فاطمه سادات زاهدی ، کارشناس ارشد مشاوره ، پایگاه خبری دانا ، گروه سلامت و سبک زندگی ؛ بعضی وقت‌ها بچه‌ها را رها می‌کنیم به حال خودشان بعضی اوقات هم آنقدر کنترلشان می‌کنیم که کلافه شوند. بالطبع بچه‌های این طرف بام وابسته می‌شوند و بچه‌های آن طرف بام هم یک جایی مثل کش در می‌روند و زیر بار هیچ قانون و قاعده‌ای بند نمی‌شوند. اما حد وسط این دو می‌شود استقلال، یعنی کودک بتواند وظایف محدوده سنیش را خودش مدیریت کند.
چطور می‌شود بچه‌ها را مستقل بار آورد؟ و یا به عبارتی دیگر چطور کمک کنیم ماهی‌گیرهای ماهری باشند. این بازی دو قاعده بیشتر ندارد، یکی اینکه ماهی دادن بیش از حد ممنوع و دیگر اینکه حمایتگر باشید تا ماهی‌گیر کوچکتان ماهی‌گیری یاد بگیرد!
فکر کردن به جای بچه ها ممنوع!
فرزندتان سر مسأله ریاضی گیر کرده و یا با دوستش مشکلی پیدا کرده؟ به شما ربطی ندارد! به همین راحتی، مسأله شما نیست، رابطه شما نیست، زندگی شما نیست! نگرانید؟ به عنوان والدین می‌خواهید به فرزندتان کمک کنید؟ قبول! اما به جای او فکر نکنید بلکه هدایتش کنید. با سؤال کمک کنید خودش مشکلش را حل کند. از او بپرسید به نظرش در مسأله ریاضی چه چیزی را باید پیدا کند؟ در رابطه با دوستش چه مشکلی دارد؟ چه راهکاری به ذهن خودش می‌رسد؟
تصمیم گرفتن به جای بچه‌ها ممنوع!
چه اشکالی دارد رنگ لباس‌شان را خودشان انتخاب کنند؟ چه اشکالی دارد خودشان کلاس‌های تابستانیشان را انتخاب کنند؟ بچه‌های کوچک وقتی گزینه‌های زیادی برای انتخاب پیش رو دارند در انتخاب گیج می‌شوند، می‌توانید چند گزینه محدود پیش روی آنها بگذارید و با مشورت همدیگر یکی از آنها را انتخاب کنید!
انجام دادن مسئولیت به جای بچه‌ها ممنوع!
فرزند شما صبح دیر از خواب بلند می‌شود و ممکن از سرویس جا بماند برای همین شما هر روز کیفش را مرتب می‌کنید و دستش می‌دهید. خب، این کار را نکنید! شما نگران آنهایید که جا بمانند. اما این نگرانی، نگرانی زندگی شما نیست. تا زمانی که اجازه ندهید خودشان مسئولیت کارهایشان را به عهده بگیرند و نگران انجام دادن یا ندادن آنها باشند و با عواقبش روبه رو شوند مستقل بار نمیایند. وظیفه شما تنها این است که شب‌ها به او تذکر دهید زود به رختخواب برود. اگر او حرف شما را گوش نکرد باید منتظر عواقب آن باشد و مسئولیت نرفتن به کلاس تابستانی یا درس را خودش به عهده بگیرد.
بی حوصلگی ممنوع!
یک وقت‌هایی سر کلاس، یک کار ساده مثل قیچی کردن یا تا زدن و بریدن خیلی بیشتر از آنچه فکر می‌کنم طول میکشد! من هم ممکن است حوصله ام سر برود و ترجیح بدهم به جای اینکه منتظر بشینم یک خط را صد بار کج بکشند، پاک کنند و دوباره بکشند بروم بالای سر بچه ها و یک خط صاف بکشم و خیال خودم و آنها را راحت کنم! ریتم بچه‌ها از ریتم ما کندتر است. وقتی بی حوصله می‌شویم کار را از دستشان می‌قاپیم و به جایشان انجام می‌دهیم. سعی کنید ریتمتان را با هم هماهنگ کنید. مثلاً اگر قرار است بروید بیرون ده دقیقه زودتر از آنها بخواهید آماده شوند تا بتوانند خودشان را به شما که دو دقیقه‌ای آماده می‌شوید برسانند.
لیست بنویسید، تیک بزنید!
به جای اینکه صد بار بچه ها را کنترل کنید و هی بپرسید انجام دادی، انجام ندادی، با هم یک لیست از کارهایی که باید انجام بدهند تهیه کنید و مسئولیتش را به عهده خودشان بگذارید. از آنها بخواهید هر کاری را که انجام می‌دهند تیک بزنند. آخر سر فقط لیست را با هم کنترل کنید و راجع به این حرف بزنید که چرا و چطور در انجام کارهای لیست موفق شدند یا نشدند!
حمایتگر باشید، از چالش نترسید!
در انتها فراموش نکنید که وظیفه شما به عنوان والدین یا مربی این است که حمایتگر باشید و به بچه‌ها یاد بدهید حل مسأله کنند نه اینکه مسأله‌ای را حل کنید و در اختیارشان قرار بدهید. بگذارید بندبازی کنند و همواره پشتیبانشان باشید. بگذارید به چالش بیفتند و کمی تقلا کنند. یک بار تکلیف ننوشتن و یک شب توی اتاق کثیف خوابیدن کسی را نمی‌کشد، بگذارید تجربه کنند و خودشان با مشکلشان مواجه شوند. این در درازمدت برایشان بهتر است. این تلاش باعث قوی شدن ذهن و قدرت حل مسأله آنها می‌شود. بگذارید حتی اگر یک روزی شما نبودید آنها بتوانند گلیم‌شان را از آب بیرون بکشند. بهترین راهکار برای افزایش قدرت حل مسأله سؤال کردن است. از آنها بپرسید چه می‌خواهند و برای رسیدن به خواسته شان چه کار دارند می‌کنند و یا چه کاری باید بکنند؟
