طرح انتقال آب خزر به فلات مرکزی ایران به سال های پیش از انقلاب باز می گردد. طرحی که در دوره های زمانی مختلف به اشکال و شیوه های مختلف مورد توجه قرار گرفته اما به دلیل مخالفت های کارشناسان و یا عدم صرفه اقتصادی به مورد اجرا درنیامده است.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) دولت دهم، مصمم ترین دولتی بود که بر اجرای این طرح پای فشرد و سرانجام در سال 91 کلنگ اجرای آن را بر زمین کوبید.
اما با وجود اجرایی شدن این طرح هنوز نظرات موافق و مخالف پیرامون انتقال آب خزر به فلات مرکزی ایران شنیده می شود.
فریدون کاوه کارشناس آب و استاد دانشگاه در گفت و گو با خبرگزاری دانا، این طرح را فاقد توجیه اقتصادی ارزیابی کرد و گفت: طرح انتقال آب خزر به لحاظ هزینه بسیار بالای انرژی برای شیرین سازی آب به هیچ وجه عاقلانه به نظر نمی رسد و فاقد توجیه اقتصادی است.
او افزود: علاوه بر این، شیرین کردن آب دریا ممکن است خسارت های زیست محیطی به همراه داشته باشد.
کاوه توضیح داد: با وجود اینکه شوری آب خزر تقریبا یک سوم آب دریاهای آزاد است ولی هنوز قریب به 1.2 درصد نمک دارد. به عبارت دیگر در هر لیتر از آب آن حدود 12 گرم نمک یافت می شود. در صورتی که آب شرب مناسب باید در حدود 0.07 درصد نمک داشته باشد.
این استاد دانشگاه با اشاره به هزینه بسیار بالای شیرین سازی آب خزر، گفت: اگر در مناطقی که قرار است آب خزر به آنجا منتقل شود به اندازه کافی مطالعه و جست و جو شود، حتما آبی یافت خواهد شد که شوری آن نصف شوری آب خزر باشد و در این صورت هزینه شیرین سازی آب به نصف کاهش می یابد.
حسین صدقی کارشناس منابع آب و استاد دانشگاه هم با مقایسه انتقال نمک دریا به کویر با حکایت زیره به کرمان بردن، پرسید: تا حالا در كجا ديده يا شنيده ايد كه آب شور دريا را با هزينه هاى سرسام آور و شايد غير قابل تامين به دل كوير منتقل كنند و بعد لابد عمليات نمك زدايى انجام دهند.
او با فاقد توجیه فنی و اقتصادی خواندن این طرح، افزود: نمى دانم چرا احساس خوبى از صحبت کردن در مورد چنين پروژه اى ندارم؟
