پژوهشگران دانشگاه های صنعتی اصفهان و فردوسی مشهد با سنتز یک نانوکاتالیست تلاش کردند روغن مصرف‌شده و دورریختنی موتور را به یک نوع سوخت برای موتورهای دیزلی تبدیل کنند. تولید سوخت از این روش بسیار ارزان و مقرون به صرفه است.
به گزارش خبرگزاری دانا،منابع رو به پایان سوخت‌های فسیلی و از طرفی افزایش روزافزون مصرف آن دانشمندان را به فکر چاره‌ای برای حل این معضل انداخته است. از سوی دیگر حجم روغن سوخته تولید شده در جهان بالغ بر 24 میلیون تن در سال است. این حجم بالا از روغن‌سوخته موجب افزایش قابل‌توجه آلودگی‌های زیست‌محیطی می‌شود؛ بنابراین یافتن راهی برای بازیافت روغن‌سوخته و دورریختنی و تبدیل آن به یک محصول با ارزش بسیار حائز اهمیت است.
به گزارش روز سه شنبه گروه علمی ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو ریاست جمهوری، پروفسور علی‌اصغر انصافی پژوهشگر دانشگاه صنعتی اصفهان، با بیان ضرورت بازیافت روغن‌سوخته به‌عنوان یک آلاینده زیست‌محیطی، در رابطه با اهداف این طرح گفت: انجام این طرح موجب کاهش آلایندگی محیط زیست و بر طرف کردن نیاز روزافزون به سوخت است. در این طرح تلاش شده است که با سنتز یک نانوکاتالیست، روغن سوخته موتورهای دیزلی را که ارزشی بالغ بر 10 سنت به ازای هر گالن دارند، به یک سوخت با ارزش با قیمت 94 سنت به ازای هر لیتر تبدیل کنیم. به کمک نتایج این طرح نه‌تنها می‌توان سوخت دیزلی را از راهی ارزان و مقرون‌به‌صرفه تولید کرد، بلکه کیفیت سوخت افزایش یافته و آلایندگی کمتری نسبت به سوخت‌های دیزلی معمولی ایجاد می‌کند.
در این طرح، نانوذرات سریم اکسید بر بستر سیلیکاژل سنتز شده و از نانوکامپوزیت حاصل به‌عنوان یک نانوکاتالیست برای تبدیل روغن‌سوخته به سوخت دیزل استفاده شده است. مقیاس نانویی این کاتالیست موجب شده تا فرایند تبدیل با سرعت و بازدهی بالاتری انجام بگیرد. به‌منظور بررسی نانوکامپوزیت از آزمون‌های میکروسکوپی و طیف‌سنجی استفاده شده است. همچنین پارامترهای مؤثر بر فرایند تولید سوخت دیزل در فرایند پیرولیز با به‌کارگیری روش‌های طراحی آزمایش بهینه شده است. در نهایت خصوصیات سوخت تولید شده با دیگر سوخت‌های دیزلی متداول مقایسه شده است.
میزان گوگرد موجود در سوخت تولیدی در این طرح از 0.9 درصد به 0.02 درصد کاهش یافته که این موضوع تأثیر قابل‌توجهی بر کاهش آلودگی حاصل از احتراق این سوخت دارد. همچنین آلاینده‌های آلی این سوخت به میزان 0.01 درصد گزارش شده است.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های پروفسور علی‌اصغر انصافی-عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان، نوید زندی آتشبار-دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه صنعتی اصفهان و دکتر امیر هوشمند اهور- دانش‌آموخته‌ی مقطع دکترای دانشگاه فردوسی مشهد است. نتایج این کار در مجله Journal of Cleaner Production با ضریب تأثیر 5.715 (جلد 166، ، سال 2017، صفحات 1010 تا 1019) منتشر شده است.
به گزارش روز سه شنبه گروه علمی ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو ریاست جمهوری، پروفسور علی‌اصغر انصافی پژوهشگر دانشگاه صنعتی اصفهان، با بیان ضرورت بازیافت روغن‌سوخته به‌عنوان یک آلاینده زیست‌محیطی، در رابطه با اهداف این طرح گفت: انجام این طرح موجب کاهش آلایندگی محیط زیست و بر طرف کردن نیاز روزافزون به سوخت است. در این طرح تلاش شده است که با سنتز یک نانوکاتالیست، روغن سوخته موتورهای دیزلی را که ارزشی بالغ بر 10 سنت به ازای هر گالن دارند، به یک سوخت با ارزش با قیمت 94 سنت به ازای هر لیتر تبدیل کنیم. به کمک نتایج این طرح نه‌تنها می‌توان سوخت دیزلی را از راهی ارزان و مقرون‌به‌صرفه تولید کرد، بلکه کیفیت سوخت افزایش یافته و آلایندگی کمتری نسبت به سوخت‌های دیزلی معمولی ایجاد می‌کند.
در این طرح، نانوذرات سریم اکسید بر بستر سیلیکاژل سنتز شده و از نانوکامپوزیت حاصل به‌عنوان یک نانوکاتالیست برای تبدیل روغن‌سوخته به سوخت دیزل استفاده شده است. مقیاس نانویی این کاتالیست موجب شده تا فرایند تبدیل با سرعت و بازدهی بالاتری انجام بگیرد. به‌منظور بررسی نانوکامپوزیت از آزمون‌های میکروسکوپی و طیف‌سنجی استفاده شده است. همچنین پارامترهای مؤثر بر فرایند تولید سوخت دیزل در فرایند پیرولیز با به‌کارگیری روش‌های طراحی آزمایش بهینه شده است. در نهایت خصوصیات سوخت تولید شده با دیگر سوخت‌های دیزلی متداول مقایسه شده است.
میزان گوگرد موجود در سوخت تولیدی در این طرح از 0.9 درصد به 0.02 درصد کاهش یافته که این موضوع تأثیر قابل‌توجهی بر کاهش آلودگی حاصل از احتراق این سوخت دارد. همچنین آلاینده‌های آلی این سوخت به میزان 0.01 درصد گزارش شده است.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های پروفسور علی‌اصغر انصافی-عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان، نوید زندی آتشبار-دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه صنعتی اصفهان و دکتر امیر هوشمند اهور- دانش‌آموخته‌ی مقطع دکترای دانشگاه فردوسی مشهد است. نتایج این کار در مجله Journal of Cleaner Production با ضریب تأثیر 5.715 (جلد 166، ، سال 2017، صفحات 1010 تا 1019) منتشر شده است.
