طبیعت بر شانه محیطبانان است که تا کنون دوام آورده است، همان افرادی که با به خطر انداختن جانشان از محیط زیست پاسداری می‌کنند. آنان مدتهاست که چشم انتظار اصلاح قانون حمل سلاح هستند تا با برخورداری از حمایت‌های قضایی در مواقع ضرورت از جان خود در برابر شکارچیان متخلف دفاع کنند.
گزارش پایگاه خبری دانا از ایسنا، امروز ۸ آبان ماه روز محیطبان نام گرفته است که تاکنون بیش از ۱۲۰ نفر از آنان در راه پاسداری از محیط زیست جانباخته‌اند اما صدای فریادشان هنوز برای پیگیری حق‌شان راه به جایی نبرده است.
پیش تر عادل محمدی - معاون قوانین و مقررات دفتر حقوقی امور مجلس سازمان محیط زیست - گفته بود که اصلاحیه قانون حمل و به‌کارگیری سلاح از سال ۱۳۹۵ در مجلس مطرح است و به‌رغم پیگیری‌های مکرر سازمان محیط زیست و ارائه پیشنهادات اصلاحی هنوز به صحن علنی مجلس نرسیده است. روز گذشته نیز شینا انصاری - رئیس سازمان حفاظت محیط زیست- گفت که اصلاح قانون حمل سلاح در کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس تصویب شده و در انتظار طرح در صحن علنی است.
این شرایط در حالیست که بیش از ۱۲۰ محیطبان جان خود را از دست داده‌اند و به دلیل تعداد اندک محیطبانان در مقابل مساحت تحت پوشش در شرایط سخت و ساعات فشرده فعالیت می کنند، به طوری که در حال حاضر برای دست یافتن به حداقل استانداردهای بین‌المللی به فعالیت حدود ۱۲ هزار محیطبان نیاز است و تعداد فعلی محیطبانان حدود۳۶۰۰ نفر است.
به عنوان مثال پارک چند ۱۰ هزار هکتاری گلستان که امسال دو محیطبانش را با شلیک شکارچیان از دست داد، تنها با ۳۰ نفر محیطبان حفاظت می‌شود؛ در شیفت‌هایی بیش از زمان مصوب که داوطلبانه آن را برای حفاظت از طبیعت انتخاب کردند.
همانطور که محمد الموتی- کارشناس توسعه پایدار- نیز می گوید اصلاح این قانون اگرچه لازم و ضروریست اما به تنهایی کارساز نخواهد بود. به گفته او«حتی تجهیز محیطبانان به سلاح - که اخیراً دولت و مجلس هم به آن پرداختند - به‌تنهایی راهگشا و بازدارنده نیست چراکه در لحظه رویارویی با متخلف، ممکن است به هر دلیلی درگیری رخ دهد و غیرقابل کنترل شود. بازدارندگی واقعی از مسیر آموزش، فرهنگ‌سازی، حمایت اجتماعی و ساختار تخصصی می‌گذرد.»
اما با این حال باید توجه داشت که مسیر آموزش، فرهنگ سازی و ایجاد ساختار تخصصی راهکاری بلند مدت و نیازمند برنامه ریزی‌های دقیق است. تاکنون شرایط به این گونه پیش رفته است که هر چند وقت یک بار تصاویری از درگیری شکارچیان با محیطبانان، محیطبانانی که به ضرب شلیک گلوله زخمی شدند یا جان خود را از دست دادند، بازنشر می شود؛ فارغ از اینکه بازنشر تصاویر یا گرامیداشت روز محیطبان جان رفته آن‌ها را بر نمی گرداند
صدای شلیک در دشت طنین انداز می شود. مدتی بعد تصویری در صفحات اجتماعی دست به دست می شود. نوشته می‌شود یک محیطبان به دست شکارچیان غیر مجاز کشته شد و دوباره روزهای بعد تنها صدای سکوت عرصه‌های طبیعی مانند جنگل است که طنین انداز می‌شود چرا که اولین شلیک سهم متخلف است. این حالا قانون به کارگیری سلاح است که محیطبانان موظفند اجرایش کنند، خواه نتیجه اش مرگ باشد و خواه نجات.
ماده ۳ قانون به‌کارگیری سلاح تنها سه بند خاص برای دفاع از جان خود و دیگران تعریف کرده است و حتی در مواجهه با متخلفان مسلح هم محیطبانان اغلب پس از شلیک متخلفان مجاز به واکنش هستند که این محدودیت قانونی، کار را برای محیطبانان در مناطق صعب‌العبور و مقابله با شکارچیان متخلف بسیار دشوار و امنیت جانی آن‌ها را تهدید می‌کند.
بنابراین همانطور که آن ها طبیعت ایران را رها نکردند، نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی نیز نباید آن ها را رها کنند و تا به دلیل رفت و برگشت تنها یک قانون، جان‌های دیگری از آن ها نیز در معرض خطر قرار گیرد. باید توجه داشت که هر کدامشان که امروز مخاطب گرامیداشت روز محیطبان واقع شوند، تنها یک جان به همراه دارند و انتظار می‌رود که اصلاح این قانون هرچه سریع تر و یک بار هم که شده برای محیطبانان به سرانجام برسد.
قول مساعد گرفتیم
در همین رابطه سردار رضا رستگار ـ فرمانده یگان حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست ـ در گفت‌وگو با ایسنا رباره پیگیری‌های انجام شده و آخرین وضعیت قانون به‌کارگیری سلاح اظهار کرد: با توجه به اینکه قانون به‌کارگیری سلاح در مجلس در حال بررسی و تصویب است، بهترین زمان را تشخیص دادیم تا حمایت‌های بیمه‌ای و قضایی از محیطبانان نیز در تدوین قانون دیده شود.
وی تاکید کرد: در نظر داریم تا این قانون با اصلاحات قضایی و بیمه‌ای همراه باشد.
به گفته رستگار هماهنگی‌های لازم با کمیسیون‌های تخصصی مجلس انجام شده و قول مساعدی داده شده و ضمن برگزاری نشست نظر موافق سه کمیسیون جلب شد.
فرمانده یگان حفاظت سازمان محیط زیست افزود: اکنون منتظریم نمایندگان مجلس از تصویب نهایی این قانون حمایت کنند تا محیطبانان با دل قرص و پشتوانه حقوقی بتوانند پاسداری و مأموریت خود را انجام دهند.
حال باید منتظر ماند و دید که بالاخره و در چه زمانی قانونی در دستور کار طرح در صحن علنی مجلس قرار می‌گیرد که اصلاحش باعث حفظ جان پاسداران محیط زیست می‌شود.
