پزشکان کانادایی برای اولین بار از روشی متفاوت برای نگهداری کلیه اهدایی در خارج بدن بیمار استفاده کردند؛ آنها به جای گذاشتن این اندام در یخ، آن را با استفاده از یک دستگاه تغییر یافته قلب و ریه در دمای معمولی بدن نگهداری کردند.
به گزارش خبرگزاری دانااز پایگاه اینترنتی نیواطلس، به طور معمول کلیه های اهدایی در انتظار پیوند، در یخ خنک نگاه داشته می شوند. اما پزشکان بیمارستان عمومی تورنتو در کانادا روش دیگری را آزمایش کردند. آنها کلیه یک اهدا کننده متوفی را با استفاده از دستگاه تغییر یافته قلب و ریه در دمای بدن، زنده نگاه داشتند.
دستگاه های قلب و ریه سیستم‌هایی هستند که گردش و اکسیژن‌رسانی و فیلتراسیون خون را به عنوان جانشین موقت برای عملکرد گردش قلبی - ریوی خون بر عهده دارند. از این دستگاه اغلب برای عمل‌های جراحی قلبِ باز ، مانند پیوند بای پس رگ کرونری و همین‌طور جایگذاری دریچه‌های مختلف قلب استفاده می شود که در آن لازم است جراحی بدون خونریزی باشد.
پزشکان در تلاش برای استفاده از کلیه های اهدایی بیشتر، به اندام های اهدایی مسن تر و یا اهدا کننده هایی رو اورده اند که دارای یک و یا تعداد بیشتری عامل خطرساز مانند فشار خون بالا، شاخص توده بدنی بالا و دیابت هستند و یا دچار مرگ ناشی از سکته مغزی شده اند.
این قبیل کلیه ها معمولا در صورت نگهداری در یخ، خوب فعالیت نمی کنند و نمی توانند آسیبی را که در جریان روند بازیابی متحمل می شوند، ترمیم کنند و به همین دلیل به 'کلیه های تنبل' تبدیل می شوند - به این معنی که این کلیه ها پس از پیوند نمی توانند خوب فعالیت کنند و لازم است که بیمار روز ها و یا هفته ها تحت دیالیز قرار گیرد؛ حتی زمانی که این کلیه ها به کار می افتند و خوب فعالیت می کنند اما بازهم تاخیر عملکرد اولیه آنها اثرات منفی بر طول عمر دراز مدت این ارگان ها دارد.
در اینجاست که دستگاه گردش خون خارج از بدن 'ex vivo organ perfusion' وارد عمل می شود. این سیستم که پیش از این برای ریه های اهدایی استفاده می شد، از یک دستگاه بای پاس قلب و ریه برای تقلید عملکردهای فیزیولوژیکی بدن استفاده می کند و این کار را از طریق لوله ای انجام می دهد که ترکیبی از خون، مواد مغذی، مواد معدنی و امینو اسیدها ، اکسیژن، گلوکز، آنتی بیوتیک ها و داروها را از طریق این کلیه با معیار گسترده پمپ می کند.
در نتیجه این ارگان نه تنها زنده می ماند بلکه به دلیل متابولیسمی که دارد، عمکلرد آن آهسته نمی شود و می تواند شروع به ترمیم آسیب کند. به این ترتیب احتمال تنبل شدن کلیه در زمانی که پیوند زده می شود، بسیار کمتر می شود.
پزشکان بیمارستان تورنتو اواخر ماه نوامبر گذشته (آبان ماه) این روند را روی یک بیمار انجام دادند و در جریان آن، کلیه اهداکننده را برای مدت 3.5 ساعت در این دستگاه قرار دادند و بعد آن را با موفقیت به بدن بیمار پیوند زدند.
کلیه فورا به رنگ 'سرخ یاقوتی' درآمد و عملکرد عادی آن از سر گرفته شد.
آزمایش های انجام شده در عرض 48 ساعت هم نشان داد که این ارگان به طور موثری ضایعات و مایعات مازاد را از خون خارج کرد.
محققان می گویند: این روش با تقویت شرایط حفظ و نگهداری کلیه، چشم انداز اهدای عضو را تغییر خواهد داد.
دستگاه های قلب و ریه سیستم‌هایی هستند که گردش و اکسیژن‌رسانی و فیلتراسیون خون را به عنوان جانشین موقت برای عملکرد گردش قلبی - ریوی خون بر عهده دارند. از این دستگاه اغلب برای عمل‌های جراحی قلبِ باز ، مانند پیوند بای پس رگ کرونری و همین‌طور جایگذاری دریچه‌های مختلف قلب استفاده می شود که در آن لازم است جراحی بدون خونریزی باشد.
پزشکان در تلاش برای استفاده از کلیه های اهدایی بیشتر، به اندام های اهدایی مسن تر و یا اهدا کننده هایی رو اورده اند که دارای یک و یا تعداد بیشتری عامل خطرساز مانند فشار خون بالا، شاخص توده بدنی بالا و دیابت هستند و یا دچار مرگ ناشی از سکته مغزی شده اند.
این قبیل کلیه ها معمولا در صورت نگهداری در یخ، خوب فعالیت نمی کنند و نمی توانند آسیبی را که در جریان روند بازیابی متحمل می شوند، ترمیم کنند و به همین دلیل به 'کلیه های تنبل' تبدیل می شوند - به این معنی که این کلیه ها پس از پیوند نمی توانند خوب فعالیت کنند و لازم است که بیمار روز ها و یا هفته ها تحت دیالیز قرار گیرد؛ حتی زمانی که این کلیه ها به کار می افتند و خوب فعالیت می کنند اما بازهم تاخیر عملکرد اولیه آنها اثرات منفی بر طول عمر دراز مدت این ارگان ها دارد.
در اینجاست که دستگاه گردش خون خارج از بدن 'ex vivo organ perfusion' وارد عمل می شود. این سیستم که پیش از این برای ریه های اهدایی استفاده می شد، از یک دستگاه بای پاس قلب و ریه برای تقلید عملکردهای فیزیولوژیکی بدن استفاده می کند و این کار را از طریق لوله ای انجام می دهد که ترکیبی از خون، مواد مغذی، مواد معدنی و امینو اسیدها ، اکسیژن، گلوکز، آنتی بیوتیک ها و داروها را از طریق این کلیه با معیار گسترده پمپ می کند.
در نتیجه این ارگان نه تنها زنده می ماند بلکه به دلیل متابولیسمی که دارد، عمکلرد آن آهسته نمی شود و می تواند شروع به ترمیم آسیب کند. به این ترتیب احتمال تنبل شدن کلیه در زمانی که پیوند زده می شود، بسیار کمتر می شود.
پزشکان بیمارستان تورنتو اواخر ماه نوامبر گذشته (آبان ماه) این روند را روی یک بیمار انجام دادند و در جریان آن، کلیه اهداکننده را برای مدت 3.5 ساعت در این دستگاه قرار دادند و بعد آن را با موفقیت به بدن بیمار پیوند زدند.
کلیه فورا به رنگ 'سرخ یاقوتی' درآمد و عملکرد عادی آن از سر گرفته شد.
آزمایش های انجام شده در عرض 48 ساعت هم نشان داد که این ارگان به طور موثری ضایعات و مایعات مازاد را از خون خارج کرد.
محققان می گویند: این روش با تقویت شرایط حفظ و نگهداری کلیه، چشم انداز اهدای عضو را تغییر خواهد داد.
