقش آفرین باشد
دکتر هادی خانیکی نیز در این باره گفت: مشکلات این صنف مربوط به ضعف نهادها و مسوولان است و بهتر است این بی مسوولیتیها را بر دوش افراد نیندازیم.
وی ادامه داد: نهاد روزنامهنگاری بسیار ضعیف است و روزنامهنگاری و خبرنگاری در زمره مشاغلی است که کمترین ثبات را دارد. از این رو خبرنگار مدام در حال کوچ کردن است و نمیتواند نقش آفرین باشد.