بی اشتهایی عصبی یا آناروکسیا یک وضعیت روانی خطرناک در اختلال خوردن است که می تواند خطرات جدی به همراه داشته باشد. این اختلال با پایین آمدن غیر طبیعی وزن، ترس شدید از افزایش وزن و تصور غلط از وزن همراه است.
نازنین دادور، خبرگزاری دانا، سرویس سلامت؛ بی اشتهایی عصبی با بی اشتهایی متفاوت است و بی اشتهایی به معنای از دست دادن اشتها یا عدم توانایی در خوردن غذا است. علائم این بیماری شامل شاخص توده بدنی پایین (BMI)، امتناع از خوردن غذا و تلاش برای کاهش وزن است که تصور می شود با ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، محیطی و ژنتیکی تحریک می شود.
عوارض بی اشتهایی عصبی می تواند شدید باشد. گزارش شده است که اختلالات خوردن بیشترین میزان مرگ و میر را در هر بیماری روانی دارد.
محبوبه گودرزی متخصص بیماری های گوارشی می گوید: علائم فیزیکی بی اشتهایی عصبی اغلب مربوط به گرسنگی است. در واقع این بیماری شامل مشکلات رفتاری و احساسی است که به علت درک غیرواقعی از وزن بدن و ترس بی اندازه از چاقی و اضافه وزن به وجود می آید.
وی اظهار داشت: کاهش وزن شدید، ظاهری لاغر، سرگیجه یا غش کردن، شکنندگی انگشت ها، کم پشتی و ریزش موها، عقب افتادن قائدگی، یبوست و درد در ناحیه شکم، خشکی یا زردی پوست، ناتوانی در تحمل سرما، ضربان قلب نامنظم، فشار خون پایین، کمبود آب بدن، تورم بازوها یا پاها و فرسایش دندان ها از علایم بی اشتهایی عصبی است.
گودرزی ادامه داد: بی اشتهایی عصبی، سومین بیماری مزمن شایع در بین افراد است و این بیماری ۱۰ برابر در زنان شایع تر است و هنگامی که فرد شروع به کاهش وزن کند، کمبود مواد مغذی ممکن است در تغییر مغز به روشی که باعث تقویت رفتارها و افکار وسواسی مربوط به بی اشتهایی عصبی می شود، کمک کند، این تغییرات می تواند بخشی از مغز که اشتها را کنترل می کند مختل کند یا می تواند احساس اضطراب و گناه از غذا خوردن را افزایش دهد.
به گفته این پزشک، افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ممکن است نسبت به افراد دیگر، بیشتر به عفونت های میکروبی روده ای مبتلا شوند و این امر می تواند به اضطراب، افسردگی و کاهش وزن بیشتر منجر شود. این بیماران به خاطر شرایطی که تجربه می‌کنند مستعد ابتلا به افسردگی و وسواس فکری عملی هستند و در واقع نشانه‌هایی از جمله خلق و خوی پایین و افسرده و همچنین مشغله فکری و درگیری‌های ذهنی به مرور باعث می‌شود این افراد با این اختلالات دست و پنجه نرم کنند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
متاسفانه بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی علاقه ای به درمان ندارند، حداقل در ابتدا این چنین است. علاقه به لاغر ماندن نگرانی درباره سلامت شان را تحت تاثیر قرار می دهد.
اگر عزیزی دارید که نگرانش هستید او را تشویق کنید تا با پزشک صحبت کند. اگر خودتان دچار مشکلات بیان شده در بخش بالا باشید و یا فکر می کنید دچار اختلال تغذیه هستید از فردی مطمئن کمک بگیرید. اگر بی اشتهایی عصبی خود را از عزیزانتان پنهان کردید سعی کنید فردی مورد اعتماد را بشناسید تا درباره اتفاقات افتاده با او صحبت کنید.
چگونه با بی اشتهایی عصبی مقابله کنیم؟
اختلال تغذیه خطرناک است و جان افراد را تهدید می کند. یکی از بهترین راه ها برای پیشگیری از آن این است که به رفتارهای سالم درباره وزن و شکل بدن عادت کنیم.
در ادامه می خواهیم درباره روش هایی صحبت کنیم که به کمک آنها از بی اشتهایی عصبی و اختلال تغذیه پیشگیری کنید.
از این فکر که وزن یا سایز بدنی خاص به صورت خودکار سبب شادی و رضایت می شود خلاص شوید. اطلاعات علمی درباره بی اشتهایی عصبی، بولیمیا، پرخوری عصبی و انواع اختلالات تغذیه یاد بگیرید.
آگاهی کامل کمک می کند دچار رفتارهای قضاوت گرایانه و اختلال تغذیه نشوید.
لاغری و کاهش وزن نشانه موفق بودن و اضافه وزن نشانه ضعف و تنبلی نیست.
از دسته بندی کردن غذاها به انواع بی خطر و خطرناک خودداری کنید. بدن سالم به غذاهای مختلف در اندازه متعادل نیاز دارد.
خود و دیگران را بر اساس شکل بدنی یا وزن قضاوت نکنید. صدایی که در سرتان می گوید وزن افراد نشانگر شخصیتشان است را خاموش کنید. تبلیغات رسانه ها به سمت لاغری و نشان دادن مدل ها، بدون نقص است.
به این موضوع انتقادگرایانه عمل کنید و دنبال این پیام های اشتباه نباشید. اجازه ندهید ظاهر چیزی سبب شود احساس بدی درباره خودتان کنید. طبق اهداف، دستاوردها، استعداد ها و شخصیت به خود ارزش دهید.
بدنتان سایز و شکل منحصر به فرد خود را دارد آن را بپذیرید و خود را از درون بسازید. اگر احساس کردید کسی دچار اختلال تغذیه ای است، بدون تعارف نشان دهید که نگرانش هستید.
خیلی با آرامش از او بخواهید به متخصص مراجعه کند. به خاطر داشته باشید افراد در ابتدا حاضر به قبول نیستند و باید حتما توسط متخصص، متوجه شرایط خود باشند.
