پژوهشگران با روش نانوحکاکی موفق به ساخت کوچکترین اسپینر جهان شدند. برای این کار سیال ویژه‌ای توسط ماشین نانوحکاکی قرار داده شده و به‌صورت اسپینر در می‌آید.
به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، محققان گروه فناوری نانو در آزمایشگاه ملی اوک ریج (ORNL) موفق به ساخت کوچکترین اسپینر جهان شدند. این اسپینر با استفاده از چاپگر سه بعدی ساخته شده و دارای ابعاد ۱۰۰ میکرون است.
دستگاهی که برای ساخت این اسپینر به کار گرفته شده، به ماشین نانوحکاکی شهرت دارد. از این دستگاه برای دیگر حوزه‌های فناوری نانو نیز استفاده می‌شود؛ برای مثال، این دستگاه با تابش لیزر متمرکز شده روی یک سیال می‌تواند آن را به جامد تبدیل کند.
با این فناوری، دانشمندان و محققان می‌توانند ادوات مختلفی بسازند که به آن‌ها امکان تولید افزاره‌های میکرومقیاس را می‌دهد. همچنین این روش به پژوهشگران فرصت می‌دهد تا قطعات تلفن همراه را بسازند.
طراحی، اولین قدم در این فرآیند است که با استفاده از برنامه CAD انجام می‌شود. همانند زمانی که قرار است چاپ سه بعدی انجام شود، طراحی برای ساخت قطعه به اسلایس‌های مختلفی تقسیم‌بندی می‌شود. در ادامه اسلایس‌های ایجاد شده و این لایه‌های دیجیتال روی هم قرار داده می‌شوند تا شکل نهایی قطعه به‌دست آید.
با پایان یافتن طراحی، قطره‌ای از سیال ویژه روی ویفر سیلیکونی قرار داده می‌شود و در ادامه ماشین نانوحکاکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماشین می‌تواند سیال مورد نظر را به‌صورت جامد در آورد و شکل نهایی مورد نظر را با این روش ایجاد کند.
این فرآیند بسیار شبیه به چاپ سه بعدی بوده که در آن از یک نازل با قابلیت حرکت سه بعدی استفاده می‌شود. این نازل، لایه‌به‌لایه حرکت کرده و نقشه هر لایه را روی سیال ایجاد می‌کند. تفاوت این روش با چاپ سه بعدی آن است که در این روش لیزر روی سطح سیال الگوهای نانومقیاسی و حساسی را ایجاد می‌کند تا در نهایت شکل مورد نظر به‌وجود آید.
دستگاهی که برای ساخت این اسپینر به کار گرفته شده، به ماشین نانوحکاکی شهرت دارد. از این دستگاه برای دیگر حوزه‌های فناوری نانو نیز استفاده می‌شود؛ برای مثال، این دستگاه با تابش لیزر متمرکز شده روی یک سیال می‌تواند آن را به جامد تبدیل کند.
با این فناوری، دانشمندان و محققان می‌توانند ادوات مختلفی بسازند که به آن‌ها امکان تولید افزاره‌های میکرومقیاس را می‌دهد. همچنین این روش به پژوهشگران فرصت می‌دهد تا قطعات تلفن همراه را بسازند.
طراحی، اولین قدم در این فرآیند است که با استفاده از برنامه CAD انجام می‌شود. همانند زمانی که قرار است چاپ سه بعدی انجام شود، طراحی برای ساخت قطعه به اسلایس‌های مختلفی تقسیم‌بندی می‌شود. در ادامه اسلایس‌های ایجاد شده و این لایه‌های دیجیتال روی هم قرار داده می‌شوند تا شکل نهایی قطعه به‌دست آید.
با پایان یافتن طراحی، قطره‌ای از سیال ویژه روی ویفر سیلیکونی قرار داده می‌شود و در ادامه ماشین نانوحکاکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماشین می‌تواند سیال مورد نظر را به‌صورت جامد در آورد و شکل نهایی مورد نظر را با این روش ایجاد کند.
این فرآیند بسیار شبیه به چاپ سه بعدی بوده که در آن از یک نازل با قابلیت حرکت سه بعدی استفاده می‌شود. این نازل، لایه‌به‌لایه حرکت کرده و نقشه هر لایه را روی سیال ایجاد می‌کند. تفاوت این روش با چاپ سه بعدی آن است که در این روش لیزر روی سطح سیال الگوهای نانومقیاسی و حساسی را ایجاد می‌کند تا در نهایت شکل مورد نظر به‌وجود آید.
