به گزارش خبرگزاری دانا، ناسا نخستین موتور RS-۲۵ که متعلق به بزرگترین راکت این سازمان یعنی SLS است را با موفقیت آزمایش کرد. به کمک این موتور قرار است فضانوردان را به ماه، اعماق فضا، سیارک ها و مریخ فرستاد.
مهندسین ناسا توانستند به مدت ۵۰۰ ثانیه موتور RS-۲۵ را در مرکز فضایی «استنیس» شهر «می سی سی پی» با موفقیت آرمایش کنند ضمن اینکه راکت SLS از چهار موتور برای پرتاب نیرو می گیرد.
این راکت بعنوان قویترین راکتی است که تا به حال ساخته شده و قرار است تا سال ۲۰۲۱ میلادی اولین ماموریت خود برای رساندن فضانوردان به ماه را انجام دهد.
همچنین ارسال این راکت به سیارک ها در حدود سال ۲۰۲۵ میلادی و سفر به مریخ در دهه سال ۲۰۳۰ میلادی رقم خواهد خورد ضمن اینکه اولین پرتاب آزمایشی بدون سرنشین این راکت به فضا در سال ۲۰۱۸ میلادی برآورد شده است.
قدرت رانش هر کدام از موتورهای RS-۲۵ در حدود ۵۰۰ هزار پوند است و سوخت آنها هیدروژن مایع cryogenic و اکسیژن مایع است.
موتورهای RS-۲۵ می توانند با سطوح رانش ۱۰۹ درصد عمل کنند این درحالی است که میزان سطوح رانش شاتل های فعلی ۱۰۴ درصد است.
همچنین موتور استفاده شده در این آزمایش همان موتوری بود که طی برنامه شاتل فضایی پرواز کرده بود. پس از اتمام برنامه شاتل ناسا، ۱۶ موتور RS-۲۵ باقی ماند که به موتور اصلی شاتل فضایی نیز معروف هستند.
شرکت Aerojet Rocketdyne، پیمانکار اصلی این موتور آن را برای پاسخگویی به الزامات عملکردی موشک SLS اصلاح کرد. این اصلاحات به موتور اجازه خواهد داد با ۱۰۹ درصد سطوح رانش عمل کند که در مقایسه، این میزان در برنامه شاتل ۱۰۴ درصد بود.
چهار موتور RS-۲۵ به یک جفت رانشگر موشک جامد متصل خواهند شد تا پیکربندی نخستین پروازهای SLS را ایجاد کنند.
از آنجایی که این موتورها در ۱۳۵ ماموریت شاتل فضایی در سالهای ۱۹۸۱ تا ۲۰۰۱ استفاده شده بودند، Aerojet Rocketdyne آنها را قابل اطمینانترین موتورهای رانشگر موشک جهان خوانده است.
در زمان برنامه شاتل فضایی، موتورهای RS-۲۵ بر روی مدارگردهای شاتل به زمین باز میگشتند تا مرمت شده و مجددا مورد استفاده قرار بگیرند اما بر روی موشک SLS این موتورها به زمین باز نخواهند گشت.
از آنجایی که این موتورها در ماموریت مذکور یکبار مصرف هستند، ۱۶ موتور RS-۲۵ به چهار موشک SLS اجازه پرواز خواهند داد. در نوامبر سال گذشته یک قرارداد ۱.۱۶ میلیارد دلاری به شرکت Aerojet Rocketdyne اعطا شد تا توسعه موتور RS-۲۵ را از سر بگیرد.
مهندسین ناسا توانستند به مدت ۵۰۰ ثانیه موتور RS-۲۵ را در مرکز فضایی «استنیس» شهر «می سی سی پی» با موفقیت آرمایش کنند ضمن اینکه راکت SLS از چهار موتور برای پرتاب نیرو می گیرد.
این راکت بعنوان قویترین راکتی است که تا به حال ساخته شده و قرار است تا سال ۲۰۲۱ میلادی اولین ماموریت خود برای رساندن فضانوردان به ماه را انجام دهد.
همچنین ارسال این راکت به سیارک ها در حدود سال ۲۰۲۵ میلادی و سفر به مریخ در دهه سال ۲۰۳۰ میلادی رقم خواهد خورد ضمن اینکه اولین پرتاب آزمایشی بدون سرنشین این راکت به فضا در سال ۲۰۱۸ میلادی برآورد شده است.
قدرت رانش هر کدام از موتورهای RS-۲۵ در حدود ۵۰۰ هزار پوند است و سوخت آنها هیدروژن مایع cryogenic و اکسیژن مایع است.
موتورهای RS-۲۵ می توانند با سطوح رانش ۱۰۹ درصد عمل کنند این درحالی است که میزان سطوح رانش شاتل های فعلی ۱۰۴ درصد است.
همچنین موتور استفاده شده در این آزمایش همان موتوری بود که طی برنامه شاتل فضایی پرواز کرده بود. پس از اتمام برنامه شاتل ناسا، ۱۶ موتور RS-۲۵ باقی ماند که به موتور اصلی شاتل فضایی نیز معروف هستند.
شرکت Aerojet Rocketdyne، پیمانکار اصلی این موتور آن را برای پاسخگویی به الزامات عملکردی موشک SLS اصلاح کرد. این اصلاحات به موتور اجازه خواهد داد با ۱۰۹ درصد سطوح رانش عمل کند که در مقایسه، این میزان در برنامه شاتل ۱۰۴ درصد بود.
چهار موتور RS-۲۵ به یک جفت رانشگر موشک جامد متصل خواهند شد تا پیکربندی نخستین پروازهای SLS را ایجاد کنند.
از آنجایی که این موتورها در ۱۳۵ ماموریت شاتل فضایی در سالهای ۱۹۸۱ تا ۲۰۰۱ استفاده شده بودند، Aerojet Rocketdyne آنها را قابل اطمینانترین موتورهای رانشگر موشک جهان خوانده است.
در زمان برنامه شاتل فضایی، موتورهای RS-۲۵ بر روی مدارگردهای شاتل به زمین باز میگشتند تا مرمت شده و مجددا مورد استفاده قرار بگیرند اما بر روی موشک SLS این موتورها به زمین باز نخواهند گشت.
از آنجایی که این موتورها در ماموریت مذکور یکبار مصرف هستند، ۱۶ موتور RS-۲۵ به چهار موشک SLS اجازه پرواز خواهند داد. در نوامبر سال گذشته یک قرارداد ۱.۱۶ میلیارد دلاری به شرکت Aerojet Rocketdyne اعطا شد تا توسعه موتور RS-۲۵ را از سر بگیرد.