به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانا (داناخبر)، بسیاری از
چهرههای مطرح نزدیک به اصلیترین جریان مخالف زنگنه در دوران وزارتش، یعنی
«جنوبیهای نفت»، اکنون اعلام میکنند صنعت نفت در هشت سال اخیر به وضع
بدی دچار شده و زنگنه گزینه خوبی برای وزارت نفت است.
حیدر بهمنی، اسطوره زنده صنعت حفاری کشور: فقط زنگنه!
حیدر بهمنی، چهره باسابقه و برجسته صنعت حفاری که بسیاری از فعالان صنعت حفاری کشور او را به عنوان یکی از اسطورههای زنده این صنعت میستایند، دیگر چهره نزدیک به جریان جنوبیهاست که اکنون احساس خطر کرده و معتقد است صنعت نفت به «فرشته نجات» نیاز دارد.
بهمنی معتقد است: «در شرایط فعلی بسیاری از مشکلات صنایع نفت و گاز به ویژه در بخش بالادستی به دلیل حضور مدیرانی غیر متخصص و نا آشنا در صنعت نفت است. با توجه به شرایط تحریم و محدودیتهای بین المللی هم اکنون زمان آزمون و خطا در صنعت نفت نیست و یک مدیر باتجربه و آشنا به این صنعت استراتژیک باید سکان هدایت نفت را در دست بگیرد.»
بهمنی از لزوم صدور فرمان «به جای خود» میگوید؛ که اشارهای معنادار در تایید کلام اکبر ترکان، در فیلم انتخاباتی رییسجمهور منتخب به نظر میرسد.
بهمنی در زمان زنگنه با مشکلاتی مواجه شد، اما با درک دوران احمدینژاد و خطری که اکنون گریبانگیر صنعت نفت است میگوید: «در زمان مدیریت و وزارت بیژن زنگنه اینجانب را از کار برکنار کردند اما معتقدم هم اکنون تنها مدیری که می تواند مشکلات ریز و درشت صنعت نفت را حل و فصل کند، زنگنه است. من قصد بازگشت به صنعت نفت را ندارم اما شخصاً معتقدم دوران طلایی صنعت نفت در دوران وزارت زنگنه رقم خورده است.»
سیفالله جشنساز، یک جنوبی که صدر ملی نفت نشست: خیلیها باید عذرخواهی کنند
سیفالله جشنساز، مدیری که پلههای ترقی صنعت نفت را به سرعت طی کرد و به مدیریت شرکت ملی نفت ایران نیز رسید، از چهرههایی است که هرچند شاید از اصلیترین چهرههای جریان جنوبیها به شمار نرود، از نزدیکان این جریان است و در زمان زنگنه نیز از منتقدان او به شمار میرفت. او نیز اکنون در بازگشتی از مواضع دیروز، میگوید: «شاخصه وزارت دوره آقای زنگنه در نفت، تولید و سازندگی بود... در دوران آقای زنگنه، تولید نفت بالا رفت و در بخش توسعه میادین نفتی و گاز پیشرفت خوبی کردیم که شاخص ترین آنها پارس جنوبی است.
در دوره وزارت ایشان عملیات اجرایی ١٠ فار بصورت همزمان شروع شد که ٥ فاز آن در زمان خود ایشان افتتاح شد. به جرات می توانم بگویم در مورد توسعه و تولید نفت و گاز، در هیچ دوره ای به اندازه دوره آقای زنگنه کار نشد.»
بدون شک کسی فراموش نکرده است که جشنساز، در انتخابات سال 88 و بعد از آنکه اکبر ترکان، معاون برنامهریزی وزارت نفت، آمارهای احمدینژاد را زیر سوال برد گفته بود: «سعه صدر دولت نهم با مخالفانش بسیار بالا است و در کمتر دولتی از دولتهای گذشته سابقه داشته است. اظهاراتی که ترکان در مورد فعالیت صنعت نفت میکند از یک باشگاه سیاسی انتظار میرود و نه از یک مسوول اجرایی.»
اما این چهره نفتی که در زمان احمدینژاد به بالاترین سمتهای دوران زندگی خود دست یافت و وضعیت صنعت نفت به ویژه در دوران میرکاظمی، را به طور کامل تجربه کرد، امروز چه میگوید؟ او در پاسخ به میرکاظمی که اکنون رییس کمیسیون انرژی است و خواستار «عذرخواهی زنگنه» شده است، میگوید: « این که گفتهاند که آقای زنگنه باید از مدیران نفتی عذرخواهی کند، بنده میخواهم بگویم اگر بنابر عذرخواهی است خیلیها باید عذرخواهی کنند.»
نورالدین موسی، مرد پشت پرده جنوبیها: نتوانستیم با آرامش حرف بزنیم
شاید نخستین نشانه از تغییر فکری جنوبیهای نفت، سخنان مدتی قبل نورالدین موسی، کارشناس باسابقه مناطق نفتخیز و یکی از اصلیترین چهرههای جریان جنوبیها باشد.
او در گفتوگو، ابتدا به وجود تندرویهایی از سوی جریان جنوبیها اذعان کرد: «نتوانستیم در بعضی از جلسات با آرامش و خونسردی حرف خود را بزنیم که این ضعف و اشکال بر ما وارد است.» و سپس اعلام میکند اختلاف نظرهای جریان او با زنگنه، صرفاً کارشناسی بوده است.
او در ادامه به دستاورد بزرگ زنگنه در پارس جنوبی اشاره میکند و میگوید: «بدون شک رسیدن تولید گاز ما به کشور قطر درمیدان مشترک پارس جنوبی در زمان ایشان یک افتخار ملی بوده است که جای قدردانی دارد و دوبرابر شدن تولید کنونی قطر از میدان مذکور نیز، به نظربنده گناهی نابخشودنی است که در مقابل خدای بزرگ و آیندگان نمی توانیم جوابگو باشیم و یقینا هر کس به فراخورمسوولیتی که داشته باید جوابگوی سهل انگاری ها و چگونگی عمل خود باشد. تالی فاسد پیشرفت قطر از ره آورد دو برابری تولید از میدان پارس جنوبی را، نباید صرفا در غارت منابع ملی و درامد ارزشمند خودمان محدود کنیم، بلکه این کشور با ثروت حاصل از این میدان، بازیگردان اصلی سیاست های نظام سلطه در منطقه شده است و این برای هرکسی که ذره ای عرق ملی و یا دینی دارد غیر قابل تحمل است.»
نورالدین موسی در این گفتوگو که به نوعی نمایانگر تغییر تفکر یکی از چهرههای منتقد زنگنه پس از دیدن دوران احمدینژاد است، میگوید: «گسترش لابیگریهای سیاسی/جناحی بویژه طی سالهای 90-1388 و ایجاد کمیته انتصاب در وزارتخانه و مصلوبالاختیار کردن مدیریتها و هیاتمدیرههای سازمانهای فنی بالادستی و پاییندستی، اختلالات فراوانی در روندهای سازمانی بهوجود آورد که پیامد آن بعضاً انتصاب افراد ناکارآمد و غیر مرتبط در جایگاههای مهم و حساس گردید. عزل و نصب مدیران و احضار بسیاری از مدیران منصوب شده در کمیته انتصاب و مصاحبه با آنها، قبل از صدور حکم مسوولیتشان توسط وزیر وقت و یا مدیران سازمانهای ذیربط، آفتهای زیادی را بر سازمانهای فنی و حوزههای تخصصی وارد کرد.»
نورالدین موسی اکنون بسیاری از مشکلاتی را که زمانی جریان متبوعش به شخص زنگنه نسبت میدادند، متوجه ساختارها و دائمی میداند.
حیدر بهمنی، اسطوره زنده صنعت حفاری کشور: فقط زنگنه!
حیدر بهمنی، چهره باسابقه و برجسته صنعت حفاری که بسیاری از فعالان صنعت حفاری کشور او را به عنوان یکی از اسطورههای زنده این صنعت میستایند، دیگر چهره نزدیک به جریان جنوبیهاست که اکنون احساس خطر کرده و معتقد است صنعت نفت به «فرشته نجات» نیاز دارد.
بهمنی معتقد است: «در شرایط فعلی بسیاری از مشکلات صنایع نفت و گاز به ویژه در بخش بالادستی به دلیل حضور مدیرانی غیر متخصص و نا آشنا در صنعت نفت است. با توجه به شرایط تحریم و محدودیتهای بین المللی هم اکنون زمان آزمون و خطا در صنعت نفت نیست و یک مدیر باتجربه و آشنا به این صنعت استراتژیک باید سکان هدایت نفت را در دست بگیرد.»
بهمنی از لزوم صدور فرمان «به جای خود» میگوید؛ که اشارهای معنادار در تایید کلام اکبر ترکان، در فیلم انتخاباتی رییسجمهور منتخب به نظر میرسد.
بهمنی در زمان زنگنه با مشکلاتی مواجه شد، اما با درک دوران احمدینژاد و خطری که اکنون گریبانگیر صنعت نفت است میگوید: «در زمان مدیریت و وزارت بیژن زنگنه اینجانب را از کار برکنار کردند اما معتقدم هم اکنون تنها مدیری که می تواند مشکلات ریز و درشت صنعت نفت را حل و فصل کند، زنگنه است. من قصد بازگشت به صنعت نفت را ندارم اما شخصاً معتقدم دوران طلایی صنعت نفت در دوران وزارت زنگنه رقم خورده است.»
سیفالله جشنساز، یک جنوبی که صدر ملی نفت نشست: خیلیها باید عذرخواهی کنند
سیفالله جشنساز، مدیری که پلههای ترقی صنعت نفت را به سرعت طی کرد و به مدیریت شرکت ملی نفت ایران نیز رسید، از چهرههایی است که هرچند شاید از اصلیترین چهرههای جریان جنوبیها به شمار نرود، از نزدیکان این جریان است و در زمان زنگنه نیز از منتقدان او به شمار میرفت. او نیز اکنون در بازگشتی از مواضع دیروز، میگوید: «شاخصه وزارت دوره آقای زنگنه در نفت، تولید و سازندگی بود... در دوران آقای زنگنه، تولید نفت بالا رفت و در بخش توسعه میادین نفتی و گاز پیشرفت خوبی کردیم که شاخص ترین آنها پارس جنوبی است.
در دوره وزارت ایشان عملیات اجرایی ١٠ فار بصورت همزمان شروع شد که ٥ فاز آن در زمان خود ایشان افتتاح شد. به جرات می توانم بگویم در مورد توسعه و تولید نفت و گاز، در هیچ دوره ای به اندازه دوره آقای زنگنه کار نشد.»
بدون شک کسی فراموش نکرده است که جشنساز، در انتخابات سال 88 و بعد از آنکه اکبر ترکان، معاون برنامهریزی وزارت نفت، آمارهای احمدینژاد را زیر سوال برد گفته بود: «سعه صدر دولت نهم با مخالفانش بسیار بالا است و در کمتر دولتی از دولتهای گذشته سابقه داشته است. اظهاراتی که ترکان در مورد فعالیت صنعت نفت میکند از یک باشگاه سیاسی انتظار میرود و نه از یک مسوول اجرایی.»
اما این چهره نفتی که در زمان احمدینژاد به بالاترین سمتهای دوران زندگی خود دست یافت و وضعیت صنعت نفت به ویژه در دوران میرکاظمی، را به طور کامل تجربه کرد، امروز چه میگوید؟ او در پاسخ به میرکاظمی که اکنون رییس کمیسیون انرژی است و خواستار «عذرخواهی زنگنه» شده است، میگوید: « این که گفتهاند که آقای زنگنه باید از مدیران نفتی عذرخواهی کند، بنده میخواهم بگویم اگر بنابر عذرخواهی است خیلیها باید عذرخواهی کنند.»
نورالدین موسی، مرد پشت پرده جنوبیها: نتوانستیم با آرامش حرف بزنیم
شاید نخستین نشانه از تغییر فکری جنوبیهای نفت، سخنان مدتی قبل نورالدین موسی، کارشناس باسابقه مناطق نفتخیز و یکی از اصلیترین چهرههای جریان جنوبیها باشد.
او در گفتوگو، ابتدا به وجود تندرویهایی از سوی جریان جنوبیها اذعان کرد: «نتوانستیم در بعضی از جلسات با آرامش و خونسردی حرف خود را بزنیم که این ضعف و اشکال بر ما وارد است.» و سپس اعلام میکند اختلاف نظرهای جریان او با زنگنه، صرفاً کارشناسی بوده است.
او در ادامه به دستاورد بزرگ زنگنه در پارس جنوبی اشاره میکند و میگوید: «بدون شک رسیدن تولید گاز ما به کشور قطر درمیدان مشترک پارس جنوبی در زمان ایشان یک افتخار ملی بوده است که جای قدردانی دارد و دوبرابر شدن تولید کنونی قطر از میدان مذکور نیز، به نظربنده گناهی نابخشودنی است که در مقابل خدای بزرگ و آیندگان نمی توانیم جوابگو باشیم و یقینا هر کس به فراخورمسوولیتی که داشته باید جوابگوی سهل انگاری ها و چگونگی عمل خود باشد. تالی فاسد پیشرفت قطر از ره آورد دو برابری تولید از میدان پارس جنوبی را، نباید صرفا در غارت منابع ملی و درامد ارزشمند خودمان محدود کنیم، بلکه این کشور با ثروت حاصل از این میدان، بازیگردان اصلی سیاست های نظام سلطه در منطقه شده است و این برای هرکسی که ذره ای عرق ملی و یا دینی دارد غیر قابل تحمل است.»
نورالدین موسی در این گفتوگو که به نوعی نمایانگر تغییر تفکر یکی از چهرههای منتقد زنگنه پس از دیدن دوران احمدینژاد است، میگوید: «گسترش لابیگریهای سیاسی/جناحی بویژه طی سالهای 90-1388 و ایجاد کمیته انتصاب در وزارتخانه و مصلوبالاختیار کردن مدیریتها و هیاتمدیرههای سازمانهای فنی بالادستی و پاییندستی، اختلالات فراوانی در روندهای سازمانی بهوجود آورد که پیامد آن بعضاً انتصاب افراد ناکارآمد و غیر مرتبط در جایگاههای مهم و حساس گردید. عزل و نصب مدیران و احضار بسیاری از مدیران منصوب شده در کمیته انتصاب و مصاحبه با آنها، قبل از صدور حکم مسوولیتشان توسط وزیر وقت و یا مدیران سازمانهای ذیربط، آفتهای زیادی را بر سازمانهای فنی و حوزههای تخصصی وارد کرد.»
نورالدین موسی اکنون بسیاری از مشکلاتی را که زمانی جریان متبوعش به شخص زنگنه نسبت میدادند، متوجه ساختارها و دائمی میداند.