داور سرشناس ورزش با 50 عنوان کتاب تالیفی
10 روز قبل يكی از بزرگ ترين نام های ورزش كشورمان دارفانی را وداع گفت؛ بدون آن كه بسياری از جوانتر ها بدانند كه اين مرد چه خدماتی برای جوانان ايران انجام داده است.
به گزارش گروه دانش خبرگزاري دانا (دانا خبر) داود نصيري در 14 تيرماه 1300 از خانواده‌اي سمناني در تهران متولد شد. در خانواده‌اي فرهيخته كه با امثال ملك‌الشعراي بهار، مجدالدوله و... نشست و برخاست داشتند. «انتخاب‌الممالك» پدر نصيري شاعر بود، دستخط خوبي داشت و زبان فرانسه را به خوبي مي‌دانست. داود 9 خواهر و برادر تني و ناتني داشت و در هفت سالگي وارد دبستان «اشرف» در ميدان بهارستان و روبه‌روي مسجد سپهسالار شد او در سال 1312 وارد دبستان ترغيب شد و با پايان دوران شش ساله دبستان، سيكل اول را در دبيرستان علميه گذراند. در سال 1317 و با پايان سيكل اول وارد دانشسراي مقدماتي شد و در سال 1319 با كسب رتبه اول اين دانشسرا موفق شد مدرك ديپلم خود را در رشته تربيت بدني دريافت كند.
عشقی كه هرگز پايان نيافت!
داود نصيري به دو دليل ظاهراً ساده عاشق ورزش شد. دلايلي كه مي‌تواند سرنوشت بسياري را تغيير دهد: يك مجله ورزشي و يك شخص تأثيرگذار و علاقه‌مند به ورزش. در آن روزها در پشت مسجد سپهسالار يك زمين بزرگ بود كه محل هميشگي فوتبال جوانان و نوجوانان شده بود و بزرگاني چون عبدالله سعيدايي، ناصر انشا، حسن قاسمي و... و تيم هايي چون طوفان و كوهستان در آن به تمرين مي‌پرداختند. داود حدوداً 10 سال داشت كه در اين زمين‌ها به بازي پرداخت و بعدها كه وارد دبيرستان شد، مشاهده كرد كه «محسن حداد» مدير دبيرستان علميه پس از تعطيل شدن مدرسه، در دبيرستان مانده و با دانش‌آموزان واليبال بازی میکند. «حداد» همان شخص تأثيرگذاري بود كه مسير زندگي نصيري را تغيير داد. او همزمان در سه تيم فوتبال، واليبال و بسكتبال دانشسراي مقدماتي حضور داشت و در هر سه مي‌درخشيد.
داود نصیری ؛ نفر سمت راست
اديب ورزش ايران
روي آوردن داود به ورزش موجب ناراحتي پدر شده بود. در روزگاري كه ورزش چندان آيين پسنديده‌اي محسوب نمي‌شد، فرزند خانواده‌اي اديب به ورزش روي آورده بود. اما داود به پدر قول داد كه روزي «اديب ورزش و ورزشكاران» شود. چنين نيز شد و نصيري در زندگي درخشان خود، بيش از 50 كتاب و مقاله درباره تربيت بدني و ورزش تأليف و ترجمه كرد. كتاب هاي او و سال هاي چاپ اين كتاب‌ها از اين قرار بود: توپ بازي در آب (1325)، مقررات خاص وزنه‌برداري (1325)، صد بازي دبستاني (1329)، خودآموز شنا و شيرجه (1333)، نجات غريق (1334)، مهارت‌هاي مقدماتي فوتبال (1335)، وزنه‌برداري (1336)، رموز و روش بازي فوتبال (1338)، راهنماي داوران فوتبال (1339)، داوري (1340)، چگونه مي‌توانيد داور فوتبال شويد (1341)، سؤال و جواب درباره قوانين فوتبال (1340)، مهارت‌هاي فوتبال (1340)، راهنماي غريق نجات (1340)، راهنماي تربيت بدني سپاه دانش (1346)، راهنماي تربيت بدني روستايي (1346)، چه بخوريم و چه بياشاميم (1347)، تمرين‌هاي فوتبال (1347)، بهداشت ورزشكاران (1349)، دانستني‌هايي براي تماشاچيان (1349)، اساسنامه و آيين‌نامه كميته داوران ايران (1359)، اصول تدريس و روش مربيگري (1361)، راهنماي داوران آسيا (1362)، روانشناسي داوري (1363)، قوانين فوتبال سالني (1371)، آخرين سؤال و جواب بورد بين‌المللي (1373)، خودتان شنا ياد بگيريد (1377) و...
تحصيل در فرانسه و حيرت فرانسوی‌ها از نصيری
نصيري پس از اخذ ديپلم، معلم تربيت بدني دبيرستان شرف شد و پس از يك سال تدريس در دبيرستان دارالفنون را آغاز كرد. او همچنين دوره تكميلي تربيت بدني را پشت سر گذاشت و مدرك دبيري را از دانشسراي عالي گرفت. نصيري در سال 1325 با گرفتن بورس تحصيلي عازم فرانسه شد و در مدرسه «انستيتو ناسينال دو اسپور» ادامه تحصيل داد. در آن روزها اكثر اردوهاي آماده‌سازي تيم ملي فرانسه در آن جا تشكيل مي‌شد. حتي يكي از استادان نصيري معاون وزارت ورزش فرانسه بود و او بود كه گواهي فارغ‌التحصيلان را تأييد مي‌كرد. حضور نصيري در تمام اردوها براي او و همكارانش اسباب حيرت را فراهم كرده بود و آنها نمي‌دانستند جوان بلندقامت ايراني به چه علت در تمام اردوها حاضر است؟ دليل اين امر مشخص بود: نصيري به پدرش قول داده بود كه روزي اديب ورزشكاران شود و مي‌خواست بيشتر بياموزد. هرچه بيشتر بهتر! داود در بازگشت به ايران در شمار اولين استاداني بود كه در دوره تكميلي دانشسراي تربيت بدني تدريس مي‌كرد.
داود نصیری در حال قضاوت دیدار تاج و شاهین
فوتبال، وزنه‌برداری، هاكی و بيس‌بال!
در سال 1318 نخستين دوره مسابقات قهرماني كشور در منظريه برگزار شد و نصيري به عنوان عضوي از تيم بانك ملي در بازي ها حضور يافت. پس از آن به عضويت تيم ملي برگزيده شد و تا سال 1325 در اين تيم حضور يافت. هرچند كه در اوج جنگ جهاني و اشغال ايران، خبري از بازي هاي رسمي نبود و نام نصيري را در تاريخ تيم ملي ايران نمي‌توانيم پيدا كنيم. با اين حال داود نصيري را مي‌توان در آرشيوهاي مربوط به سال 1322 مشاهده كرد. عضوي از باشگاه «طوفان» قهرمان فوتبال تهران! نصيري در همان ايام در وزنه‌برداري نيز سرآمد همگان شد. «امان پادگورني» كه وزنه‌برداري را وارد ايران كرده بود، معلم نصيري در دانشسراي تربيت بدني بود و از نصيري به عنوان داور و منشي در رشته وزنه‌برداري استفاده كرد. نصيري در سال 1328 در مسابقات جهاني هلند، نخستين داور بين‌المللي ايران در رقابت‌هاي جهاني بود و در سال 1337 (1958) در بازي هاي آسيايي توكيو، همزمان به عنوان مربي وزنه‌برداري، شنا و شيرجه ايران فعاليت مي‌كرد. از قضا وزنه‌برداري قهرمان آسيا شد و دو مدال نقره و برنز در شيرجه به دست آمد!
نصيري همچنين در سال 1320 دو ورزش بيس‌بال و هاكي را به دانش‌آموزان حاضر در اردوي منظريه معرفي كرد و قوانين اين رشته‌ها را به آنان آموخت تا اين دو ورزش در ايران متولد شوند.
هشت عضو تيم ملی شاگرد نصيری بودند!
از افتخارات ماندگار نصيري حضور 8 شاگرد او در تيم ملي بسكتبال ايران بود كه در سال 1948 عازم المپيك لندن شدند. حضور هشت شاگرد در بين 12 عضو تيم ملي يعني اين كه دوسوم شاگردان نصيري به تيم ملي و المپيك رسيدند!
داود نصیری در کنار استنلی رس رییس فیفا
رابطه‌ای جاودان با ورزش های آبی
اولين حضور نصيري در مسابقات شنا و شيرجه قهرماني كشور به سال 1317 بازمي‌گردد و كسب عنوان چهارم شناي قورباغه. در سال 1319 استخر قهرماني امجديه افتتاح شد و نصيري علاوه بر مديريت اين استخر، مربي شنا، شيرجه و واترپلو نيز بود! او كه مي‌ديد در جنوب شهر استعدادهاي بي‌بضاعت زيادي وجود دارند، به جنوب شهر مي‌رفت و آنها را به امجديه مي‌آورد تا قهرمانان آينده را بسازد. نصيري اولين داور بين‌المللي ايران در رشته واترپلو بود و از سال 1332 نايب ریيس فدراسيون شنا شد. او در سال 1353 ریيس فدراسيون نجات غريق شد و از دهه 70 كه اين فدراسيون مجدداً شروع به كار كرد، دو دهه را به عنوان مشاور فدراسيون خدمت كرد.
