یک رنگ رادیواکتیوی که تغییرات مغزی را برجسته می‌کند، می‌تواند برای پیش‌بینی آغاز بیماری آلزایمر در بیمارانی که هنوز علایمی را نشان نداده‌اند، مورد استفاده قرار بگیرد.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ایسنا، محققان مرکز پزشکی دانشگاه دوک در کارولینای شمالی از این رنگ برای پیگیری ساخت و ساز پلاک که با زوال عقل مرتبط است، استفاده کردند. امید است که شناسایی زودهنگام این تغییرات به پزشکان در پیشگیری از توسعه آلزایمر پیش از وقوع علایم بالینی آن کمک کند.
در این پژوهش، 152 فرد بالای 50 سال برای مشاهده امکان پیش‌بینی زوال شناختی با پیگیری تغییرات مغزی مورد بررسی قرار گرفتند.
برخی شرکت‌کنندگان از عملکرد شناختی عادی در ابتدای پژوهش برخوردار بودند، در حالیکه سایرین اخیرا به اختلال خفیف مبتلا شده بودند و گروه سوم نیز مبتلا به آلزایمر بودند.
به شرکت‌کنندگان پس از انجام آزمایشات شناختی، رنگ فلوربتاپیر تزریق شد که به پلاک بتا آمیلوئید پیوند می‌خورد و سپس این افراد تحت اسکنهای مغزی قرار گرفتند. سه سال بعد این آزمایشات شناختی مجددا تکرار شد.
شرکت‌کنندگان بدون اختلال شناختی یا میزان اندکی از آن که مغزهایشان در ابتدای کارآزمایی حاوی پلاک مرتبط با زوال بود، در آزمایشات دور دوم بطور چشمگیری نسبت به افرادی که در اسکنهای آنها اثری از پلاک وجود نداشت، بدتر شده بودند.
بیماران دارای اختلال جزئی و در حال ساخت پلاک همچنین دو برابر بیشتر احتمال تجویز دارو برای جلوگیری از زوال عقل را داشتند.
این پژوهش که در مجله Molecular Psychiatry منتشر شده، نشان داد که 35 درصد از شرکت‌کنندگان دارای پلاک که در ابتدا دارای علایم خفیف اختلال بودند، در مقایسه با 10 درصدی که اسکنهای آنها نشانی از پلاک نداشت بیشتر به آلزایمر مبتلا شدند.
در این پژوهش، 152 فرد بالای 50 سال برای مشاهده امکان پیش‌بینی زوال شناختی با پیگیری تغییرات مغزی مورد بررسی قرار گرفتند.
برخی شرکت‌کنندگان از عملکرد شناختی عادی در ابتدای پژوهش برخوردار بودند، در حالیکه سایرین اخیرا به اختلال خفیف مبتلا شده بودند و گروه سوم نیز مبتلا به آلزایمر بودند.
به شرکت‌کنندگان پس از انجام آزمایشات شناختی، رنگ فلوربتاپیر تزریق شد که به پلاک بتا آمیلوئید پیوند می‌خورد و سپس این افراد تحت اسکنهای مغزی قرار گرفتند. سه سال بعد این آزمایشات شناختی مجددا تکرار شد.
شرکت‌کنندگان بدون اختلال شناختی یا میزان اندکی از آن که مغزهایشان در ابتدای کارآزمایی حاوی پلاک مرتبط با زوال بود، در آزمایشات دور دوم بطور چشمگیری نسبت به افرادی که در اسکنهای آنها اثری از پلاک وجود نداشت، بدتر شده بودند.
بیماران دارای اختلال جزئی و در حال ساخت پلاک همچنین دو برابر بیشتر احتمال تجویز دارو برای جلوگیری از زوال عقل را داشتند.
این پژوهش که در مجله Molecular Psychiatry منتشر شده، نشان داد که 35 درصد از شرکت‌کنندگان دارای پلاک که در ابتدا دارای علایم خفیف اختلال بودند، در مقایسه با 10 درصدی که اسکنهای آنها نشانی از پلاک نداشت بیشتر به آلزایمر مبتلا شدند.
