در عصر دانایی با دانا خبر      دانایی؛ توانایی است      دانا خبر گزارشگر هر تحول علمی در ایران و جهان      دانایی کلید موفقیت در هزاره سوم      
کد خبر: ۱۱۵۵۶۲۳
تاریخ انتشار: ۱۲ تير ۱۳۹۲ - ۱۳:۳۱
ستاره شناسان می‌گويند با بررسی تصاوير ارسالي از تلسكوپ كپلر موفق به كشف دو سياره جديد شده‌اند كه كمی كوچكتر از سياره نپتون بوده و در فضای «خوشه‌های ستاره‌ای» وجود دارند. اين يافته از آن جهت حائز اهميت است كه نشان می‌دهد، بر خلاف آنچه پيش از اين تصور می‌شد، سامانه‌های سياره ای را می‌توان در محيطِ نامساعدِ اين خوشه‌ها نيز يافت.

به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ايرنا، اين تصاوير همچنين نشان می دهد كه سامانه‌های سياره‌ای احتمالاً مقاوم‌تر و پرتعدادتر از آن باشند كه تا كنون به آن معروف شده بودند.

ستاره شناسان در گذشته بر اين باور بودند كه مجموعه اخترهای موسوم به «خوشه‌های ستاره‌ای» محيط ‌هايی بسيار نامساعد برای ادامه حيات سياره‌ها به شمار می‌روند و احتمال باقی ماندن يك سياره در چنين فضايی نزديك به محال است.

اين درحالی است كه ويليام ولش، ستاره شناس دانشگاه سن ديه گو در يادداشتی در مورد كشف ياد شده می گويد: افزون بر اين باور، تا كنون تنها چهار سياره در كل كيهان در چنين محيط‌هايی كشف شده و همه آنها از جهت اندازه مشابه سياره مشتری يا حتی بزرگتر بوده‌اند.

دانشمندان با بررسی داده‌های دريافتی از تلسكوپ كپلر به اين نتيجه رسيده‌اند كه خوشه ستاره‌ایِ باز موسوم به «ان جی سی 6811» - كه هزاران سال نوری از صورت فلكی ماكيان فاصله دارد- دو سياره با ابعاد دو برابر و سه برابرِ زمين را در خود جای داده است.

ولش می گويد: اين دو سياره با مطالعه 377 ستاره در خوشه‌های ستاره‌ای يافته شده‌اند كه برای چنين فضايی آمار خوبی به شمار می‌رود.

خوشه‌های ستاره‌ای محل تولد ستاره‌های جديد هستند، ستاره‌ها با فشرده شدن ابرهای بزرگ گاز و غبار در فضا به وجود می‌آيند، به اين ترتيب كه نخست ستاره‌های جوان و درخشان در هاله‌ای از گاز و مه مولكولی اوليه خود پديد آمده و رفته رفته غُبارِ اطراف ستاره حلقه‌ای را پيرامون آن تشكيل می‌دهد، فرايندی مشابه كه در زمان‌های دور برای خورشيد نيز اتفاق افتاد، و در نهايت با به هم پيوستن اجزای اين حلقه هشت سياره دورِ خورشيد شكل گرفتند.

براساس گزارش ولش، بايد توجه داشت، آن دسته از ستاره‌هايی كه در فضاهای خوشه ستاره ای قرار دارند، به دليل تاثير نيروی گرانش ستاره‌های مجاور، بادهای ستاره‌ای و پرتوی فرابنفش موجود در محيط به سختي می‌توانند حلقه‌های گازی شكننده اطراف خود را حفظ  كنند؛ چه رسد به آنكه به مرحله ايجاد سياره برسند.

علاوه بر اين موارد، بخش زيادی از حلقه گازی اطراف ستاره ها توسط «ابَر نو اَختَرها»، يا انفجارهای ناشی از ستاره های در حال مرگِ موجود در خوشه، از بين می‌روند.

دانشمندان می‌گويند بعيد نيست كه سامانه‌های سياره‌ای پيرامون ستاره‌ها بسيار پرشمارتر از آن چيزی باشد كه تاكنون باور داشتند.

به اعتقاد ولش؛ شكل گيری سياره‌ها فرايندی قوي است - طبيعت دوست دارد كه سامانه‌های سياره‌ای بيافريند، و بسياری از آنها بعد از تولد به حيات خود ادامه می‌دهند.

جزييات كامل كشف ياد شده در نشريه نيچر به چاپ رسيده است.

ارسال نظر