مادرانی که در تنظیم هیجانات خود موفق هستند ، فرزندان آن ها نیز سازش بیشتری با محیط اجتماعی دارند و برای برقراری ارتباط با دیگران ، اضطرابی به خود راه نمی دهند
فاطمه زمانی، خبرگزاری دانا، گروه سبک زندگی؛ اختلال اضطراب اجتماعی یکی از شایع ترین اختلالات روانی در دوران کودکی و نوجوانی است . به طوری که 15-20% کودکان از آن رنج می برند.
این اختلال غالبا در دوران کودکی و اوائل نوجوانی ظاهر می شود و ارتباط تنگاتنگی با خانواده و حوادث دوران کودکی دارد به ویژه متحمل شدن بدرفتاری و ناملایمات در کودکی یکی از مهم ترین عواملی است که این اختلال را ایجاد می کند.
متاسفانه این اختلال در اغلب کودکان تشخیص داده نمی شود و توسط اطرافیان نادیده گرفته می شود.
لازم به ذکر است اگر اضطراب کودکان درمان نشود ، در فعالیت های ذهنی و تحصیلی او اختلال ایجاد می کند و اورا از کسب موفقیت باز می دارد.
اضطراب اجتماعی چه پیامدهایی در زندگی کودکان و نوجوانان دارد؟
مطالعات نشان می دهد کودکان مبتلا به اضطراب اجتماعی در مقایسه با کودکان غیر مضطرب توانایی کمتری در تنظیم نگرانی ها ، غمگینی و عصبانیت از خود نشان می دهند.
این کودکان در مدیریت هیجانات با مشکل مواجه می شوند و در بهبود خلق و خوی خود ناتوان هستند.
کودکان مضطرب چه نشانه هایی دارند ؟
اختلال اضطراب اجتماعی با نشانه هایی مثل ؛ بی قراری ، خستگی مفرط ، ناتوانی در تمرکز و اختلال خواب خودرا نشان می دهد.
این اختلال در کودکان با نشانه هایی چون ؛ کمرویی ، کناره گیری از جمع و عدم تمایل در بازی های گروهی همراه است.
کودکان مبتلا به این اختلال غالبا ساکت و منزوی از اجتماع هستند.
از تحقیر شدن ترس شدیدی دارند.
غالبا عملکرد تحصیلی ضعیفی از خود نشان می دهند.
خجالتی و مضطراب هستند.
دوستان محدودی دارند.
از برخورد با شرایط جدید می ترسند.
در هنگام مواجهه با موقعیت های اجتماعی علائمی چون ؛ دل درد ، سرگیجه ، تهوع و لرزش از خود نشان می دهند.
عواملی که این اختلال را به بار می آورند
محققان محروم و محدود کردن کودک از محبت و بازخورد های تنش زا از سوی والدین را یکی از عوامل اصلی اضطراب در کودک می دانند.
مادرانی که در تنظیم هیجانات خود موفق هستند ، فرزندان آن ها نیز سازش بیشتری با محیط اجتماعی دارند و برای برقراری ارتباط با دیگران ، اضطرابی به خود راه نمی دهند.
برعکس مادرانی که در موقعیت های دشوار زندگی ، کمبود ها و ضعف هایشان را بروز می دهند ، هیجانات منفی چون ؛ اضطراب و استرس را در کودکان شان افزایش می دهند.
والدینی که سبک های تربیتی بسیار سخت گیرانه و غیر منطقی را دنبال می کنند و کودک شان را بیش از حد مورد سرزنش و انتقاد قرار می دهند ، با اضطراب اجتماعی بیشتری در آنان مواجه می شوند.
گزارش ها حاکی از آن است که مادرانی که نمی توانند احساسات خودرا به خوبی مدیریت کنند و از مهارت های اجتماعی پایینی برخوردار اند ، در موقعیت
های اجتماعی و روابط با دیگران دچار اضطراب می شوند و در نتیجه بروز واکنش های منفی و نامناسب در کودکان شان را تشدید می کنند.
بنابراین هرچه قدر مادران در تنظیم هیجانات خود از توانایی بهتری برخوردار باشند ، فرزندان آن ها نیز کمتر دچار اضطراب اجتماعی می شوند و عملکرد اجتماعی بهتری دارند.
راه های درمان
تغییر و اصلاح افکار کودک ، پرهیز از تحقیر و سرزنش ، روبه رو کردن کودک با موقعیت های اجتماعی و بازی درمانی از جمله مؤثر ترین روش هایی هستند که این اختلال را بهبود می دهند.
بازی درمانی
بازی کردن قدرتی به کودک می دهد تا بر نگرانی ها و ترس هایش فائق آید و اضطراب خودرا کاهش دهد.
کودکان در بین بازی کردن محیط اطرافش را کشف کرده و اولین گام هارا برای کسب مهارت های اجتماعی بر می دارد .
هم چنین کودکان با بازی کردن مفاهیم مختلف زندگی را یاد می گیرند و آن را در زندگی اجتماعی اجرا می کنند.
