به گزارش خبرگزاری دانا از ساینس، این پلیمر كه الاستومر نام دارد، توسط محققان دانشگاه های استنفورد، نانجینگ، ریورساید، هاروارد و كلرادو تولید شده و مهمترین خاصیت آن، خاصیت ارتجاعی یا الاستیك است كه نام پلیمر هم از همین ویژگی نشات می گیرد. خاصیت خود ترمیمی از دیگر ویژگی های این پلیمر است.
ماهیچه های مصنوعی كه تا به امروز ساخته شده اند، همگی شامل پیوند هیدروژنی هستند كه یكی از نقاط ضعف آنان محسوب می شود؛ چراكه پیوند هیدروژنی نسبت به آب حساس است.
در ساخت این پلیمر، از پیوند فلز – لیگاند استفاده شده است. لیگاند به مولكولی گفته می شوند كه با فلزات پیوند می دهد.
این پیوند مناسب ترین حالت برای ساخت ماهیچه مصنوعی است؛ چراكه از طرفی استحكام مورد نیاز ماهیچه را تامین می كند و از طرفی خاصیت ارتجاعی و خودترمیمی را شبیه سازی می كند.
محققان بر این باورند كه این روش پس از توسعه می تواند در بدن انسان قابل استفاده باشد.نتایج این تحقیقات در نشریه Nature Chemistry منتشر شده است.
ماهیچه های مصنوعی كه تا به امروز ساخته شده اند، همگی شامل پیوند هیدروژنی هستند كه یكی از نقاط ضعف آنان محسوب می شود؛ چراكه پیوند هیدروژنی نسبت به آب حساس است.
در ساخت این پلیمر، از پیوند فلز – لیگاند استفاده شده است. لیگاند به مولكولی گفته می شوند كه با فلزات پیوند می دهد.
این پیوند مناسب ترین حالت برای ساخت ماهیچه مصنوعی است؛ چراكه از طرفی استحكام مورد نیاز ماهیچه را تامین می كند و از طرفی خاصیت ارتجاعی و خودترمیمی را شبیه سازی می كند.
محققان بر این باورند كه این روش پس از توسعه می تواند در بدن انسان قابل استفاده باشد.نتایج این تحقیقات در نشریه Nature Chemistry منتشر شده است.