کمرویی یا گوشه گیری نوعی اختلال شخصیتی است که از عواملی چون ترس از طرد شدن ، اعتماد به نفس پایین و احساس شرم و خجالت در روابط نشأت می گیرد. این احساس که از خود کم بینی سرچشمه می گیرد ، در برخی از موارد آنقدر شدت می یابد که تمام ابعاد شخصیت کودک را تحت تأثیر قرار داده و اورا از حضور در اجتماع بیزار می کند.
فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سبک زندگی ؛ کمرویی یا گوشه گیری نوعی اختلال شخصیتی است که از عواملی چون ترس از طرد شدن ، اعتماد به نفس پایین و احساس شرم و خجالت در روابط نشأت می گیرد. این احساس که از خود کم بینی سرچشمه می گیرد ، در برخی از موارد آنقدر شدت می یابد که تمام ابعاد شخصیت کودک را تحت تأثیر قرار داده و اورا از حضور در اجتماع بیزار می کند.
افراد گوشه گیر معمولا تنهایی را بر بودن در جمع ترجیح داده و فقط در صورتی با اجتماع و اطرافیان ارتباط برقرار می کنند که نسبت به آنان اعتماد و اطمینان داشته باشند. کودک کمرو از حضور در جمع خودداری کرده و فقط با تک دوست خود که وابستگی زیادی به او دارد ، اوقات خودرا سپری می کند.
اشکال کمرویی در کودکان
بی میلی اجتماعی
افراد اشتیاقی برای بازی با همسالان خود نداشته و تنهایی را به بودن در جمع و بازی کردن ترجیح می دهند.
ناظر و تماشاچی
با وجود اینکه کودک به بازی کردن با کودکان و همسالانش تمایل دارد ، اما به دلیل اضطراب اجتماعی ، از نزدیک شدن به دیگران اجتناب می کند ، گوشه ای ایستاده و فقط نظاره گر بازی کودکان می شود.
انزوای اجتماعی
کودک نه تنها تمایل به تنها بازی کردن ندارد ، بلکه از بازی کردن با دیگران نیز گریزان است ، رفتارهای او با خجالت شروع و با خشم و گاهی افسردگی همراه میشود.
علل
تحقیر شدن کودک و شکست خوردن در جنبه های مختلف تحصیلی ، خانوادگی و..
بکارگیری شیوه های نادرست تربیتی و وسواس گونه برای کودک و نوجوان
فشارهای روانی زیاد و عدم برخورداری از امنیت روانی
کمبود محبت
اختلال در یادگیری ، تکلم و گوش دادن
سرزنش کردن بیش از حد کودک
بیماری های جسمی و نقص عضو
راهکارهایی برای مقابله با کمرویی کودکان
نسبت به علایق فرزندان خود اشتیاق نشان دهید.
از واژه های تمسخر آمیز استفاده نکنید.
از سرزنش کودک بپرهیزید.
به کودک احساس امنیت دهید.
با دادن مسئولیت های کوچک به کودک ، اعتماد به نفس اورا تقویت کنید.
به خاطر رفتارهای مثبت و مناسب ، کودک را تشویق کنید.
فرزندان تان را همانطور که هستند ، بپذیرید و از آن ها توقع و انتظار بی مورد نداشته باشید.
از مقایسه کردن کودک با کودکان دیگر بپرهیزید.
خردمندانه و منصفانه انتقاد کنید.
از کودک برای حل مشکلات تان کمک بگیرید.
