محققان نوعی فیبر ساخته اند که هسته ای از جنس فلز گالیوم دارد و با ورقه ای از پلیمر پوشیده شده است. این فیبر می تواند به پوست ربات ها تبدیل شود.
به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از دیلی میل، دانشمندان نوعی فیبر ابداع کرده اند که انعطاف پذیری لاستیک و قدرت فلز را در خود دارد.
محققان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی مبدعان این فیبر هستند که می توان آن را در نرم ربات ها، مواد بسته بندی یا نسل آتی محصولات نساجی به کار گرفت. همچنین می توان از آن به عنوان پوست ربات ها نیز استفاده کرد.
فیبر مذکور هسته ای از جنس فلز گالیوم دارد که روی آن ورقه ای از پلیمر انعطاف پذیر پوشیده شده است. هنگامیکه فیبر مذکور تحت فشار قرار می گیرد، قدرت فلز نمایان می شود.
اما هنگامیکه هسته فلز به تدریج می شکند، این فیبر همچنان کارآمد است زیرا ورقه پلیمری فشار وارد به ترک های هسته فلزی را جذب می کند. بافت های بدن انسان هنگام شکستگی استخوان نیز به همین شیوه آنها را کنار یکدیگر نگه می دارند.
پروفسور «مایکل دیکی» در این باره می گوید: این ماده شبیه یک تکه لاستیک و سیم های فلزی است. لاستیک را می توان کشید اما نمی توان فشار زیادی به آن وارد کرد. ازسوی دیگر سیم فلزی فشار زیادی تحمل می کند اما چندان انعطاف پذیری ندارد و احتمال دارد بشکند. فیبری که ما ساختیم قابلیت های هر دو ماده را دارد. هربار که هسته فلزی ماده می شکند، نوعی انرژی آزاد می کند و به این ترتیب فیبر انرژی جذب می کند و همزمان کشیده می شود.
دیکی در این باره می افزاید: در حال حاضر توجه زیادی به مهندسی مواد وجود دارد که سختی پوست انسان را دارد. فیبری که ما ساختیم از پوست انسان سخت تر است و با این وجود انعطاف پذیری یکسانی دارد.
محققان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی مبدعان این فیبر هستند که می توان آن را در نرم ربات ها، مواد بسته بندی یا نسل آتی محصولات نساجی به کار گرفت. همچنین می توان از آن به عنوان پوست ربات ها نیز استفاده کرد.
فیبر مذکور هسته ای از جنس فلز گالیوم دارد که روی آن ورقه ای از پلیمر انعطاف پذیر پوشیده شده است. هنگامیکه فیبر مذکور تحت فشار قرار می گیرد، قدرت فلز نمایان می شود.
اما هنگامیکه هسته فلز به تدریج می شکند، این فیبر همچنان کارآمد است زیرا ورقه پلیمری فشار وارد به ترک های هسته فلزی را جذب می کند. بافت های بدن انسان هنگام شکستگی استخوان نیز به همین شیوه آنها را کنار یکدیگر نگه می دارند.
پروفسور «مایکل دیکی» در این باره می گوید: این ماده شبیه یک تکه لاستیک و سیم های فلزی است. لاستیک را می توان کشید اما نمی توان فشار زیادی به آن وارد کرد. ازسوی دیگر سیم فلزی فشار زیادی تحمل می کند اما چندان انعطاف پذیری ندارد و احتمال دارد بشکند. فیبری که ما ساختیم قابلیت های هر دو ماده را دارد. هربار که هسته فلزی ماده می شکند، نوعی انرژی آزاد می کند و به این ترتیب فیبر انرژی جذب می کند و همزمان کشیده می شود.
دیکی در این باره می افزاید: در حال حاضر توجه زیادی به مهندسی مواد وجود دارد که سختی پوست انسان را دارد. فیبری که ما ساختیم از پوست انسان سخت تر است و با این وجود انعطاف پذیری یکسانی دارد.
