سبک فرزندپروری ببر

فاطمه سادات زاهدی ، کارشناس ارشد مشاوره ، خبرگزاری دانا ، گروه سلامت و سبک زندگی ؛سبک فرزندپروری ببر یک شیوه فرزندپروری سخت گیرانه است . والدین علاقمند به سبک ببر تمایل دارند زندگی فرزندان خود را مدیریت کنند تا اطمینان حاصل شود که انتظارات بالای آنها را براورده می کنند .

در این شیوه جایی برای کودک وجود ندارد که در مورد نحوه ی برنامه ریزی خود صحبت کند . زیرا والدین ببر به شیوه ای "چون من این را گفتم " پاسخ می دهند .

در این شیوه ، تفاوت قدرتی بین والدین و فرزند وجود دارد که از گفتگوهای باز و صادقانه جلوگیری می کند . احترام خیابانی یک طرفه است و برای رفتار مثبت پاداشی وجود ندارد اما تنبیه و انضباط برای رفتارهای منفی در نظر گرفته می شود .

والدین ببر بر روی تحمل کار سخت و فدا کردن تعادل کار و زندگی برای موفقیت طولانی مدت تمرکز می کنند. این ممکن است به معنایی نه گفتن به شرکت در جشن تولد ، خوابیدن و یا سایر رویدادهای سرگرم کننده باشد که ممکن است حواس کودک را از دستاوردهایش منحرف کند .

والدین ببر انتظار دارند فرزندانشان برتر باشند . اگر کودکی شکست بخورد ، به خاطر شرمساری خانواده مورد سرزنش قرار می گیرد . کودکان تقریبا تمام وقت خود را صرف تکالیف مدرسه ، مطالعه ، تمرین و شرکت در فعالیت های فوق برنامه می کنند که شانس آنها را برای پذیرش در دانشگاه های معتبر افزایش می دهد .

والدین ببر در موقعیت اقتدار قرار دارند . از کودک انتظار دارند که به آنها احترام بگذارد . کودکان نمی توانند با بزرگترها صحبت کنند و یا نظرات آنها را به چالش بکشند . اگر کودک مخالف باشد ، با تهدید عاطفی و یا تنبیه بدنی مجازات  می شود .

در این خانواده ها کودک طوری تربیت می شود که بر اساس تأیید والدینش تصمیم بگیرد . هیچ تأکیدی بر خود تنظیمی یا تفکر مستقل وجود ندارد . والدین ببر هیچ شکیبایی و یا تمایلی برای  درک و شناخت شخصیت ، افکار ، احساسات و دیدگاه کودک به عنوان یک فرد منحصر به فرد ندارند .

والدین ببر موفقیت را بر اساس قدرت  و موقعیت و میزان افتخاری که می توانند برای خانواده به ارمغان بیاورند تعریف می کنند . به عنوان مثال می توان  به پزشک یا وکیل شدن ، کسب درامد زیاد و برنده شدن در مسابقات اشاره کرد .

 این شیوه چه تأثیراتی بر کودکان می گذارد ؟

افزایش خطر اضطراب ، عزت نفس پایین و افسردگی ، ناسازگاری روانی ، مشکل در تصمیم گیری به تنهایی ، مشکل در ارتباط گیری به تنهایی ، مشکل در ارتباط گیری با دیگران و دفاع از خود ، ترس بیش از حد برای اشتباه کردن ، احساس تعهد کم نسبت به خانواده و خطر آسیب رساندن به خود از جمله مواردی هستند که کودک رشد یافته در چنین محیط و سبک تربیتی ای ممکن است تجربه کند .