به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از سیناپرس، این دستگاه به تازگی توسط شرکت آلمانی سانفایر ساخته شده که در آن از فرایندی به نام فیشر-تروپش استفاده شده است. این فرایند در حقیقت مجموعهای از واکنشهای شیمیایی است که طی آن گاز مونواکسید کربن در واکنش با گاز هیدروژن مجموعهای از هیدروکربنها را ایجاد میکند. این روش در تولید سوختهای مصنوعی از مواد طبیعی چون زغال سنگ و گاز طبیعی و مواد روان کننده به کار میرفت.
برای تولید کردن هیدروژن و مونوکسیدکربن از آب و دیاکسیدکربن چند مرحله باید اجرا شود:
ابتدا آب به بخار تبدیل میشود، سپس هیدروژن و اکسیژن در پیلهای الکترولیز کننده اکسید جامد از هم جدا میشوند. این پیلها در واقع یک پیل سوختی است که به صورت معکوس به کار گرفته میشوند تا برای تولید گاز هیدروژن و اکسیژن، آب و یک اکسید جامد یا سرامیک را الکترولیز کنند.
در مرحله بعد، گاز هیدروژن تولید شده برای تبدیل دیاکسید کربن به مونوکسید کربن به کار میرود. مونوکسید کربن تولید شده در این مرحله با هیدروژن ترکیب میشود و حاصل ترکیب هیدروکربن خواهد بود.
این فرایند نیازمند جریان الکتریکی قوی است تا آب را در مرحله اول به بخار تبدیل کند. اما شرکت سانفایر ادعا میکند که توانسته است بازده انرژی کل فرایند را نسبت به موتورهای نفتی یا دیزلی تا ۷۰ درصد بهبود ببخشد.
برای مقایسه یکی از دستگاههای ساخته شده توسط این شرکت قادر است با بازیابی ۳.۲ تن دیاکسیدکربن، یک بشکه نفت در روز تولید کند در حالیکه برای مثال کشوری مانند آمریکا به طور میانگین روزانه ۱۸ میلیون بشکه نفت مصرف میکند. لذا برای پاسخگویی به تقاضای روزافزون سوخت های فسیلی، تعداد ماشین آلات بسیاری باید تولید شوند که خود نیازمند صرف هزینههای گزافی خواهد بود.