مطابق آمار پزشکی قانونی مرگ ناشی از حوادث کار روند رو به رشد مستمر دارد و در سال 91 بالای 1700 نفر در محیط کار فوت کرده اند که بیش از نیمی از آنها در کارگاه های ساختمانی اتفاق افتاده است.
گروه سبک زندگی خبرگزاری دانا_ با توجه به فوت مرگبار دونفر درشنبه هفته جاری بر اثر ریزش سنگ نمای ساختمان در دو نقطه شهر تهران (عکس ها در سایت آتش نشانی موجوداست) و فوت دو نفر و مسمومیت چند نفر (یک کودک در کما)، همزمان با ریزش بالکن دو طبقه یک ساختمان در محدوده بزرگراه مدرس و ... مناسب دیدم مطلب هشدار دهنده خطاب به مسوولین دست اندرکار صنعت پرسود ساختمان و ساختمان سازان و ناظران و شهرداری ها، شوراهای شهر، وزارت مسکن و ... عرض کنم امیدوارم لااقل روی چند نفر تاثیرگذار باشد.مطابق آمار پزشکی قانونی مرگ ناشی از حوادث کار روند رو به رشد مستمر دارد و در سال 91 بالای 1700 نفر در محیط کار فوت کرده اند که بیش از نیمی از آنها در کارگاه های ساختمانی اتفاق افتاده است. همچنان به استناد پزشکی قانونی کشور، آمار برق گرفتگی بشدت رو به افزایش است و از سال گذشته از آمار مرگ خاموش ناشی از گاز CO هم پیشی گرفت.
اتفاقاتی که گاه وبیگاه در گوشه وکنار شهر برای مردم رخ میدهد نشان دهنده ضعف در مدیریت شهری است. اتوبوس شرکت واحد به دلیل سرعت بیش از حد وعدم کنترل ونظارت از مسیر خارج میشود و ده ها نفر را به کام مرگ می فرستد. صدها نفر به دلیل اجرای غیر استاندارد دودکش های لوازم گاز سوز منازل در فصول سرد جان می دهند،نرده تراس از پیچ ورولپلاک در میرود و دختری بیگناه سقوط می کند وکشته میشود،گود برداری غیر اصولی باعث تخریب منازل اطراف وصدمه جانی می شود و سرانجام با وزش تند بادی سنگ نما از آسمان فرو می ریزد، تعدادی معجزه آسا نجات پیدا میکنند، اما تکه های سنگ بزرگی نیز از بالای بام برسر پدر وفرزندان بیگناهش سقوط میکند و جان میدهند و خانواده ای نابود می شود وفرزندان یتیمی تا ابد در پشت پنجره به انتظار پدر خواهند ماند.
همه می دانند که سیمان به تنهایی سنگ را بر روی نما ساختمان نگاه نخواهد داشت و دیر یا زود امکان افتادن قطعات آن وجود دارد،اما برای کسب سود بیشتر،اکثرا اهمیتی به آن نمی دهند.
مسوول کیست؟
آیا کسانی که در ساختمانی قاتل زندگی می کنند مسئول هستند؟
آیا ناظر ساختمان دقت کافی را در کنترل هنگام نصب انجام نداده است ؟
آیا سازنده ساختمان مسوول است؟
آیا شهرداری نظارت عالیه را به درستی انجام نمی دهد؟
آیا قوانین و دستور العمل ها کافی نمی باشد؟
آیا مردمی که در این شهر زندگی میکنند، مسوولند؟
آیا کسانی که گاه و بیگاه دست کودک شان را می گیرند ومی خواهند برایش بستنی بخرند مسوولند؟
آیا کسانی که می میرند مسوول هستند؟
چه برخوردی با خاطیان می شود که هیچوقت نگران نیستند؟
چرا به جای این همه تسهیلات برای سازندگان ساختمان از حقوق مردم در مقابل خاطیان دفاع نمی شود؟
آیا امکان ندارد نما دیگری را در شهر اجرا نمود که این گونه برای شهروندان پر مخاطره نباشد؟
کی و کجا سنگ ساختمان دیگری بر سر بیگناه دیگری فرود خواهد آمد؟
آیا ساختمانی که در محله شما در حال ساخت است از این حادثه درس عبرت خواهد گرفت؟
آیا مسوولین مربوطه از این پس تغییری در رویه کنونی خواهند داد؟
آیا ساختمانها تغییری خواهد کرد؟
تا به کی باید شاهد این وقایع تلخ در حوزه ساخت وساز باشیم ؟
حرکت شهرهای ما در جهت رسیدن به جوامع ایمن کی به سرانجام خواهد رسید؟
کی رفت و آمد و زندگی در شهر بدون ریسک و خطر خواهد بود؟
آیا ساختمان همچنان بایستی دور از استانداردها ساخته شود؟
آیا بهای زر اندوزی عده ای در حوزه ساخت و ساز جان مردم بیگناه باید باشد؟
حمید مدنی،عضو شورای سیاستگذاری انجمن جامعه ایمن کشور و کارگروه ایمنی ساختمان
