اسکی؛ ورزشی برای خانواده های پولدار

به گزارش گروه سبک زندگی خبرگزاری دانا (داناخبر) و به نقل از جام جم، اسکی از جمله ورزش های پرهیجانی است که امکان انجام آن با همه اعضای خانواده فراهم است اما چرا فقط قشر مرفه جامعه باید مشتریان کوه‌های پربرف کشور باشند و در این طبیعت زیبا به تفریح بپردازند؟

در بررسی علل گران بودن اسکی، قبل از هر چیز به هزینه بالای تجهیز و نگهداری از پیست‌های اسکی برمی‌خوریم که سدی است بزرگ بر سر راه کاهش مبلغ ورودیه علاقه‌مندان.

تامین هزینه های یک سال در طول 4 ماه

پیستها هزینه بسیار زیادی را در طول سال بر جای می گذارند آن هم در شرایطی که در بهترین حالت ممکن فقط چهار ماه از سال امکان بهره‌برداری از پیست وجود دارد.

دستگاههای بالابر پیست در طول بهار و تابستان باید مرتبا سرویس شوند. هزینه سوخت هم بالاست. برق عموم پیستها هنوز به صورت صنعتی محاسبه می‌شود و تعرفه ورزشی ندارد. همه این موارد به صورت میانگین و در مورد پیست دیزین، سالانه یک میلیارد و 200 میلیون تومان هزینه دارد؛ یعنی ماهی حدود صد میلیون تومان.

در عین حال مسوولان برخی پیستها از جمله دیزین با توجه به موقعیت جغرافیایی این پیست موظفند در پنج ماه پایانی سال، ماهی صد میلیون تومان هم برای آماده‌سازی و برف‌روبی مسیرهای منتهی به پیست به پیمانکاران بپردازند.

طبیعتا این هزینه سالانه که از یک میلیارد و 700 میلیون تومان هم می‌گذرد، باید از طرف علاقه‌مندان به اسکی تامین شود.

آمار اسکی بازان

قربانعلی سولقانی، مدیر مجموعه اسکی دیزین، درباره میزان استقبال از این پیست می گوید: در سال‌هایی که هر دو محور دسترسی به پیست ‌باز باشد بین 100 تا 110 هزار نفر بازدیدکننده داریم که البته 20 تا 25 درصد از این آمار را افراد بومی، مربیان و مراجعه‌کنندگان نهادهای دولتی شامل می‌شوند.

20 درصد هم گردشگر هستند و برای استفاده از تله‌کابین به پیست دیزین می‌آیند، اما به طور متوسط 50 هزار نفر در طول فصل برای اسکی به پیست مراجعه می‌کنند.

قیمتها ناعادلانه نیست

با یک حساب ساده می‌توان نتیجه‌گیری کرد اگر این 50 هزار نفر 35 هزار تومان ورودیه بپردازند، رقمی معادل یک میلیارد و 750 هزار تومان جمع‌آوری می‌شود که دقیقا معادل هزینه‌های تقریبی نگهداری و تجهیز از پیست است. جالب آن که سال گذشته ورودیه استفاده از پیست 37 هزار تومان بود؛ یعنی فقط 2000 تومان بیشتر از متوسط هزینه‌ها.

ورودیه پیست‌ها؛ از 20 هزار تا 57 هزار تومان

اما امسال برای استفاده از امکانات پیست دیزین چه میزان ورودیه باید پرداخت. سولقانی می‌گوید: امسال حداقل و حداکثر قیمت‌های تعیین شده برای پیست دیزین 65 و 75 هزار تومان اعلام شد، اما ما تصمیم گرفتیم بهای بلیت پیست را 57 هزار تومان تعیین کنیم که تقریبا 10 درصد زیر حداقل قیمت مصوب است. برای گردشگرانی که فقط می‌خواهند از تله‌کابین و امکانات جانبی استفاده کنند نیز هزینه بلیت ورودی 20 هزار تومان است.

رابطه قیمت و امکانات پیستها

طبیعتا هر چه از امکانات پیست‌های اسکی کــاسته می‌شود از قیمت بلیت‌های ورودی هم کم می‌شود. به عنوان مثال، قیمت بلیت پیست اسکی‌خور که فقط یک بالابر دارد در روزهای عادی 20 و در روزهای آخر هفته و تعطیلات 25 هزار تومان است. در پیست اسکی آبعلی هم که اتفاقا قدیمی‌ترین پیست اسکی ایران است، قیمت بلیت ورودی با هزینه پارکینگ از 25 هزار تومان بیشتر نیست.

هزینه‌های آموزش

در تمام پیست‌های اسکی کشور، چه آنها که بین‌‌المللی هستند و چه آنها که از امکانات کمتری برخوردارند مدارس اسکی وجود دارد تا علاقه‌مندان در صورت تمایل بتوانند ورزش اسکی را آموزش ببینند.

در این میان، تعرفه‌هایی که از سوی فدراسیون اسکی برای آموزش علاقه‌مندان مشخص شده از ساعتی 15 هزار تومان تا ساعتی 25 هزار تومان متغیر است.

هزینه تورهای آموزشی هم برای 12 جلسه از 350 هزار تومان تا 500 هزار تومان است. البته برای آموزش خصوصی باید پول بیشتری بپردازید که رقم آن به سطح آموزشی شما بستگی دارد و تا 80 هزار تومان در ساعت متغیر است.

قدیمی ترین پیست اسکی ایران

از پیست اسکی آبعلی به عنوان یکی از بهترین پیست‌های آموزشی کشور یاد می‌شود که قدیمی‌ترین پیست اسکی ایران است که در نزدیکی شهر آبعلی در 57 کیلومتری شرق تهران و در جاده هراز قرار گرفته است.

آبعلی، اولین پیست اسکی ایران است که در سال 1332 به دستگاه‌های بالابر مجهز شد. البته قبل از آن هم ورزشکاران بویژه علاقه‌مندان به محیط کوهستان و اسکی در این منطقه به ورزش می‌پرداختند و به همین دلیل خیلی‌ها این منطقه را محل تولد اسکی نوین و پایه و اساس ورزش اسکی در ایران می‌دانند.

مشکل اصلی؛ ورود تجهیزات

جدا از گران بودن لوازم و تجهیزات اسکی، برای ورود لوازم این رشته ورزشی هم مشکلات عدیده‌ای وجود دارد، چراکه با توجه به مصوبه سال گذشته وزارت صنعت، معدن و تجارت، اصلا این لوازم ثبت سفارش نمی‌شود و در ردیف آخر اولویت‌بندی کالاها قرار دارد.

این یعنی لوازم آرایشی و حتی سیگار در این اولویت‌بندی بالاتر از لوازم ورزشی قرار دارد. این محدودیت ناخودآگاه به رونق گرفتن بازار قاچاق در ایران کمک کرده است.

 زمانی که وزارت صنعت، معدن و تجارت اقدام به اولویت‌بندی کالاها کرد، سیاست اصلی این بود که از خروج ارز جلوگیری شود، اما الان اجناس غیرمرغوب خارجی از طریق قاچاق وارد کشور می‌شود و با قیمت‌هایی معادل جنس‌های مرغوب و اورجینال در بازار به فروش می‌رسد.