به گزارش پایگاه خبری دانا هیدروژن، به عنوان فراوان‌ترین عنصر در جهان، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یک حامل انرژی پاک و کلیدی در فرآیند کربن‌زدایی صنایع مختلف دارد. اما هیدروژن به خودی خود در طبیعت به صورت خالص یافت نمی‌شود و باید از ترکیبات آن، مانند آب (H2O) یا هیدروکربن‌ها، استخراج شود. روش تولید هیدروژن، تعیین‌کننده میزان پاک بودن یا نبودن آن است. در این میان، "هیدروژن سبز" به عنوان راه‌حلی انقلابی ظهور کرده است.
هیدروژن سبز، هیدروژنی است که با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، مانند انرژی خورشیدی یا بادی، و از طریق فرآیندی به نام الکترولیز آب، تولید می‌شود. در فرآیند الکترولیز، آب به هیدروژن و اکسیژن تجزیه می‌شود و از آنجایی که منبع انرژی مورد استفاده پاک است، هیچ‌گونه انتشار کربن گلخانه‌ای در این فرآیند صورت نمی‌گیرد. این ویژگی، هیدروژن سبز را از انواع دیگر هیدروژن، مانند هیدروژن خاکستری (تولید شده از گاز طبیعی) یا هیدروژن آبی (تولید شده از گاز طبیعی با جذب کربن)، متمایز می‌سازد.
کاربرد هیدروژن سبز بسیار گسترده است و می‌تواند نقشی حیاتی در کربن‌زدایی بخش‌هایی ایفا کند که برقی‌سازی آن‌ها دشوار است. در صنعت حمل‌ونقل، خودروهای پیل سوختی هیدروژنی (FCEVs) می‌توانند جایگزینی پاک برای خودروهای بنزینی و دیزلی باشند، زیرا تنها محصول جانبی آن‌ها بخار آب است. این فناوری به ویژه برای وسایل نقلیه سنگین مانند کامیون‌ها، اتوبوس‌ها و حتی کشتی‌ها و هواپیماها، که نیاز به برد طولانی و سوخت‌گیری سریع دارند، بسیار مناسب است.
در بخش صنعت، هیدروژن سبز می‌تواند به عنوان یک ماده اولیه پاک در فرآیندهای تولید فولاد، سیمان، آمونیاک و مواد شیمیایی مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، در تولید فولاد، هیدروژن می‌تواند جایگزین زغال‌سنگ در فرآیند احیای مستقیم سنگ آهن شود، که منجر به کاهش چشمگیر انتشار کربن در این صنعت آلاینده می‌شود. همچنین، هیدروژن سبز می‌تواند برای ذخیره‌سازی انرژی‌های تجدیدپذیر در مقیاس بزرگ استفاده شود. مازاد برق تولید شده از منابع خورشیدی و بادی می‌تواند برای تولید هیدروژن از طریق الکترولیز به کار رود و سپس این هیدروژن ذخیره شده، در زمان نیاز به برق، مجددا از طریق پیل‌های سوختی یا توربین‌های گازی اصلاح شده، به برق تبدیل شود.
با وجود مزایای فراوان، توسعه هیدروژن سبز با چالش‌هایی نیز روبرو است. هزینه تولید هیدروژن سبز در حال حاضر بالاتر از انواع دیگر هیدروژن است، اگرچه با افزایش مقیاس تولید و پیشرفت فناوری، این هزینه به تدریج کاهش می‌یابد. همچنین، توسعه زیرساخت‌های لازم برای تولید، ذخیره‌سازی، انتقال و توزیع هیدروژن، نیازمند سرمایه‌گذاری‌های هنگفت است. با این حال، با توجه به ضرورت مقابله با تغییرات اقلیمی و دستیابی به اهداف کربن‌زدایی، سرمایه‌گذاری در هیدروژن سبز به عنوان یک سوخت پاک و حامل انرژی آینده، امری اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد. این طلای آبی، کلید گشودن درهای دنیایی پایدارتر است.
