رییس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان؛
رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: تنبیه بدنی مبتلایان به بیش‌فعالی راهی است برای کنترل رفتارهای آزاردهنده کودک، در حالی که این روش کاملاً مطرود است و هر چند به طور آنی کودک را آرام می‌کند، اما او از تنبیه درس نمی‌گیرد.
مهدی تهرانی‌دوست در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری فارس، با اشاره به مشکلات رفتاری که مبتلایان به بیش‌فعالی و کم‌توجهی در محیط‌های مختلف دارند، اظهار داشت: مبتلایان در خانه، مدرسه و هر محیطی که قرار گیرند، مشکلات رفتاری متعددی ایجاد می‌کنند و همین موجب آزار خانواده و اطرافیان آنها می‌شود.
تنبیه بدنی ممنوع
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران اذعان داشت: تنبیه بدنی از سوی برخی والدین که فرزندان مبتلا به بیش‌فعالی و کم‌توجهی دارند، راهی است برای کنترل رفتارهای آزاردهنده کودک، در حالی که این روش کاملاً مطرود است و هر چند به طور آنی کودک را آرام می‌کند، اما او از تنبیه درس نمی‌گیرد.
وی افزود: تحقیقات نشان می‌دهد که تشویق تأثیر بسیاری بر مبتلایان به بیش‌فعالی و کم‌توجهی دارد.
مبتلایان به بیش‌فعالی و کم‌توجهی به تشویق حساس‌ترند
این متخصص حوزه بهداشت روان گفت: مبتلایان به تشویق حساس‌تر هستند و درمانگران باید برنامه‌ای به خانواده کودک مبتلا دهند تا رفتارهای مثبت او را شناسایی کند و با تشویق، تعداد رفتارهای مثبت کودک را افزایش دهند.
تهرانی‌دوست تصریح کرد: محروم کردن از برخی امتیازها، فعالیت‌ها و جوایز جزو تنبیه‌هایی است که برای مبتلایان به بیش‌فعالی و کم‌توجهی در نظر گرفته می‌شود، همچنین می توان از تنبیه «اتاق خلوت» برای این کودکان استفاده کرد. در این روش چنانچه کودک رفتار آزاردهنده‌ای داشته باشد، او را در اتاقی خلوت قرار می‌دهند تا برای مدتی تنها بماند.
تنبیه مبتلایان به بیش‌فعالی قواعد خاص خود را دارد
وی افزود: تنبیه بدنی به هیچ‌وجه درست نیست و تنبیه در این کودکان قواعد خاص خود را دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: بیش‌فعالی و کم‌توجهی شایع‌ترین اختلال دوران کودکی تلقی می‌شود که معمولاً از سنین قبل از دبستان خود را نشان می‌دهد و ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد.
وی ادامه داد: این اختلال به سه نوع تقسیم می‌شود در نوع اول بیش‌فعالی و کم‌توجهی به صورت توام دیده می‌شود، نوع دوم با بیش‌فعالی و نوع سوم با کم‌توجهی خود را نشان می‌دهد.
علایم مبتلایان به بیش‌فعالی
این متخصص حوزه بهداشت روان خاطر نشان کرد: پرتحرکی و پرحرفی، تکانشگری، دست زدن به رفتارهای پرخطر، کم‌توجهی، اضطراب و خجالتی بودن مجموعه علائم اختلال ADHD یا بیش‌فعالی و کم‌توجهی را تشکیل می‌دهد.
تنبیه بدنی ممنوع
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران اذعان داشت: تنبیه بدنی از سوی برخی والدین که فرزندان مبتلا به بیش‌فعالی و کم‌توجهی دارند، راهی است برای کنترل رفتارهای آزاردهنده کودک، در حالی که این روش کاملاً مطرود است و هر چند به طور آنی کودک را آرام می‌کند، اما او از تنبیه درس نمی‌گیرد.
وی افزود: تحقیقات نشان می‌دهد که تشویق تأثیر بسیاری بر مبتلایان به بیش‌فعالی و کم‌توجهی دارد.
مبتلایان به بیش‌فعالی و کم‌توجهی به تشویق حساس‌ترند
این متخصص حوزه بهداشت روان گفت: مبتلایان به تشویق حساس‌تر هستند و درمانگران باید برنامه‌ای به خانواده کودک مبتلا دهند تا رفتارهای مثبت او را شناسایی کند و با تشویق، تعداد رفتارهای مثبت کودک را افزایش دهند.
تهرانی‌دوست تصریح کرد: محروم کردن از برخی امتیازها، فعالیت‌ها و جوایز جزو تنبیه‌هایی است که برای مبتلایان به بیش‌فعالی و کم‌توجهی در نظر گرفته می‌شود، همچنین می توان از تنبیه «اتاق خلوت» برای این کودکان استفاده کرد. در این روش چنانچه کودک رفتار آزاردهنده‌ای داشته باشد، او را در اتاقی خلوت قرار می‌دهند تا برای مدتی تنها بماند.
تنبیه مبتلایان به بیش‌فعالی قواعد خاص خود را دارد
وی افزود: تنبیه بدنی به هیچ‌وجه درست نیست و تنبیه در این کودکان قواعد خاص خود را دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: بیش‌فعالی و کم‌توجهی شایع‌ترین اختلال دوران کودکی تلقی می‌شود که معمولاً از سنین قبل از دبستان خود را نشان می‌دهد و ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد.
وی ادامه داد: این اختلال به سه نوع تقسیم می‌شود در نوع اول بیش‌فعالی و کم‌توجهی به صورت توام دیده می‌شود، نوع دوم با بیش‌فعالی و نوع سوم با کم‌توجهی خود را نشان می‌دهد.
علایم مبتلایان به بیش‌فعالی
این متخصص حوزه بهداشت روان خاطر نشان کرد: پرتحرکی و پرحرفی، تکانشگری، دست زدن به رفتارهای پرخطر، کم‌توجهی، اضطراب و خجالتی بودن مجموعه علائم اختلال ADHD یا بیش‌فعالی و کم‌توجهی را تشکیل می‌دهد.
