عضو انجمن متخصصین دندانپزشکی ترمیمی ایران، گفت: متاسفانه میزان شاخص پوسیدگی دندان در گروه هدف جامعه که کودکان ۱۲ ساله هستند، همچنان رو به افزایش است.
به گزارش خبرگزاری دانا، دکتر کاظم خسروی با اشاره به اینکه طی تحقیقاتی که در کشور در خصوص MDF (شاخص پوسیدگی دندان) در گروه‌های مختلف سنی انجام دادیم به یک آمار ناامید کننده رسیدیم، اظهار داشت: سلامت دهان و دندان مربوط به سه گروه دولت، مردم و دندانپزشکان است و از آنجا که تعداد دانشکده‌های دندانپزشکی افزایش داشته و همچنین تعداد دندانپزشکان چندین برابر شده ولی متاسفانه وقتی نگاه می‌کنیم هنوز آمار دقیقی از DMF در بین گروه‌های مختلف جامعه نداریم.
این متخصص دندانپزشکی ترمیمی و زیبایی ادامه داد: این نشانه کم کاری دانشکده‌ها و دندانپزشکانی است که در سطح کشور پراکنده هستند و با توجه به وجود تعداد درمانگاه‌ها و کلینیک‌های دندانپزشکی که همیشه پر از بیمار است نشان می‌دهد مردم چقدر علاقمند هستند و تا آنجا که امکان دارد خرج سلامت دهان و دندانشان می‌کنند، ولی نتیجه ای که وجود دارد این است که سازمان بهداشت جهانی اطلاعاتی داده بود که تا سال ۲۰۱۰ باید کاری کنیم تا MDF برای گروه‌های هدف که ۱۲ ساله‌ها هستند، به زیر یک برسد.
خسروی افزود: ولی متاسفانه بعد از گذشت ۶ سال آمار MDF این گروه سنی رو به افزایش است و تقریباً میزان پوسیدگی این گروه سنی بالای ۴ است و این نشان دهنده این است که با وجود اینکه دولت و مردم سرمایه گذاری می‌کنند ولی نتیجه معکوس می‌گیریم، متاسفانه بیماری که کشور و مردم ما را درگیر کرده بحث زیبایی است و این بحث زیبایی در تمام رشته‌های دندانپزشکی و پزشکی هم فراگیر شده است.
وی ادامه داد: زیبایی نیاز اصلی جامعه ما نیست، درست است لازم است و باید یاد بگیریم اما نباید تمام هم و غم مطالب در کنگره‌ها راجع به زیبایی باشد و متاسفانه نه تنها در کنگره‌های دندانپزشکی بلکه در کنگره‌های پزشکی هم این مسئله زیبایی فراگیر شده و ضررش هم این است که میزان پوسیدگی در کشور مان روز به روز در حال افزایش است.
استاد دانشکده دندانپزشکی علوم پزشکی اصفهان تصریح کرد: یکی از کارهایی که می‌توان انجام داد تغییر در خط دهی سخنرانی‌ها در کنگره‌ها است که کشور ما به چه نیاز دارد و بیشتر سخنرانی‌ها در خصوص پیشگیری و نقش دندانپزشکان در پیشگیری باشد.
خسروی گفت: پیشنهادی که می‌توان برای کمک به کاهش پوسیدگی دندان‌ها انجام داد این است که از آنجایی که در هر استان یک دانشکده دندانپزشکی وجود دارد و هر دانشکده هم یک گروه آموزشی به عنوان گروه سلامت دهان و دندان دارد، پس اگر همه گروه‌های سلامت دهان و دندان دانشکده‌ها، هماهنگ شروع به تحقیق در مورد میزان پوسیدگی گروه‌های مختلف سنی به صورت یک پایان نامه کنند در پایان سال تحصیلی یک آمار دقیق خواهیم داشت از DMF گروه‌های مختلف سنی که در کشور مان وجود دارند.
عضو انجمن متخصصین دندانپزشکی ترمیمی ایران خاطرنشان کرد: این کار می‌تواند کمک کند تا برای هر استان برنامه ریزی دقیق تری انجام دهیم و میزان کاهش پوسیدگی را بالا ببریم و گرنه مسیر کنونی اصلاح نشود و تعداد دانشکده‌های دندانپزشکی از ۷۰ دانشکده هم بیشتر شود باز نتیجه همین خواهد بود.
این متخصص دندانپزشکی ترمیمی و زیبایی ادامه داد: این نشانه کم کاری دانشکده‌ها و دندانپزشکانی است که در سطح کشور پراکنده هستند و با توجه به وجود تعداد درمانگاه‌ها و کلینیک‌های دندانپزشکی که همیشه پر از بیمار است نشان می‌دهد مردم چقدر علاقمند هستند و تا آنجا که امکان دارد خرج سلامت دهان و دندانشان می‌کنند، ولی نتیجه ای که وجود دارد این است که سازمان بهداشت جهانی اطلاعاتی داده بود که تا سال ۲۰۱۰ باید کاری کنیم تا MDF برای گروه‌های هدف که ۱۲ ساله‌ها هستند، به زیر یک برسد.
خسروی افزود: ولی متاسفانه بعد از گذشت ۶ سال آمار MDF این گروه سنی رو به افزایش است و تقریباً میزان پوسیدگی این گروه سنی بالای ۴ است و این نشان دهنده این است که با وجود اینکه دولت و مردم سرمایه گذاری می‌کنند ولی نتیجه معکوس می‌گیریم، متاسفانه بیماری که کشور و مردم ما را درگیر کرده بحث زیبایی است و این بحث زیبایی در تمام رشته‌های دندانپزشکی و پزشکی هم فراگیر شده است.
وی ادامه داد: زیبایی نیاز اصلی جامعه ما نیست، درست است لازم است و باید یاد بگیریم اما نباید تمام هم و غم مطالب در کنگره‌ها راجع به زیبایی باشد و متاسفانه نه تنها در کنگره‌های دندانپزشکی بلکه در کنگره‌های پزشکی هم این مسئله زیبایی فراگیر شده و ضررش هم این است که میزان پوسیدگی در کشور مان روز به روز در حال افزایش است.
استاد دانشکده دندانپزشکی علوم پزشکی اصفهان تصریح کرد: یکی از کارهایی که می‌توان انجام داد تغییر در خط دهی سخنرانی‌ها در کنگره‌ها است که کشور ما به چه نیاز دارد و بیشتر سخنرانی‌ها در خصوص پیشگیری و نقش دندانپزشکان در پیشگیری باشد.
خسروی گفت: پیشنهادی که می‌توان برای کمک به کاهش پوسیدگی دندان‌ها انجام داد این است که از آنجایی که در هر استان یک دانشکده دندانپزشکی وجود دارد و هر دانشکده هم یک گروه آموزشی به عنوان گروه سلامت دهان و دندان دارد، پس اگر همه گروه‌های سلامت دهان و دندان دانشکده‌ها، هماهنگ شروع به تحقیق در مورد میزان پوسیدگی گروه‌های مختلف سنی به صورت یک پایان نامه کنند در پایان سال تحصیلی یک آمار دقیق خواهیم داشت از DMF گروه‌های مختلف سنی که در کشور مان وجود دارند.
عضو انجمن متخصصین دندانپزشکی ترمیمی ایران خاطرنشان کرد: این کار می‌تواند کمک کند تا برای هر استان برنامه ریزی دقیق تری انجام دهیم و میزان کاهش پوسیدگی را بالا ببریم و گرنه مسیر کنونی اصلاح نشود و تعداد دانشکده‌های دندانپزشکی از ۷۰ دانشکده هم بیشتر شود باز نتیجه همین خواهد بود.
