پژوهش های جدید نشان داده یک قورباغه کوچک زمستان‌خواب ممکن است از نقشی حیاتی در کمک به انسان برای فتح فضا برخوردار باشد.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ایسنا، قورباغه راه راه حفار (Cyclorana alboguttata) که تا نزدیک به هشت سانتیمتر رشد می‌کند، می‌تواند برای چندین ماه بدون هیچ گونه اتلاف عضلاتی به خواب زمستانی برود.
مشکل حفظ ماهیچه‌ها در گرانش صفر یکی از موانعی است که پیش از آغاز سفرهای سرنشین‌دار آینده به سوی سیاره مریخ باید بر آن غلبه کرد.
پژوهش محققان دانشگاه کوئینزلند همچنین می‌تواند به جلوگیری از زوال عضلانی در بیماران بستری کمک کند.
محققان استرالیایی توانسته‌اند به ژنهای کلیدی که به قورباغه‌های حفار در جلوگیری از زوال عضلاتشان در زمان خواب زمستانی کمک می‌کنند، دست یابند.
آنها دریافتند قورباغه راه راه حفار زمانی که منابع دورافتاده و کمیاب می‌شوند، به زیر زمین رفته و خود را در پیله‌ای از پوست ریخته شده می‌پیچید.
یکی از این ژنها موسوم به سوروایوین از سلول ها در برابر مکانیزم خودکشی که بطور طبیعی سلولهای بیمار و آسیب‌دیده را حذف می‌کند، محافظت می‌کند. این ژن همچنین در سلولهای سرطانی انسان بسیار فعال است.
ژن دیگری موسوم به پاسگاه کیناز 1 به تنظیم تقسیم سلولی و ترمیم دی‌ان‌ای می‌پردازد.
در پستانداران، عضلات غیرفعال توسط مولکولهای بسیار باردار موسوم به گونه‌های اکسیژن فعال (ROS) آسیب می‌بینند. تصور می‌شود این مولکولها پروتئین‌ها را از بین برده و باعث زوال عضلات می‌شوند.
اما در دوزیستان بی دم، بنظر می‌رسد که آسیب کمتری در اثر ROS وجود دارد. به گفته محققان، این امر ممکن است در اثر سطوح افزایش یافته آنتی‌اکسیدانهای محافظتی از جمله ترکیبات thioredoxin و sulfiredoxin باشد.
نتایج مشابهی نیز در پستانداران زمستان‌خواب مانند سنجابها دیده شده است.
نتایج این پژوهش در مجله Society for Experimental Biology منتشر شده است.
مشکل حفظ ماهیچه‌ها در گرانش صفر یکی از موانعی است که پیش از آغاز سفرهای سرنشین‌دار آینده به سوی سیاره مریخ باید بر آن غلبه کرد.
پژوهش محققان دانشگاه کوئینزلند همچنین می‌تواند به جلوگیری از زوال عضلانی در بیماران بستری کمک کند.
محققان استرالیایی توانسته‌اند به ژنهای کلیدی که به قورباغه‌های حفار در جلوگیری از زوال عضلاتشان در زمان خواب زمستانی کمک می‌کنند، دست یابند.
آنها دریافتند قورباغه راه راه حفار زمانی که منابع دورافتاده و کمیاب می‌شوند، به زیر زمین رفته و خود را در پیله‌ای از پوست ریخته شده می‌پیچید.
یکی از این ژنها موسوم به سوروایوین از سلول ها در برابر مکانیزم خودکشی که بطور طبیعی سلولهای بیمار و آسیب‌دیده را حذف می‌کند، محافظت می‌کند. این ژن همچنین در سلولهای سرطانی انسان بسیار فعال است.
ژن دیگری موسوم به پاسگاه کیناز 1 به تنظیم تقسیم سلولی و ترمیم دی‌ان‌ای می‌پردازد.
در پستانداران، عضلات غیرفعال توسط مولکولهای بسیار باردار موسوم به گونه‌های اکسیژن فعال (ROS) آسیب می‌بینند. تصور می‌شود این مولکولها پروتئین‌ها را از بین برده و باعث زوال عضلات می‌شوند.
اما در دوزیستان بی دم، بنظر می‌رسد که آسیب کمتری در اثر ROS وجود دارد. به گفته محققان، این امر ممکن است در اثر سطوح افزایش یافته آنتی‌اکسیدانهای محافظتی از جمله ترکیبات thioredoxin و sulfiredoxin باشد.
نتایج مشابهی نیز در پستانداران زمستان‌خواب مانند سنجابها دیده شده است.
نتایج این پژوهش در مجله Society for Experimental Biology منتشر شده است.
