به گزارش خبرگزاری دانا، تصویر این سازه‌های عظیم متشکل از گاز بین‌ستاره‌ای، نخستین بار توسط هابل و در سال 1995 ارائه شد و یکی از مهم‌ترین تصاویر در عرضه فضا تا به امروز به شمار می‌آید.
ستون‌های آفرینش که در سحابی «عقاب» واقع شده‌اند، زمانی این ظاهر منحصر‌به‌فردشان را به خود گرفتند که ستارگان عظیم و تازه متولدشده O type و B type، ترکیبی از تشعشع فرابنفش و بادهای ستاره‌ای قدرتمند را تولید کردند که این تشعشع و بادها، ماده احاطه‌کننده ستون‌ها را برش دادند.
ستون‌هایی که امروزه مشاهده می‌شوند، از بسته‌های متراکم‌تری از ماده تشکیل شده‌اند و این ماده در مقابل شرایط خشن ایجاد‌شده توسط ستارگان جوان، مقاومت بهتری دارد.
ابزار MUSE بر روی تلسکوپ خیلی بزرگ در رصدخانه پارانال واقع در شیلی قرار دارد و توزیع این ستون‌ها در فضا را آشکارسازی کرده است.
بر اساس تصویر سه‌بعدی ارائه‌شده، ستون سمت چپ، در پشت خوشه ستاره‌ای NGC 6611 واقع شده و نوک این ستون، شفاف‌تر از مابقی آن است زیرا تشعشع ستارگان O-type و B-type واقع در NGC 6611 را دریافت می‌کند. در مقایسه، نوک ستون‌های دیگر تاریک به نظر می‌رسند.
با استفاده از مشاهدات جدید، منجمان می‌توانند تخمین بزنند که این ستون‌ها هر یک میلیون سال یک بار، جرمی معادل حدود 70 درصد جرم خورشید را از دست می‌دهند و تشعشع و بادهای ستاره‌ای از جانب ستارگان جدید، ظرف سه میلیون سال این ستون‌ها را تبخیر خواهند کرد.
