پسری 23 ساله هستم و دو سالی است که ازدواج کرده ام . همسرم تنها 13 سال سن دارد و خانواده همسرم متاسفانه مرا اذیت می کنند. مانده ام چه کنم؟
پسری 23 ساله هستم و مدت 2 سال است با خانمی 13 ساله ازدواج کرده ام ولی متاسفانه خانواده همسرم اذیت می کنند و همسرم طرف آن هاست. می خواهم بدانم چطوری زندگی را در دست خودم بگیرم؟
پاسخ کارشناس :
در ارتباط با سوال شما، چند مورد قابل طرح است. با توجه به این که سن شما 23 سال و سن همسرتان 13 سال است، مسئله اختلاف سنی پیش می آید زیرا اختلاف سنی بالا به این معنی است که زن و مرد هر یک مربوط به دوره خاص و تجربه های متفاوت هستند. اختلاف سنی زوجین یکی از شاخص هایی است که در مشاوره پیش از ازدواج قابل بررسی است و تأثیرگذاری قابل توجهی در روابط زوجین دارد. این مسئله اگر در سنین بالا باشد، تأثیر به مراتب کمتری را در رابطه زوجین در مقایسه با اختلاف سنی در سنین پایین دارد؛ به طور مثال اگر مردی 45 ساله با یک خانم 35 ساله ازدواج کند تنش کمتری را نسبت به مرد و زنی که در سن پایین اختلاف سنی دارند تجربه می کنند. این مسئله به این دلیل است که زن و مرد سن بالا دوره های رشد روانی و عاطفی و همچنین استقلال های فردی و اقتصادی را گذرانده و به ثبات رسیده اند.
شما جوان و همسرتان نوجوان است
با این حال، اختلاف سلیقه و درک از موقعیت در مورد های مشابه شما غیرطبیعی نیست. شما 23 سال دارید و این بدان معناست که در ابتدای جوانی قرار دارید و ممکن است گاهی اوقات تصمیمات ناپخته ای بگیرید که اقتضای دوره جوانی است و ممکن است از لحاظ استقلال فردی هنوز به ثبات نرسیده باشید و تحت تأثیر نزدیکان تان قرار بگیرید که این امر از جانب همسرتان که 13 سال دارد قابل قبول نیست زیرا او به دنبال فردی می گردد که هم نسبت به خانواده اش مسئولیت پذیر باشد و هم فردی قابل اتکا باشد و در همین راستا دست به مقابله به مثل می زند و به علت حمایتی که از خانواده اش دریافت داشته، در بحث هایی که ما بین شما و خانواده اش پیش می آید، به حمایت از خانواده اش اقدام می کند که این امر به خاطر همان بحثی است که در ابتدای عرایضم مطرح کردم. زیرا هنوز در سنین نوجوانی قرار دارد و تکلیف رشد روانی، استقلال فردی و بلوغ عاطفی اش مشخص نیست و تصمیماتش بیشتر از این که جنبه عقلانی داشته باشد جنبه احساسی دارد.
برای همسرتان قابل اتکا شوید
با توجه به نکات گفته شده، پیشنهاد من به شما دوست عزیز این است که فردیت خود را کامل کنید و بپذیرید و همچنین استقلال فردی و اقتصادی خود را به ثبات برسانید و این امر را به عینه به همسرتان نشان دهید. همچنین خود را به عنوان فردی که قابل اتکاست با توجه به توانایی ها و استعداد هایی که هر فردی ممکن است داشته باشد در نزد همسرتان نشان دهید و اجازه بدهید که همسرتان به این باور برسد که شما فردی قابل اتکا هستید تا به تدریج منبع حمایت خود را از خانواده به سوی شما تغییر دهد. در حقیقت اولین فردی که می تواند به شما در این مسئله کمک کند خود شما هستید که می توانید به کمک مشاور مسئله ای را که به وجود آمده رفع کنید.
پاسخ کارشناس :
در ارتباط با سوال شما، چند مورد قابل طرح است. با توجه به این که سن شما 23 سال و سن همسرتان 13 سال است، مسئله اختلاف سنی پیش می آید زیرا اختلاف سنی بالا به این معنی است که زن و مرد هر یک مربوط به دوره خاص و تجربه های متفاوت هستند. اختلاف سنی زوجین یکی از شاخص هایی است که در مشاوره پیش از ازدواج قابل بررسی است و تأثیرگذاری قابل توجهی در روابط زوجین دارد. این مسئله اگر در سنین بالا باشد، تأثیر به مراتب کمتری را در رابطه زوجین در مقایسه با اختلاف سنی در سنین پایین دارد؛ به طور مثال اگر مردی 45 ساله با یک خانم 35 ساله ازدواج کند تنش کمتری را نسبت به مرد و زنی که در سن پایین اختلاف سنی دارند تجربه می کنند. این مسئله به این دلیل است که زن و مرد سن بالا دوره های رشد روانی و عاطفی و همچنین استقلال های فردی و اقتصادی را گذرانده و به ثبات رسیده اند.
شما جوان و همسرتان نوجوان است
با این حال، اختلاف سلیقه و درک از موقعیت در مورد های مشابه شما غیرطبیعی نیست. شما 23 سال دارید و این بدان معناست که در ابتدای جوانی قرار دارید و ممکن است گاهی اوقات تصمیمات ناپخته ای بگیرید که اقتضای دوره جوانی است و ممکن است از لحاظ استقلال فردی هنوز به ثبات نرسیده باشید و تحت تأثیر نزدیکان تان قرار بگیرید که این امر از جانب همسرتان که 13 سال دارد قابل قبول نیست زیرا او به دنبال فردی می گردد که هم نسبت به خانواده اش مسئولیت پذیر باشد و هم فردی قابل اتکا باشد و در همین راستا دست به مقابله به مثل می زند و به علت حمایتی که از خانواده اش دریافت داشته، در بحث هایی که ما بین شما و خانواده اش پیش می آید، به حمایت از خانواده اش اقدام می کند که این امر به خاطر همان بحثی است که در ابتدای عرایضم مطرح کردم. زیرا هنوز در سنین نوجوانی قرار دارد و تکلیف رشد روانی، استقلال فردی و بلوغ عاطفی اش مشخص نیست و تصمیماتش بیشتر از این که جنبه عقلانی داشته باشد جنبه احساسی دارد.
برای همسرتان قابل اتکا شوید
با توجه به نکات گفته شده، پیشنهاد من به شما دوست عزیز این است که فردیت خود را کامل کنید و بپذیرید و همچنین استقلال فردی و اقتصادی خود را به ثبات برسانید و این امر را به عینه به همسرتان نشان دهید. همچنین خود را به عنوان فردی که قابل اتکاست با توجه به توانایی ها و استعداد هایی که هر فردی ممکن است داشته باشد در نزد همسرتان نشان دهید و اجازه بدهید که همسرتان به این باور برسد که شما فردی قابل اتکا هستید تا به تدریج منبع حمایت خود را از خانواده به سوی شما تغییر دهد. در حقیقت اولین فردی که می تواند به شما در این مسئله کمک کند خود شما هستید که می توانید به کمک مشاور مسئله ای را که به وجود آمده رفع کنید.
