چند راهنمایی مختصر و مفید برای آنکه دست از اهمال‌کاری برداریم
بنا نداریم همیشه با کوله‌باری از کارهای نکرده، خسته و کوفته راه برویم. تصمیم گرفته‌ایم به اوضاع سرو‌سامانی داده و با تصمیم‌های درست و به‌موقع دست و پای اهمال‌کاری را از بین کار و زندگیمان جمع کنیم.
از آنجا که پای قدرت اراده و توکل را به این میدان باز کرده‌ایم، پس، حتماً نتیجه جنگ ما با دشمن درونی هم پیروزی ما خواهد بود. انتظار نداشته باشیم مفت و مجانی چیزی گیرمان بیاید. ما به اقدام و عمل خودمان تکیه می‌کنیم. قرار است راه‌هایی را یاد بگیریم و هر کدام با توجه به شرایط راه‌حل‌هایی را انتخاب‌کرده و دست به‌کار بشویم. قرار است برای همه کارهای روی زمین‌مانده، همه برنامه‌هایی که با اهمال‌کاری رویشان خاک گرفته فکری بکنیم، چاره‌ای بیندیشیم و بدون معطلی دست به‌کار شویم.
بگرد و پیدا کن
مثل همیشه یک جلسه تشکیل بدهید با خودتان و قلم و کاغذی که قرار است فکرهای شما را ثبت کنند. علت تأخیرانداختن کارها چیست؟ آیا فکر می‌کنید همیشه وقت هست؟ همیشه در اوج توان و انرژی به سر خواهید برد؟ آیا ترس از شکست باعث می‌شود کارها را شروع نکنید؟ آیا محیط اطرافتان بی‌نظم است و ذهنتان را آشفته‌کرده؟ آیا دوست و رفیق‌هایی دارید که دائم در گوشتان بی‌خیالی را زمزمه می‌کنند؟ علت اهمال‌کاری را پیدا کنید، بخش مهمی از راه را طی کرده‌اید. در این جست‌وجو حتماً حواستان به عوامل جسمانی هم باشد؛ یعنی شرایط جسمانی‌تان را هم بررسی کنید شاید کم‌وکسری در بدنتان هست که باعث این رخوت و یک‌جا‌نشینی شده است.
دست‌به‌قلم شو
یک لیست بلند و بالا از کارهایی که توی ذهنتان دارید و هر روز یکی دو تا از آن‌ها یادتان می‌آید بنویسید. هیچ چیزی را از قلم نیاندازید. مثلاً، دوختن دکمه فلان لباس را هم بنویسید، انجام‌دادن فلان تحقیق مدرسه را هم بنویسید، شرکت‌کردن دوره‌های آموزشی که همیشه به تعویق انداختید، ترک‌کردن یک خوراکی مضر، خواندن یک کتاب مهم و هر چیز دیگری که مدت‌هاست تصمیم دارید انجام بدهید و هنوز برای آن اقدامی نکرده‌اید. از طولانی‌شدن لیست اصلاً نترسید. اتفاقاً این لیست هرچه دقیق‌تر و جزئی‌تر باشد، گام‌های بعدی برنامه‌ریزی را بهتر برمی‌دارید.
چی از همه مهم‌تره؟
کارها را اولویت‌بندی کنید؛ یعنی میزان اهمیت هرکدام از کارها باید معلوم بشود. هدف این است که مشخص کنیم اوّل سراغ کدام کارها برویم و ترتیب انجامشان را بدانیم. بدین ترتیب هیچ‌وقت کارهای مهم و اولویت‌دارمان روی زمین نمی‌مانند.
کارهات ریز کن
دقت کرده‌اید که بعضی کارها آن‌قدر بزرگ و پیچیده‌اند که اصلاً معلوم نیست از کجا باید شروع کنیم. هر وقت هم اسم آن کار می‌آید یک پروژه بزرگ و سنگین جلوی چشممان می‌آید و البته همین شرایط باعث می‌شود این کار را هر چقدر هم مهم باشد باز به تأخیر بیاندازیم. راه درمان این اوضاع فقط این است که این کارها را به قسمت‌های کوچک‌تر تقسیم کنیم. در هر زمان وقتمان را به انجام یکی از آن مراحل اختصاص‌داده و موقتاً به باقی‌مانده‌های آن هم نگاه نکنیم. وقتی مرحله اوّل انجام شد، حالا تمرکزمان را روی مراحل و قسمت‌های بعدی هم می‌گذاریم. مهم این است که خیالمان راحت باشد که برای هر مرحله به وقت خودش زمان خواهیم گذاشت.
دزدهای زمان را دستگیر کنید
هر آنچه اطراف شما هست و باعث ایجاد مزاحمت می‌شود را کم و یا در صورت امکان حذف کنید. یکی از این عوامل مزاحم حتماً و قطعاً شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی است. اگر برای استفاده از این‌ها برنامه‌ای نداشته و نظمی در نظر نگیریم گاهی تمام لحظه‌های یک روز را از ما می‌دزدند و طبیعی است که دیگر همه کارهای مهم و اولویت‌دارمان روی زمین می‌مانند.
وقت تمام!
یادتان باشد زمان هم مثل همه سرمایه‌های دیگر این دنیا محدود است. پس، برای استفاده از آن دقت کنیم و جایی خرجش کنیم که ارزشش را داشته باشد. برای کارهایتان ضرب‌العجل مشخص کنید؛ یعنی معلوم باشد هر کار و برنامه‌ای تا چه تاریخی باید به نقطه پایان برسد. اگر کار بزرگ است برای هر یک از مراحل آن ضرب‌العجل را مشخص کنید. داشتن جدول زمان‌بندی را فراموش نکنید. ضرب‌العجل‌ها را فضایی و دست‌نیافتنی مشخص نکنید، واقع‌بینانه هدف‌گذاری کنید تا دچار احساس شکست و ناتوانی نشوید.
آخرش که چی؟
پرش بزرگ بزنید و به آن نقطه‌ای نگاه کنید که وقت تمام‌شده و شما هنوز کارتان را انجام نداده‌اید. مثلاً، امتحاناتتان رسیده و هنوز نمونه سؤال‌ها حل نشده‌اند یا هنوز تحقیقی که معلم گفته بود انجام ندادید. دوستتان کتابش را می‌خواهد و شما هنوز آن را نخوانده‌اید. به روزی نگاه کنید که همه این کارهای تلنبارشده به‌هم‌رسیده و حجم زیادشان بدجور اذیتتان می‌کند. نتایج اهمال‌کاری و تعویق‌انداختن کارها را مرور کنید. نتایج فردی و اجتماعی آن را بررسی کنید. مطمئن باشید این فکر عمیق محرک خوبی برای شروع کارها خواهد بود.
همنشین خوب
پیدایش کن، همان رفیق شفیق و پُرانگیزه را پیدا کن. داشتن یکی از این دوست‌ها برای هر انسانی ضروری است. یک دوست با انگیزه، امیدوار و موفق برای طی‌کردن راهکارهای بالا حکم میان‌بر را دارد و سرعت شما را چند برابر خواهد کرد.
اقدام و عمل
در نهایت اینکه یک برنامه‌ریزی خوب، دقیق و همه چیز تمام تا وقتی روی کاغذ باشد هیچ گرهی را بازنکرده و هیچ دردی را دوا نمی‌کند. باید شروع کنی، اقدام کن و اوّلین گام را بردار و شروع کن. شاید خوب باشد کارهای سخت را اوّل انجام بدهی که ذهنت آزادشده و بهتر بتوانی پس از آن به کارهای دیگر فکر کنی. مهم همین است که شروع کنی، مطمئن باش قدم‌های بعد را آرام‌آرام بر‌می‌داری و این کار هم هر چقدر بزرگ، ولی تمام می‌شود.
منبع:KHAMENEI.IR
