نازنین دادور، خبرگزاری دانا، سرویس آموزش؛ در طول سالهای ناامید کننده مدرسه، ممکن است فکر کرده باشید که رفتن به مدرسه و درس خواندن اتلاف وقت است و فقط برای به دست آوردن شغل باید به آن اهتمام ورزید اما امروزه صاحبنظران بر این باورند که آموزش در مدرسه برای کسب دانش و درک عمیق تر از موضوعات مختلف در زندگی روزمره است و این آموزش فقط به دانش کتابی و روزمره مدرسه محدود نمیشود، بلکه میتواند از طریق تجربیات عملی خارج از کلاس درس و همراه با همسالان نیز به دست آید.
اهمیت آموزش و نقش مدرسه در زندگی فردی و اجتماعی
درکها و تعاریف متفاوتی از آموزش وجود دارد، اما میتوان بر یک چیز به طور جهانی توافق کرد که آن هم اهمیت آموزش و نقش مدرسه در زندگی فردی و اجتماعی است. البته ذکر این نکته مهم است که در شرایط حاضر که شیوع کرونا نگرانیهای زیادی را برای والدین و سیاستگذاران آموزشی به دنبال داشته، آموزش حضوری فقط در صورتی منطقی و قابل اجراست که تمامی موارد لازم در راستای حفظ سلامتی ذی نفعان از سوی متولیان امر، تضمین و صورت گرفته باشد.
توسعه مهارتهای اساسی حل مسئله
سیستم آموزشی نحوه تصمیم گیری مستقل را به دانشآموزان آموزش میدهد و برای زمانی که در جامعه، بدون والدین و دوستان نزدیک باید تصمیم گیری داشته باشند، آنان را آماده میکند. امروزه تفکر انتقادی و شیوههای حل مسئله از معیارهای اساسی در موفقیت و توسعه فردی محسوب میشود.
دوستیها تنها روابط مهمی نیستند که میتوان از طریق حضور در مدرسه در دانشآموزان ایجاد کرد. محیط مدرسه به دانشآموزان این فرصت را میدهد که کار با دیگران را بیاموزند که این یک مهارت بسیار مهم برای زندگی در "دنیای واقعی" است. از طریق بازیها و پروژهها و حتی مشارکت در ورزشهای بعد از مدرسه، کودکان میتوانند اهمیت ایجاد روابط با یکدیگر را بیاموزند. اجرای آموزش کارگاهی که همه شرکت کنندگان از یک گروه هستند به دانشآموزان اجازه میدهد تا یکدیگر را در سطوح عمیق تر و متفاوتی بشناسند، زیرا تجارب یکدیگر را میشنوند، به اشتراک میگذارند و مشکلات را با هم حل میکنند.
کلاس های حضوری و تمرین زندگی اجتماعی
یک روانشناس می گوید: بهترین مکان برای آموزش مهارتهای زندگی، حضور درجامعه است و مدرسه یکی از جوامع موثر محسوب میشود. با حضور فیزیکی دانشآموز در مدرسه، مهارت آموزی و تجربهاندوزی اتفاق میافتد؛ به طوریکه از مهمترین مهارت ها، برقراری ارتباط موثر و حل مسایل است.
ام البنین بخشنده فر با اشاره به اهمیت آموزش حضوری گفت: همه ما اهمیت آموزش مهارتهای زندگی را در رشد عاطفی اجتماعی کودکان آگاه هستیم. آموزش مهارتها سبب میشود تا نوجوانان بتوانند در روابط بین فردی به یک فرد موثر تبدیل شوند و نیز مسوولیتهای خانوادگی و اجتماعی را با تصمیمگیری درست انجام بدهند.
وی افزود: بهترین مکان برای یادگیری و آموزش مهارتهای زندگی، حضور درجامعه است و مدرسه از جوامع موثر درزندگی هر نوجوان محسوب میشود. فعالان حوزه تعلیم وتربیت اعتقاد دارند با حضور فیزیکی دانشآموز در مدرسه، مهارت آموزی و تجربهاندوزی اتفاق میافتد. به طوریکه از مهمترین مهارت ها، برقراری ارتباط موثر و حل مساله است.
این روانشناس ادامه داد: حضور دانش آموزان در مدرسه، به درک عمیقتر موضوعات مختلف علمی و اجتماعی کمک میکند و البته این آموزش فقط محدود به مطالب علمی وکتاب نخواهد بود بلکه سایر مهارت ها را نیز در بر میگیرد. سیستم آموزشی در مدارس بدون کمک والدین و حضور ایشان در کنار دانشآموز و بدون استفاده از ابزارهای الکترونیکی نظیر فضای مجازی، نحوه تصمیمگیری مستقل را به دانش آموزان آموزش میدهد.
بخشندهفر در خصوص تبعات و پیامدهای تعطیلی مدارس؛ اظهار داشت: معمولا آموزش مهارت های زندگی از دوره پیش دبستانی آغاز میگردد و از مولفه های مهم یادگیری مهارت ها، یادگیری شنونده خوب بودن است. متخصصان معتقدند که ارتباط چهره به چهره تاثیر بسزایی در این فرایند دارد و طبیعی است در شرایط کنونی که مدارس تعطیل شده و آموزش از نوع مجازی و الکترونیکی شده، این هم فراهم نشود. بنابراین از کودکان ۷ ساله که محیط مدرسه را تجربه نکرده و شاهد ارتباطات چهره به چهره نبودهاند، نمیتوان انتظار شونده خوب بودن داشت.
این روانشناس گفت: از طرفی کاهش میزان همدلی در کودکان و نیز عدم تصمیمگیری های مستقل، از پیامد های تعطیلی مدارس بر روی کودکان ابتدایی است. زیرا در سنینی که این دانش آموزان و کودکان باید مهارتهای مهم زندگی را از طریق تعاملات مثبت و ارتباطات گروهی بیاموزند به واسطه تعطیلی مدارس ناچار هستند از طریق موبایل و سایر ابزار ارتباطی با دیگران تعامل داشته باشند که این یک تراژدی دردناک برای آموزش وپرورش خواهد بود.
وی ادامه داد: همچنین در سنین نوجوانی و جوانی، تعطیلی مدارس و دانشگاه ها به صورت افت تحصیلی، افسردگی وانزوای جمعی نمایان خواهد شد. کما اینکه مشکلات جسمی و چاقی مفرط دانشآموزان به واسطه کم تحرکی را نیز نباید نادیده انگاشت.
در پایان باید گفت: شکل گیری مطلوب شخصیت، خلاقیت و نوآوری، ایده پردازی، شناخت توانمندیها، شکوفایی استعدادها، مشارکت، کمک به همنوع، شهروند خوب بودن و بسیاری از ویژگیهای دیگر که برای به زیستی و زندگی پویا نیاز است، با حضور در مدرسه و دریافت آموزشها و مهارتهای لازم امکان پذیر است.