به گزارش خبرگزاری دانا از مهر، شهرهای زیرزمینی زیادی در کشور وجود ندارد اما همان هایی که تا کنون کشف شده اند یکی از مهمترین جاذبه های میراثی کشور هستند که گردشگران داخلی و خارجی زیادی از آنها بازدید می کنند مانند شهر زیرزمینی سامن در همدان و یا شهر زیرزمینی اویی در کاشان. بازدیدکنندگان چند متر به زیر زمین می روند و می بینند که در سالهای دور گذشتگان چطور پایین تر از سطح زمین شرایط زندگی را به دلایل مختلف برای خود فراهم می کرده اند. شهرهایی که در و دیوار آنها از خاک و گل بوده و هیچ نوری نداشتند اما مردم می توانسته اند ماهها در آنجا زندگی کنند.
حالا اما نمونه چنین میراثی را یک مرتع دار ایجاد کرده است. آن هم با کاربری اقامتی در شرایطی که ایجاد یک مرکز اقامتی کوچک میلیاردها تومان هزینه دارد و وارد کردن تجهیزات این مراکز اقامتی با مشکلات تحریم علیه ایران مواجه می شود. بهرام نیک اقبال معدن دار گرمساری است که چند سال پیش مرتع ۴۰۰ هکتاری پدری اش را در دست گرفت تا فکری به حال آن کند. او علاقه زیادی به مطالعه علوم مختلف از جمله زمین شناسی دارد از مدتها پیش فکر ایجاد یک اقامتگاه و منطقه گردشگری برای خودش و خانواده اش بود. تا اینکه یک سال پیش تصمیم گرفت نقطه ای از زمین پدری اش را کنده و زیر زمین برود. او تصمیم گرفت زیر آنزمینی که صدها گوسفند در آن نگهداری می شدند، فضای دیگری ایجاد کند. نیک اقبال بدون اینکه هیچ شهرزیرزمینی دیگری را ببیند و یا با مدیران مراکز اقامتی و بوم گردی صحبتی داشته باشد، این ایده خود را پیاده کرده است.
در این راه از چهار هزار و ۳۰۰ کارگر در طول یک سال استفاده کرد تا آن طرحی که در ذهنش داشته را پیاده کند. طرح او یک قلعه روی زمین و یک اقامتگاه داخل زمین بود. آن هم در عمق ۸ تا ده متری زمین. چون تنها در این عمق است که هم اکسیژن کافی وجود دارد و هم خطر ریزش در اثر کندن زمین وجود نخواهد داشت.
او با روش های سنتی اقدام به حفر زمین کرد. تا جایی پیش رفت که اکنون بعد از یک سال توانسته یک شهر و یا اقامتگاه بزرگ در زیر زمین ایجاد کند.این شهر زیرزمینی دارای ۱۵ اتاق است که هر کدام تقریبا ۵ نفر در آن می توانند اقامت داشته باشند. هر کدام از اتاق ها دارای هواکش است. یک سالن اجتماعات و یک سرچشمه طبیعی با راهروهایی که هر کدام با مهندسی خاصی ایجاد شده اجزای تشکیل دهنده این اقامتگاه زمینی هستند. در راهروها که رد تیشه های دستی مشخص است، حفره هایی برای گذاشتن صنایع دستی و پی سوز و چراغ ایجاد شده است. در این اقامتگاه یک راه مخفی یا خروجی اضطراری نیز وجود دارد که از آن فقط مالک خبر دارد و معمار این شهر.
برای دیدن این شهر می توان زمینی مسیر تهران به گرمسار را طی کرد . قطار تهران مشهد در ایستگاه یاتری در شهرستان آرادان در فاصله ۲۰ دقیقه ای تا گرمسار و دو ساعته تا تهران، می توان پیاده شد و از آنجا در مدت ۲۰ دقیقه به جایی رسید که هر بازدیدکننده ای تصوری از آن نخواهد داشت. گذشتن از زمین های کشاورزی و رسیدن به دروازه قلعه ای که با ورود هر گردشگر آتش های دو طرف آن روشن می شود، به هر فردی یادآوری می کنند که وارد دنیای جدیدی شده است. دنیای بهرام فارغ از هیاهوی جهان. اینجا موبایل کمتر آنتن می دهد تا جایی که هر کسی ترجیح می دهد آن را کنار بگذارد. ساختمانهایی کم و بیش پراکنده که هر کدام نماد چیزی هستند مثل اتاقکی که به شکل قلعه های ساسانی ساخته شده است و یا استخر بزرگی که دور تا دورش پوشیده است.
یکی از بناهای قدیمی باقی مانده در این مرتع ساختمانی است که صد سال قدمت دارد و نیک اقبال آن را به رستورانی تبدیل کرده که چند اجاق و تنور دارد چون قرار نیست گردشگران غذایی که روی گاز پخته شده، بخورند. آنها در این رستوران سنتی روی نمد می نشینند به همان سبک مردم قدیمی شهرستان آرادان. اصلا قرار است که نیک اقبال فرهنگ خودشان را به گردشگران نشان دهد به همین دلیل ........
در این شهر یا قلعه قرار است که چند شتر جای بگیرند تا مسافران سوارش شده و مسیری را که نیک اقبال و خانواده اش پیش بینی کرده اند را طی کنند. مسافران تا ۱۲ شب در بارانداز می نشینند و چای آتشی می خورند و با شتر به اقامتگاه زیرزمینی خود برمی گردند. غیر از این برنامه های دیگری نیز در دست اجرا دارند می خواهند با اسب به استقبال مسافران بروند و آنها را با دیدنی های اطراف این شهر زیرزمینی آشنا کنند. در نزدیکی این شهر زیرزمینی رودخانه های نمکی وجود دارد. رودخانه لات ورگی فصلی است و هر چند وقت یک بار بلورهای نمکی کنار این رودخانه رنگی ایجاد می شوند و جلوه ای زیبا به این منطقه از بیابان های استان سمنان می دهند.
او می خواهد نام این شهرزیرزمینی را که به سبک یک قلعه ساخته شده قلعه پنهان بهرام بگذارد تا شبیه به نام قصر بهرام باشد. از بالای یک تپه بلند می توان قصر بهرام را در دوردست دید که در سیاه کوه واقع شده است. درواقع این جا شبیه به یک اکوکمپ بیابانی خواهد بود چون قرار است همه مواد غذایی آن هم ارگانیک باشد و از گاز و مواد شوینده نیز استفاده نشود. نیک اقبال و خانواده اش از همه مسئولان استان دعوت کرده اند تا کارشان را از نزدیک ببینند. اداره کل محیط زیست، بهداشت ، میراث فرهنگی استان سمنان و سایر نهادها از این مکان بازدید و این اقدام را تایید کرده اند.
این منطقه را شاخ دروازه گرمسار یا انتهای کویر مرکزی ایران می نامند. به همین دلیل جاذبه های گردشگری زیادی در این اطراف وجود دارد. رشته کوه البرز نزدیک است. می توان مسافران را چند ساعته با اقلیم متفاوت سمنان آشنا کرد. در عرض چند ساعت از کویر گرم سمنان به بیابان های گرمسار رفت و از آنجا به دامنه های سرد البرز رسید. کویر جندق هم در نزدیکی همین جاست نیک اقبال یک بار کویر مرکزی را از همین جا با ماشین و موتور به عنوان اولین گروه طی کرده و به جندق رسیده است. در این صورت با کمتر از ۵ ساعت می توان وارد بهترین رمل های ماسه ای شد.
نیک اقبال می گوید: «شعار ما این است که همه با هم کار کنیم و همه با هم غذا بخوریم ما میخواهیم به مردم شهرهای دیگر و حتی گردشگران کشورهای دیگر یاد بدهیم که مهمانوازی و سبک زندگی ایرانی چیست و چگونه روستاییان با هم زندگی می کنند. »
