کمرویی ، معضلی که می تواند با سبک های تربیتی والدین ارتباطی مستقیم داشته باشد و با روش های تربیتی نادرست ،تشدید شود.
فاطمه زمانی، خبرگزاری دانا، گروه سبک زندگی؛ یکی از مسائل و معضلاتی که توجه روان شناسان را به خود جلب کرده است ، معضلی به نام کمرویی است که به روابط عاطفی و اجتماعی افراد خدشه وارد می کند و آسیب های فراوانی را برای فرد و جامعه به بار می آورد.
افراد از ابتدا کمرو متولد نمی شوند بلکه این عوامل محیطی است که در تربیت آنان دخالت میکند و از آنان ، افرادی کمرو یا اجتماعی می سازد.
کمرویی را نمی توان یک ویژگی ارثی یا ژنتیکی دانست بلکه اختلالی است روانی و اجتماعی که در نتیجه ی نقص در روابط بین فردی مراحل اولیه رشد در شخص ظاهر می شود.
کمرویی یکی از اختلالاتی است که در هر جامعه ای میزان قابل توجهی از کودکان و نوجوانان را ناخواسته در حصار خویش محبوس میکند و فرصت شکوفایی استعداد ها و خلاقیت های فرد را از او می گیرد.
تحقیقات نشان داده است که ؛ کودکانی که احساساتی منفی چون؛ ناامیدی آنان را احاطه می کند ، بیشتر در معرض ابتلا به این عارضه و آسیب خواهند بود.
کمرویی در نوزادان
مطالعات انجام شده روی تعدادی از نوزادان حاکی از آن است که ؛ این نوع کمرویی که از ترس ناشی می شود ، در انتهای 6 ماهه اول از تولد کودک و در مواجهه با افراد غریبه و ناآشنا در او بروز می کند.
اما نباید نگران شد، چراکه کمرویی در نوزادان موقتی و گذرا بوده و کودک پس از گذراندن مدت زمانی ، به دلیل رشد عاطفی و ذهنی می تواند افراد غریبه را از آشنا تشخیص دهد و از ارتباط با دیگران به خصوص آشنایان لذت ببرد.
کمرویی ناشی از اضطراب اجتماعی
بسیاری از محققان ریشه ی اصلی کمرویی را در اضطراب اجتماعی می دانند.
در این نوع اضطراب ، فرد هیچ گونه تمایلی به آغاز ارتباط با دیگران ندارد و با احساسی غیر معقول ، خودرا در معرض داوری دیگران قرار می دهد و از ارتباط با دیگران اجتناب می ورزد.
در واقع تصور شخص از موقعیت های اجتماعی که ممکن است مورد ارزیابی قرار گیرد ، ترسی را در وجود او ایجاد می کند و مانعی برای برقراری ارتباط با دیگران تلقی می شود.
آیا کمرویی درمان دارد ؟
کمرویی با دارو درمان نمی شود و اقدامات پزشکی و دارویی تأثیر مستقیمی در بهبود این اختلال ندارد.
اساسا کمرویی رفتاری اکتسابی است که برای درمان آن ، باید رفتار نامطلوب حذف گردیده و عملکردی مطلوب جایگزین آن شود.
محققان ، تغییر در شیوه نگرش و تفکر نسبت به خود و محیط اطراف ، تغییر در باورها ،کاهش اضطراب و تقویت انگیزه و مهارت های اجتماعی ، شغلی و تحصیلی از جمله راهکارهای مؤثر برای غلبه بر این نوع اختلال می دانند.
نقش خانواده در درمان کمرویی
خانواده را می توان مهم ترین جایگاهی دانست که بیش ترین تأثیر را در رشد اجتماعی و ذهنی کودکان بر جای می گذارد.
طبیعی است وقتی والدین مضطرب باشند و از برقراری روابط عاطفی و اجتماعی با دیگران بی بهره ، فرزندان نیز این رفتار را از والدین الگو گرفته و کمرو می شوند.
کمرویی ، معضلی که می تواند با سبک های تربیتی والدین ارتباطی مستقیم داشته باشد و با روش های تربیتی نادرست ،تشدید شود.
کمال جویی و آرمان گرایی فوق العاده والدین ، داشتن انتظارات نامعقول از فرزندان ، سخت گیری بیش از حد، رفتار خصمانه و عصبی ،تنبیه ، تهدید و تحقیر هارا می توان از اصلی ترین موانع رشد اجتماعی و زمینه بروز کمرویی در کودکان دانست.
