برای این منظور آنها چند شبکه عصبی را توسعه دادند که قابلیت ایجاد شناسایی تغییرات نامحسوسی ناشی از تأثیرات ابتلاء به ویروس کرونای جدید را دارد.
یکی از شبکههای عصبی قدرت صوتی فرد را میسنجد و دیگری وضعیت احساسی را رصد میکند که نشان دهنده زوال عصبی است مانند افزایش ناامیدی. سومین شبکه عصبی تغییرات در عملکرد سیستم تنفسی را رصد میکند. اطلاعات به دست آمده از این سیستمها در الگوریتمی به کار گرفته میشود که تحلیل ماهیچهای (سرفههای ضعیفتر) را کنترل و چشم اندازی کاملتر از سلامت فرد فراهم میکند.
سیستم هوش مصنوعی در تستهای اولیه بسیار کارآمد بود. پس از آنکه محققان این مدل را روی هزاران مدل سرفه و نمونه دیالوگ آزمایش کردند، فناوری مذکور توانست با دقت ۹۸.۵ درصد سرفههای افراد مبتلا به کووید ۱۹ را تشخیص دهد. این سیستم ۱۰۰ درصد مبتلایان به این بیماری که نشانهای در آنها رصد نشده بود را نیز شناسایی کرد.
البته چنین سیستمی محدودیتهایی نیز دارد. این فناوری برای تشخیص مبتلایان به کووید ۱۹ که نشانههای آشکار دارند، توسعه نیافته زیرا ممکن است این افراد دارای بیماریهای پس زمینهای یا شرایطی باشند که رفتار مشابهی را ایجاد میکند. هرچند این سیستم برای شناسایی کووید ۱۹ توانمند است اما باز هم نمیتوان فقط با تکیه بر شناسایی آن به طور قطعی ابتلای فرد به کووید ۱۹ را تأیید کرد.