دوران زندگی در خوابگاههای دانشجویی همه عمر در ذهن دانشجویان باقی می‌ماند. از شب‌های سخت امتحان و درس گرفته تا بیماری و گرفتاری‌هایی که ذهن و جسم دانشجویان را درگیر می‌کند. زندگی در خوابگاه یک تجربه جمعی است که در آن باید پذیرفت در جهانی زندگی می‌کنیم که به اندازه تعداد آدم‌ها نظر و عقیده وجود دارد و نباید به آنها توهین کنیم حتی اگر آن را قبول نداشته باشیم.
نرگس
دادور، خبرگزاری دانا، سرویس آموزش؛ بخش عمده‌ای از دانشجویان
هر دانشگاه اغلب دانشجویان غیربومی و ساکن خوابگاه هستند که به قصد تحصیل زادگاه خود
را ترک کرده و به امید آینده‌ای بهتر سال‌های جوانی خود را به دور از خانه و خانواده
سپری می‌کنند. در نگاه اول می‌توان نتیجه گرفت که تحصیل باید جایگاه والایی برای یک
دانشجو داشته باشد که حاضر به پذیرفتن این نوع زندگی شده است.
این مهاجرت در بدو امر ممکن است مهاجرت کوچکی به نظر برسد، اما در دل همین کوچکی مشکلات بزرگی نهفته است که هرکدام می‌تواند زمینه ساز بروز بسیاری از مشکلات دیگر و حتی بازگشت زودهنگام فرد به زادگاهش و ترک تحصیل باشد.
زندگي در خوابگاه آسان نيست. دانشجوي جديد، وارد اتاق يا آپارتمان كوچكي مي‌شود كه قرار است دست‌كم سه چهار سال آينده زندگي‌اش را در آن بگذراند. بي‌‌گمان او با هجوم احساسات مختلفي مواجه خواهد بود.
براي جواني كه تازه روزهاي دبيرستان را تمام كرده، دشوار‌ترين تجربه جدايي از خانواده است. در شرايط امروز كه دوران آمادگي براي كنكور در بيشتر خانواده‌ها خيلي جدي گرفته مي‌شود، پدر و مادرها همه تلاش‌شان را به كار مي‌گيرند تا همه چيز، از امكانات تحصيلي گرفته تا نيازهاي تغذيه‌اي و عاطفي فرزندشان تمام و كمال تأمين شود، جدا شدن از خانواده، به معناي از دست دادن همه اين پشتوانه‌ها و تغيير اساسي شرايط است.
دانشجوي جديد، يك‌باره از همه چيز جدا مي‌شود؛ از شهري كه سال‌ها در آن زندگي كرده، از دوستاني كه سال‌هاي مهم زندگي‌اش را كنار آنها گذرانده و از همه مهم‌تر، از خانواده‌اي كه بيشترين حمايت‌هاي عاطفي را از او كرده‌اند. از اين ديدگاه، ورود به خوابگاه تجربه سختي است.
از توجه هميشگي پدر و مادر خبري نيست، غذاهاي خانگي و آرامش و راحتي خانه وجود ندارد. با ورود به خوابگاه بيشتر دانشجوها چه دختر و چه پسر، دچار بحران عاطفي مي‌شوند؛ مگر در موارد استثنايي كه جوان تازه دانشجو شده، به دلايلي مستقل از پدر و مادر باشد يا زندگي دور از آنها را تجربه كرده باشد.
خوابگاه از نگاه دانشجویان
سحر دانشجوی کارشناسی رشته اقتصاد در گفتگو با خبرنگار ما گفته با تجربه زندگی هفت ماهه در خوابگاه عجیب بود. با دیدن این فضا شاید چنین تصوری برای همه پیش بیاید که زندگی خوابگاهی جذاب است؛ حتی خودم در ابتدا فکر می‌کردم زندگی در خوابگاه ممکن است جالب باشد اما این حس تنها برای یک یا 2 روز اول پایدار است؛ بعد که این مسأله برایت جا بیافتد که باید به‌طور جدی در این محیط زندگی کنی و اتاق مرتب و غذای آماده در فضای گرم خانه خود را فراموش کنی، خیلی سخت می‌شود.
وی معتقد است با این‌که روزهای اول بسیار بر او سخت گذشت پس از مدتی به این سختی‌ها و مشکلات عادت کرده است.
علی یک دانشجوی کارشناسی اقتصاد هم گفت آخر هفته‌ها را به شهرستان خود باز می‌گردم چراکه طاقت دوری از خانواده و دوستان خود را ندارم. ذهنیت من قبل از ورود به خوابگاه چیز دیگری بود. خیال می‌کردم نظم خاصی در اینجا حاکم باشد؛ هر روز صبح ما را برای نماز بیدار و برای شب‌ها خاموشی اعلام مي‌کنند و سراسر روز نظم را به ما گوشزد کنند.
به نظر علی خوابگاه مکانی است که افراد با فرهنگ‌ها، نظرات و عقاید مختلف گرد‌هم می‌آیند و با هم زندگی می‌کنند و باید با همه افراد مدارا کرد.
مهمترین مشکلات خوابگاههای دانشجویی
یزدان‌پناه، رئیس سابق اداره خوابگاههای دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی در گفتگو با تابناک گفته عدم ارتباط مناسب خانواده و دانشجو، عدم توان مقابله یا سازگاری با مشکلات محیطی و شرایط اجتماعی و فرهنگی منطقه، عدم آگاهی دانشجویان بر آموزش لازم نسبت به مهارت زندگی در خوابگاه و ... از جمله مهم ترین معضلات و آسیب‌های اجتماعی دانشجویان ساکن خوابگاه به شمار می رود.
یزدان پناه پیشنهاد کرده، در صورت برقراری ارتباط و تعامل با دانشجویان و تعامل با خانواده ها می توان زمینه بهبود رابطه برخی از دانشجویان که روابط مناسبی با خانواده شان را ندارند فراهم کرد.
