خارش های بی امان و شدید ریشه در چه بیماری دارند؟

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری دانا (داناخبر)، گال انگل های بسیار ریزی است که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست و علایم ناشی از آن با بسیاری از عارضه های پوستی مشابه است اما با کسب آگاهی در مورد علایم و روش های انتقال آن می توان از این عارضه پیشگیری کرد.

زمانی که شخصی برای اولین بار به انگل های گال آلوده می شود، حدود چهار تا شش هفته با آنها دست و پنجه نرم می کند. علایم شایع این عارضه عبارت است از:

 -احساس خارش شدید به خصوص در شب

-بروز دانه های جوش

-تاول بر روی پوست

 -زخم های ناشی از خاراندن

در مراحل اولیه این آلودگی ممکن است که با دیگر بیماری های پوستی مشابه از قبیل گزش پشه یا آکنه، اشتباه گرفته شود. اما خارش بی امان گال با بقیه عارضه ها کاملا متفاوت است. خارش ناشی از گال معمولا در کودکان و افراد مسن بسیار شدیدتر است.

پس از انتقال این انگل ها به ميزبان، قسمت سطحى پوست بدن را به صورت عمودى سوراخ كرده سپس به ايجاد تونل در سطح افقى مى پردازد بطوريكه در هر شبانه روز حدود 3-2 ميليمتر پيشروى مى كند و تخمهايش را در داخل آن قراردهد. انگل ماده در طول زندگى 5-4 هفته اى خود در داخل تونل ها داخل جلدى حدود 50-40 تخم مى گذارد كه بعد از 5-3 روز حدود 10 درصد آنها باز ميشوند و لاروهايی  از آنها خارج مى شوند كه از سلولهاى پوست تغذيه كرده و تونلهاى جديدى را ايجاد مى كنند و نهايتا به انگل بالغ تبديل مى شوند. دوره زندگى انگل از تخم تا تخم  24-۱۰ روز طول مى كشد. خارش گال در نتیجه واکنش حساسیتی بدن به انگلها، تخم ها و بقایای بدن آنها است.

کنه گال می تواند در هر جایی از بدن زندگی کند اما از نقاط مورد علاقه آنها می توان به این موارد اشاره کرد:

- بین انگشتان دست

- در نقاط پر چین و چروک پوست مثل آرنج و زانو

- اطراف کمر و ناف

- اطراف سینه و اندام تناسلی

- سر، گردن، صورت، کف دست و پا کودکان

اغلب افراد مبتلا به گال تنها 10 تا 15 کنه در بدن آنها وجود دارد که این انگل ها بسیار ریز هستند و دارای 8 پا می باشند. اندازه آنها بسیار کوچک بوده و تنها به 1.3 میلی متر می رسند. در واقع این انگل ها به قدری کوچک هستند که با چشم های غیر مسلح قابل رویت نیستند و برای دیدن آنها حتما باید از ذره بین یا میکروسکوپ استفاده کرد. با چشم غیر مسلح این انگل ها تنها شبیه به نقطه های سیاه کوچک بر روی پوست دیده می شوند.

گال در اثر تماس پوست آلوده به پوست سالم انتقال می یابد. تماس با حوله، ملحفه و البسه فرد مبتلا به این بیماری، منجر به بروز بیماری گال می شود. در واقع این عارضه بیشتر در بین اعضای خانواده و یا در طول فعالیت جنسی انتقال پیدا می کند.

اما این تصور که از طریق دست دادن یا آویزان کردن لباس در کنار لباس فرد مبتلا، ممکن است این انگل انتقال پیدا کند کاملا اشتباه است.

پزشکان می توانند با مشاهده چگونگی احساس خارش و معاینه پوست به وجود این بیماری پی ببرند اما آزمایش میکروسکوپی پوست برای اثبات وجود مایت های ریزی که باعث بیماری جرب می شوند نیز انجام می شود. نمونه برداری از پوست نیز یکی دیگر از آزمایشات مفید برای بیماری گال است.

در صورتی که فردی علایم ونشانه های گال را دارد و یا با فردی که گال دارد در تماس بوده باید  با پزشک خود مشورت کنید. فرد نباید بصورت خودسرانه و بدون نظر پزشک  از داروهای ضد گال استفاده نماید چون ممکن است عامل خارش پوست بیماری های دیگری مانند اگزما و درماتیت پوستی باشد.

درمان شامل از بین بردن آلودگی گال به وسیله دارو است. دو دارو که خیلی زیاد توصیه می کنند پرمتین و کروتامیتون است که باید دارو را بر تمام سطح بدن از ناحیه گردن به پایین خصوصاً کشاله ران، ناخنهای انگشتان دست و پا و پشت گوشها و همچنین برروی صورت مالیده  و اجازه داد که به مدت حداقل ۸ ساعت بر روی بدن بماند. پس از مصرف دارو حتما باید لباس های تمیز و ترجیحا لباس هایی که نو بوده و تا به حال استفاده نشده پوشیده شوند، تا دوباره فرد به انگل آلوده نشود.

چون عفونت گال خیلی راحت گسترش می یابد، پزشک ممکن است درمان را برای تمامی اعضا خانواده و توصیه کند هرچند که هیچ علامتی از آلودگی به انگل نشان ندهند. اما برای رهایی از خارش های مکرر، آنتی هیستامین ها مانند دیفن هیدرامین می توانند نقش بسزایی را ایفا کنند.

در طول دوره درمان لباس ها، ملافه ها و پتوها را با آب گرم به خوبی بشویید و خشک کنید، فرش ها و مبلمان را تمیز کرده و اقدامات پیشگیرانه را نیز در این خصوص انجام دهید.