به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ایسنا، تقریبا تمامی کهکشانهای شناختهشده جهان دارای یک سیاهچاله عظیم در قلبشان هستند با این حال دانشمندان کهکشانی را یافتهاند که سه سیاهچاله دارد و میتواند جد بسیاری از کهکشانهایی باشد که در حال کشفشدن هستند.
این دستاورد علمی به منجمان در تحقیقاتشان درباره امواج گرانشی (شیارهای فضازمان) که توسط اینشتین پیشبینی شدهاند، کمک میکند.
دانشمندان در حال بررسی شش سیستم کیهانی بودند که گمان میرفت حاوی دو سیاهچاله فوقعظیم باشند. آنها با کمال ناباوری دریافتند یکی از این کهکشانها به نام SDSS J1502+1115 که در فاصله چهار میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد، حاوی سه سیاهچاله است.
فاصله این سه سیاهچاله از یکدیگر، تنگترین فاصله مشاهده شده تاکنون است؛ دو مورد از این سیاهچالهها فقط 500 سال نوری از یکدیگر فاصله داشته و مانند ستارههای دوگانه حول هم میچرخند.
نتایج این یافتهها نشان میدهد وجود سیاهچالههای فوقعظیم نزدیک به یکدیگر بسیار بیش از آنچه تصور میشود، شایع است. جرم هر یک از این اجرام کیهانی بین یک میلیون تا 10 میلیارد برابر خورشید گزارش شده و آنها میتوانند اطلاعات بیشتری را درباره امواج گرانشی گریزپا در اختیار محققان قرار دهند.
جزئیات این کشف علمی در مجله Nature منتشر شد و تیمی بینالمللی از دانشمندان به رهبری «دکتر راجر دین» از دانشگاه کیپتاون آن را صورت دادند.
این دستاورد علمی به منجمان در تحقیقاتشان درباره امواج گرانشی (شیارهای فضازمان) که توسط اینشتین پیشبینی شدهاند، کمک میکند.
دانشمندان در حال بررسی شش سیستم کیهانی بودند که گمان میرفت حاوی دو سیاهچاله فوقعظیم باشند. آنها با کمال ناباوری دریافتند یکی از این کهکشانها به نام SDSS J1502+1115 که در فاصله چهار میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد، حاوی سه سیاهچاله است.
فاصله این سه سیاهچاله از یکدیگر، تنگترین فاصله مشاهده شده تاکنون است؛ دو مورد از این سیاهچالهها فقط 500 سال نوری از یکدیگر فاصله داشته و مانند ستارههای دوگانه حول هم میچرخند.
نتایج این یافتهها نشان میدهد وجود سیاهچالههای فوقعظیم نزدیک به یکدیگر بسیار بیش از آنچه تصور میشود، شایع است. جرم هر یک از این اجرام کیهانی بین یک میلیون تا 10 میلیارد برابر خورشید گزارش شده و آنها میتوانند اطلاعات بیشتری را درباره امواج گرانشی گریزپا در اختیار محققان قرار دهند.
جزئیات این کشف علمی در مجله Nature منتشر شد و تیمی بینالمللی از دانشمندان به رهبری «دکتر راجر دین» از دانشگاه کیپتاون آن را صورت دادند.