در سال‌های اخیر، گرافن به علت خواص فوق العاده الکتریکی، حرارتی و مکانیکی، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. این ماده در صنایع مختلفی نظیر داروسازی، تبدیل و ذخیره‌سازی انرژی و کامپوزیت‌های زمینه پلیمری مورد استفاده قرار گرفته است.
دکتر حامد اصغرزاده با اشاره به اهمیت تولید گرافن عنوان کرد: «تاکنون روشی ساده و ارزان قیمت که بتواند راه این محصول را به بازار هموار نماید، ارائه نشده است. در این پژوهش، از یک راه حل ساده و خلاقانه برای رفع برخی از مشکلات اصلی سنتز گرافن استفاده شده است. با استفاده از این روش، علاوه بر کاهش زمان و هزینه تولید، امکان تولید گرافن در مقیاس بالا نیز فراهم می‌شود.»
به گفته این محقق، روش‌های مبتنی بر تورق اکسیداسیونی گرافیت و احیاء، جزو اصلی‌ترین روش‌های تولید گرافن هستند. مهم‌ترین مانع در روند تولید گرافن به این روش‌ها، سختی فرایند شستشوی اکسید گرافن به دلیل آبدوستی شدید آن است. این امر، لزوم استفاده از تجهیزاتی با هزینه بالا و ظرفیت محدود، نظیر سانتریفیوژهایی با سرعت دورانی بالا را ایجاب می‌کند. همین مسئله باعث می‌شود تا علاوه بر محدود شدن ظرفیت تولید، هزینه محصول نهایی به میزان چشمگیری افزایش یابد. افزون بر این، روش‌های مذکور دارای معایبی نظیر بازده تولید پایین، زمان‌بر بودن فرآیند و باقی ماندن بخشی از گرافیت به صورت اکسید نشده نیز هستند.
وی در ادامه فزود: «در این طرح، از یک روش ساده استفاده شده است که طی آن، در خلال فرآیند اکسیداسیون، از امواج فراصوت در بازه‌های زمانی مشخص استفاده می‌شود. بدین ترتیب گرافیت اکسید نشده‌ای باقی نخواهد ماند. همچنین، اکسید گرافن پیش از شستشو و در حضور مواد اکسید کننده احیاء می‌گردد که منجر به از بین رفتن خاصیت آبدوستی و تسهیل فرآیند شستشو می‌شود. لذا با تغییر روند شستشوی اکسید گرافن احیاء شده، زمان تولید به میزان زیادی کاهش می‌یابد و فرآیند، قابلیت تولید انبوه را پیدا می‌کند.»
گرافن سنتز شده از این روش می‌تواند در ساخت باتری‌ها، ابرخازن‌ها، پیل‌های سوختی، کامپوزیت‌های زمینه پلیمری، فلزی و سرامیکی برای کاربردهای سازه‌ای مورد استفاده قرار گیرد. از طرفی فرآیند ارائه شده در این طرح، روشی کلی است که می‌توان از آن در سایر فرآیندهای تولید گرافن که مبتنی بر تورق اکسیداسیونی گرافیت هستند نیز استفاده کرد. گرافن سنتز شده به این روش دارای خلوص بالا، تعداد لایه‌های کمتر از 5 و نسبت کربن به اکسیژن برابر با 8 است.
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله SCIENTIFIC REPORTS (جلد 5، شماره 1، سال 2015، صفحات 1-10160 تا 7-10160) منتشر شده و حاصل همکاری حامد اصغرزاده، عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز، مهندس سینا عبدالحسین زاده و پروفسور هیانگ ساپ کیم، از دانشگاه علم و تکنولوژی پوهانگ کشور کره جنوبی، است.
