فن‌آوری های سال ۲۰۱۵ هوشمندتر و ترسناک‌تر از گذشته خواهد بود

به گزارش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از فرارو، تام استندج، دبیر دیجیتال اکونومیست؛ معتقد است: یکی از چیزهایی که حتما در سال ۲۰۱۵ اتفاق می‌افتد این است که تلفن‌های هوشمندتان هوشمندتر می‌شوند – شاید آن‌قدر هوشمند که از گوشی خودتان بترسید.

همین حالا هم تلفن‌های هوشمند در تشخیص نیازهای شما، یا کاری که می‌خواهید انجام شود، پیشرفت قابل‌توجهی کرده‌اند.

مثلا وقتی در یک شهر غریبه چرخ می‌زنید، گوشی همراه‌تان ممکن است جاهای دیدنی نزدیک‌تان را پیشنهاد کند، اگر وضع ترافیک خراب باشد، ممکن است پیغام بدهد که زودتر راه بیافتید که به قرار شام برسید، اگر در راه جلسه‌ای باشید و دیرتان شده باشد، ممکن است پیشنهاد بدهد که به طرف مقابل خبر بدهد.

به همه این‌ها می‌گویند محاسبه پیش‌دستانه یا هوش آینده‌نگر. بهترین نمونه‌اش گوگل ناو است، اما اپل، مایکروسافت و شرکت‌های دیگر هم سرگرم آن هستند.

این تکنولوژی برای آن‌که کار کند باید به ایمیل، تقویم، جا و تاریخچه وب‌گردی شما دسترسی داشته باشد. طبیعی است که خیلی‌ها ترجیح می‌دهند اطلاعات خصوصی‌شان را با راحتی بیشتر عوض نکنند. بگذریم که گاه ممکن است فکر کنید تلفن‌تان دارد ذهن‌تان را می‌خواند.

با این همه، این تکنولوژی هر روز در تلفن‌های همراه بیشتری جا باز می‌کند، و ممکن است به ماشین یا وسایلی که روی تن آدم سوار می‌شوند، یا حتی به خانه‌های هوشمند، هم برسد – البته در صورتی که به نظر مردم مفید بیاید، نه مایه نگرانی.

اما این‌که نگرانی (از فضولی دستگاه در زندگی خصوصی آدم) چقدر باشد زیاد است، پرسشی است که پاسخ‌اش را هنوز نمی‌دانیم. شاید در سال ۲۰۱۵.

دیو کاپلین، رییس بخش چشم‌انداز آینده مایکروسافت نیز بر ایا باور است که: به نظر من سال ۲۰۱۵ سالی است که کلمه دیجیتال کاربردش را در زندگی حرفه‌ای ما از دست می‌دهد.

یعنی چی؟ یعنی این‌که دیجیتال شدن به‌عنوان هدفی که ما را از دنیای آنالوگ بیرون بکشد خوب بوده، اما در فضایی که همه جایش را تکنولوژی پر کرده، دیجیتال مثل نفس کشیدن است – چیزی است که بهش فکر نمی‌کنیم، انجام می‌دهیم.

روندهای متعددی هست که فکر می‌کنم به این ماجرا دامن بزند: استفاده از تکنولوژی‌های ''پوشیدنی'' در محل‌کار، شدیدتر شدن امنیت آنلاین (چه شخصی چه حرفه‌ای)، و الگوریتم‌هایی که کارهای پایه مثل جواب دادن ایمیل را انجام دهند.


نکته کلیدی این است که تعریف ما از بهره‌وری رو به تغییر است، و فن‌آوری در بطن این تغییر بنیادی است. بالاخره یک جا باید بپذیریم که حتی وقتی از فن‌آوری‌های جدیدتر و بهتر استفاده می‌کنیم، عموما همان کارهای قبلی را با شیوه‌های قدیمی می‌کنیم، فقط با ابزار جدید. درصورتی‌که فن‌آوری باید کاری را که می‌کنیم دگرگون کند، نه این‌که کمک کند همان کارهای قدیمی را کمی تندتر بکنیم.

باید این نکته را بفهمیم که اگر کاری که می‌کنیم دگرگون نشود، در شرایطی که فن‌آوری روز به روز بیشتر در زندگی‌مان تنیده می‌شود، مثل موشی که توی یک چرخ انداخته‌اند، توی چرخ بهره‌وری می‌افتیم، هی تندتر و تندتر می‌چرخد و ما سخت‌تر و سخت‌تر به آن می‌رسیم.

بنابراین پیش‌بینی (و امید) من برای ۲۰۱۵ این است که بشر همچنان به سیر تکامل‌اش ادامه دهد و از امکان خارق‌العاده‌ای که فن‌آوری در اختیارش می‌گذارد بهره ببرد.

پل لی، رییس تحقیقات فن‌آوری، رسانه و مخابرات دی‌لویت نیز می گوید: در ماه‌های اخیر هواپیماهای بی‌سرنشین خبرساز بوده‌اند، به‌ویژه به‌عنوان وسیله‌ای با کاربرد عمومی و خانگی. اما از قضا ممکن است کاربردشان برای کسب‌وکارها بیشتر از همه باشد.

بعید است برای رساندن بسته به خانه‌ها از آن استفاده شود – چون هزینه هر سفر بیش از اندازه بالاست – اما برای کارهای متعددی که به‌ نوعی به نظارت از بالا نیاز دارند، مفید خواهد بود.

امروزه از هواپیماهای بی‌سرنشین برای بررسی بیرون توربین‌های بادی وسط دریا استفاده می‌شود. به‌جای آن‌که یک نفر با طناب و گیره از توربین بالا برود، یک هواپیمای بی‌سرنشین می‌فرستند که از آن بالا فیلم بگیرد. هم سریع‌تر است هم ارزان‌تر.

این از دریا. روی زمین هم کسانی که ساختمان می‌سازند، چه مسکونی چه تجاری، از این هواپیماها برای بررسی و نظارت استفاده می‌کنند. طبیعی است که این نظارت نه نردبان می‌خواهد نه داربست، در نتیجه ارزان‌تر است.

خبرنگارها و دست‌اندرکاران فیلم هم از هواپیمای بی‌سرنشین برای فیلم گرفتن استفاده می‌کنند. چون کوچک است می‌تواند جاهایی برود که هلی‌کوپتر نمی‌تواند.

اولین نمایشگاه تخصصی هواپیماهای بی‌سرنشین سال ۲۰۱۴ در لس آنجلس برگزار شد. بعید است این پرنده‌ها برای نامه‌رسانی استفاده شوند ولی برای زیر نظر گرفتن شما از بالا چرا.

پیش‌بینی ما این است که بازار هواپیمای بی‌سرنشین در سال ۲۰۱۵ به حدود چند صد میلیون پوند برسد. اما ممکن است بخش خدمات بیشترین بهره را از این فن‌آوری ببرند. ارزش خدمات تصویر گرفتن و بررسی و تماشا کردن از هوا چیزی حدود ۶۰۰ میلیون پوند در سال است که در انحصار هلی‌کوپترهاست. اما قاعدتا هواپیماهای بی‌سرنشین وارد این بازار می‌شوند و چه بسا آن را بزرگ‌تر کنند.

نهادهای مسئول از همین حالا مشغول بررسی وضعیت‌اند که ببینند بهترین راه برای جا دادن هواپیماهای بی‌سرنشین در مسیرهای مجاز هوایی موجود چیست.


اگر باتری یک هواپیمای کوچک دو کیلویی به‌خاطر سهل‌انگاری صاحب‌اش روی هوا تمام شود و جایی سقوط کند که مردم هستند، ممکن است کسی را زخمی کند. اما یک هواپیمای بی‌سرنشین دیگر که برای عملیات جستجو استفاده شود، ممکن است جان انسانی را نجات دهد.

مایک بیشاپ، مدیر اجرایی سایت راکوتن معتقد است: با اطمینانی که مردم به خرید اینترنتی پیدا کرده‌اند، امسال تجارت فرامرزی رشد خواهد کرد.

در گذشته خیلی‌ها از فروشنده‌هایی که در کشور خودشان نبودند خرید نمی‌کردند، به دلیل هزینه بالای حمل‌ونقل، یا طولانی بودن مدت انتظار، یا دشواری پرداخت پول به کشوری دیگر.

اما به مرور فروشنده‌ها در زیرساخت‌های لازم برای تجارت فرامرزی سرمایه‌گذاری می‌کنند که نهایت استفاده را از بی‌مرزی اینترنت ببرند.

سال ۲۰۱۴ هم در توییتر هم در فیس‌بوک امکان خرید مستقیم ایجاد شد، که تحول جالبی بود. به‌شخصه مشتاقم ببینم این فن‌آوری در دوازده ماه آینده به کجا می‌رسد.

رشد سایت‌های اشتراک گذاشتن عکس مثل پینترست و اینستاگرام سریع است، بنابراین احتمال این‌که کارهای جدید بیشتری در حوزه تصویر انجام شود، زیاد است.

مردم هم عکس‌های‌شان را به اشتراک می‌گذارند، هم مدل‌های مختلف چیزهایی را که دوست دارند می‌خرند. این یعنی موقعیتی درخشان برای فروشنده‌ها که خرید اینترنتی را جذاب‌تر و مفرح‌تر کنند.


صفحه شما در یک شبکه اجتماعی می‌تواند مثل مسئول خرید شخصی شما عمل کند و مثلا بر مبنای چیزهایی که دوستان‌تان گفته‌اند دوست دارند و برنامه‌هایی که گفته‌اید می‌خواهید بروید، بهتان پیشنهاد بدهد چه بخرید.

نیل ماری، بنیان‌گذار مایم‍کست هم اعتقاد دارد: سال ۲۰۱۵ مهم‌ترین موضوع امنیت اینترنت خواهد بود، چون افراد خلاف‌کار، گروه‌های تبه‌کار و هکرهای دولتی سعی می‌کنند هر نقطه ضعفی که هست پیدا کنند.

مردم عادی در مرکز و خط مقدم این حمله‌ها خواهند بود. در جامعه‌ای که عملا همه‌چیزش شبکه‌ای شده، خلاف‌کارها سعی می‌کنند با هر کلکی از خدمات اجتماعی مردم سوءاستفاده کنند.

سود خلاف‌کارها از آن‌چه خدمات-مجرمانه می‌خوانند بیشتر می‌شود. هکرهای خبره خودشان از فن‌آوری کلاود برای ارائه خدمات غیرقانونی – به هرکس پول بیشتر بدهد – استفاده می‌کنند، و آن‌ها که وارد نیستند از ابزارهایی که برای سوءاستفاده از کلاود طراحی شده.

هرچه شمار مؤسساتی که خدمات کلاود ارائه می‌دهند بیشتر می‌شود، و هرچه حجم داده‌های ذخیره شده در کلاود بیشتر می‌شود، مي‌توان مطمئن بود که فروشنده‌هایی دیگر هم دچار مشکلات امنیتی گسترده بشوند. مشکلاتی که می‌تواند به صدها میلیون نفر آسیب بزند.

مارک داربی‌شایر، رییس کارشناسان فن‌آوری اس.ای.پی می گوید: امسال نقش کارآفرینان و شرکت‌های کوچک و متوسط در گسترش بخش بهداشت و درمان باز هم بیشتر خواهد شد. پیش‌بینی ما این است که اقتصاد شبکه‌ای هم به این امر دامن بزند.

منظور از اقتصاد شبکه‌ای بخشی از اقتصاد است که افراد، مکان‌ها، سازمان‌ها و چیزها به‌صورت دیجیتال به هم وصل‌اند. در چنین فضایی خیلی از کارها بدون دخالت انسان انجام می‌شود، مناسبات با مشتری بهینه و امکان همکاری بیشتر می‌شود.

شرکت‌های نوپا در عرصه بهداشت و درمان، و شرکت‌هایی که به مشتری خدمات مراقبت‌های شخصی ارائه می‌کنند، فرصتی طلایی برای رشد خواهند داشت. به‌عنوان نمونه، بر اساس گزارش یک مرکز تحقیقات بازار، بازار وسایل پزشکی پوشیدنی در سالی که گذشت ۱۶.۴ درصد رشد داشت.

حوزه‌های دیگری هم رشد خیره‌کننده خواهند داشت: مثل فن‌آوری‌های ارتباطی بی‌سیم که به کارکنان بخش بهداشت و درمان امکان پیام‌رسانی امن می‌دهد، یا خدمات مکان‌یابی لحظه‌به‌لحظه که می‌تواند تجهیزات را ردیابی کند و بهره‌وری را بالا ببرد.

مارک ویتبی، معاون ارشد مدیرعامل سی‌گیت اظهار می دارد: سال ۲۰۱۵ آخرین سالی است که ظرفیت ذخیره‌ کردن داده کفاف تقاضای موجود را می‌دهد.

سال ۲۰۱۳ انسان‌ها روی هم حدود ۳.۵ زتا بایت داده تولید کردند – حدودا به اندازه ۱۲۰ میلیارد گوشی ۳۲ گیگابایتی، یا ۶۰۰ میلیارد دی‌وی‌دی. سال ۲۰۲۰ این ارقام جلوی حجم داده‌ای که در جهان تولید می‌شود هیچ خواهد بود.

تخمین‌های دست پایین این است که فقط در یک سال ۲۰۲۰ حدود ۴۴ زتابایت داده تولید می‌شود. چنین رشد سریع به معنای این است که خیلی زودتر از آن به مشکل برخواهیم خورد. اواخر سال ۲۰۱۵ به‌جایی می‌رسیم که حجم اطلاعاتی که تولید می‌کنیم بیش از چیزی می‌شود که می‌توانیم ذخیره کنیم.

یکی از مشکلات صنعت ذخیره (اطلاعات) این است که فن‌آوری پی.‌ام.‌آر (یا ضبط مغناطیسی عمودی) و سیلیکون، که نیروی پیش‌برنده صنعت کامپیوتر و در واقع مبنای هارد درایو‌های امروزی هستند، کم‌کم کهنه می‌شوند.

با دانش فعلی و فن‌آوری‌ پی‌.ام.آر می‌توانیم حجم عظیمی از اطلاعات را روی سطوحی خیلی کوچک ذخیره کنیم. اما به‌مرور به جایی می‌رسیم که هیچ جور نمی‌شود اطلاعات را فشرده‌تر کرد.

خبر خوب این است که فن‌آوری‌های جدید در راهند که قاعدتا باید بخشی از این مشکل را حل کنند. اما بعید است بتوانند دره بین اطلاعات تولید شده و فضای ذخیره‌شدن را پر کنند.

سایمون کالمر، مدیر اجرایی بریتانیا و ایرلند، آوایا می گوید: مردم به ارتباط تصویری از راه‌ دور عادت کرده‌اند. و شرکت‌ها بیش از پیش این را می‌فهمند. در نتیجه ارائه خدمات به مشتری از طریق ویدئو مرسوم‌تر خواهد شد. و به تبع آن هم مشتری‌ها هم شرکت‌ها تجربه مثبت‌تری خواهند داشت، به‌ویژه در بخش‌های بهداشت و درمان، خدمات مالی و آموزش از راه دور.

چیزی که من را بیش از بقیه هیجان‌زده کرده، فن‌آوری‌های ویدئویی است که امکان ارتباط راه‌دور را فراهم می‌کند بدون آن‌که به نرم‌افزار یا افزونه نیاز باشد. یعنی می‌توانید با همان مرورگر اینترنتی یا موبایل‌تان ارتباط تصویری برقرار کنید.

تصور کنید دارید خرید اینترنتی می‌کنید. پیش از پرداخت پول سؤالی برایتان پیش می‌آید، مثلا در مورد هزینه پست. می‌توانید همان‌جا روی یک دکمه بزنید و با یک نفر که مسئول خدمات به مشتری‌هاست با تصویر حرف بزنید – بدون آن‌که لازم باشد از آن صفحه‌ای که داشتید خرید می‌کردید خارج شوید.