برای استفاده مناسب کودک از روروئک باید ارتفاع آن تنظیم شود.
به گزارش خبرگزاری دانا، اگر اصرار دارید که کودکتان برای راه افتادن از روروئک استفاد کند یا او خودش به این وسیله وابسته شده است، باید کمی درباره راه افتادن بچه نگران باشید. اما آیا واقعا روروئک می‌تواند به راه رفتن کودکتان کمک کند یا به راه رفتن او آسیب می‌زند؟ ما با جواد مینایی جاوید، کارشناس کار‌درمانی، گفتگو کردیم و از از او درباره این وسیله محبوب بچه‌ها نظر‌خواهی کردیم.
جواد مینایی جاوید، کارشناس کار‌درمانی، استفاده از روروئک را برای کودکان توصیه نمی‌کند و می‌گوید:« هنوز بر روی استفاده کردن یا استفاده نکردن بچه از روروئک اختلاف‌نظر وجود دارد. چون کودک در هر صورت روال فیزیولوژیک خود را سپری می‌کند و راه می‌افتد. اما پدر و مادر نباید کاری کنند که کودک زود‌تر از موعد راه بیفتد و تنها برای بازی کردن باید او را سوار روروئک کنند. چون راه رفتن نادرست با روروئک ممکن است بر روی راسته استخوان ساق پا و فضای مفصلی ران بچه تأثیر بد بگذارد.»
پدر و مادر‌ها نباید در راه رفتن بچه‌ها عجله کنند و باید اجازه دهند بچه روال رشد فیزیولوژیک خود را طی کند و راه بیفتد. بر همین اساس، مینایی درباره مخالفت با راه رفتن بچه‌ها با روروئک می‌گوید:« روروئک به چند دلیل نباید استفاده شود: 1- راستایی در مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهند. 2-عادت‌های حسی خوبی برای بچه ایجاد نمی‌کند. چون تنها پنجه پای کودک با زمین در تماس است و تنها از آن نقطه دریافت حسی دارد.»
برای استفاده مناسب کودک از روروئک باید ارتفاع آن تنظیم شود چون اگر ارتفاع آن بلند باشد، او عادت می‌کند که بر روی نوک پنجه‌هایش راه برود. بچه‌ها در روروئک حالت بدنشان مانند زمانی است که انگار می خواهند به بغل کسی پرت شوند و بیشتر روی نوک پا راه می‌روند. بنابر‌این روروئک کمک شایانی به راه رفتن آنها نمی‌کند. به همین دلیل مینایی می‌گوید:«استفاده از روروئک خطراتی مانند چپ کردن و افتادن هم برای بچه‌ها دارد .»
این کارشناس کار‌درمانی درباره سن طبیعی راه افتادن بچه می‌گوید:« بچه‌ها در حالت عادی بین 11 تا 13 ماهگی راه می‌افتند و اگر بیشتر از این زمان طول بکشد، تأخیر در رشد دارند. راه افتادن کودک زود‌تر از این زمان نیز باعث می‌شود در 18 تا 20 سالگی دچار کمر‌درد و زانو‌درد شوند. پدر و مادر‌ها می‌توانند برای راه افتادن کودک ایجاد انگیزه کنند. به این صورت که اسباب‌بازی یا وسیله‌ای را در مسافتی دور بگذارند و بچه را تشویق کنند تا به آن برسد یا خودشان دور بایستند و آغوششان را باز کنند تا کودک خود را به آنها برساند.»
سن راه رفتن هر بچه با توجه به ژنتیکی که از پدر و مادرش به ارث برده، مشخص می‌شود. معمولا میانگین سنی راه رفتن پدر و مادر کودک، زمان راه افتادن او را هم مشخص می‌کند. زود‌تر و دیر‌تر راه افتادن بچه‌ها نگران‌کننده است چون اگر دیر راه بیفتند، عارضه تأخیر در حرکت دارند که دلیل آن باید مشخص شود. در صورت زود راه افتادن نیز، آنها دچار مشکل فیزیولوژیک می‌شوند. به همین دلیل مینایی برای درمان این عارضه می گوید:« برای درمان مشکل، حس دریافتی باید با ضربه زدن و ماساژ دادن در پاشنه پا تقویت شود. پدر و مادر‌ها برای اینکه ببینند فرزندشان در چه مرحله‌ای از رشد قرار دارد باید نموداری استاندارد داشته باشند و فرایند رشد را با آن بسنجند.»
جواد مینایی جاوید، کارشناس کار‌درمانی، استفاده از روروئک را برای کودکان توصیه نمی‌کند و می‌گوید:« هنوز بر روی استفاده کردن یا استفاده نکردن بچه از روروئک اختلاف‌نظر وجود دارد. چون کودک در هر صورت روال فیزیولوژیک خود را سپری می‌کند و راه می‌افتد. اما پدر و مادر نباید کاری کنند که کودک زود‌تر از موعد راه بیفتد و تنها برای بازی کردن باید او را سوار روروئک کنند. چون راه رفتن نادرست با روروئک ممکن است بر روی راسته استخوان ساق پا و فضای مفصلی ران بچه تأثیر بد بگذارد.»
پدر و مادر‌ها نباید در راه رفتن بچه‌ها عجله کنند و باید اجازه دهند بچه روال رشد فیزیولوژیک خود را طی کند و راه بیفتد. بر همین اساس، مینایی درباره مخالفت با راه رفتن بچه‌ها با روروئک می‌گوید:« روروئک به چند دلیل نباید استفاده شود: 1- راستایی در مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهند. 2-عادت‌های حسی خوبی برای بچه ایجاد نمی‌کند. چون تنها پنجه پای کودک با زمین در تماس است و تنها از آن نقطه دریافت حسی دارد.»
برای استفاده مناسب کودک از روروئک باید ارتفاع آن تنظیم شود چون اگر ارتفاع آن بلند باشد، او عادت می‌کند که بر روی نوک پنجه‌هایش راه برود. بچه‌ها در روروئک حالت بدنشان مانند زمانی است که انگار می خواهند به بغل کسی پرت شوند و بیشتر روی نوک پا راه می‌روند. بنابر‌این روروئک کمک شایانی به راه رفتن آنها نمی‌کند. به همین دلیل مینایی می‌گوید:«استفاده از روروئک خطراتی مانند چپ کردن و افتادن هم برای بچه‌ها دارد .»
این کارشناس کار‌درمانی درباره سن طبیعی راه افتادن بچه می‌گوید:« بچه‌ها در حالت عادی بین 11 تا 13 ماهگی راه می‌افتند و اگر بیشتر از این زمان طول بکشد، تأخیر در رشد دارند. راه افتادن کودک زود‌تر از این زمان نیز باعث می‌شود در 18 تا 20 سالگی دچار کمر‌درد و زانو‌درد شوند. پدر و مادر‌ها می‌توانند برای راه افتادن کودک ایجاد انگیزه کنند. به این صورت که اسباب‌بازی یا وسیله‌ای را در مسافتی دور بگذارند و بچه را تشویق کنند تا به آن برسد یا خودشان دور بایستند و آغوششان را باز کنند تا کودک خود را به آنها برساند.»
سن راه رفتن هر بچه با توجه به ژنتیکی که از پدر و مادرش به ارث برده، مشخص می‌شود. معمولا میانگین سنی راه رفتن پدر و مادر کودک، زمان راه افتادن او را هم مشخص می‌کند. زود‌تر و دیر‌تر راه افتادن بچه‌ها نگران‌کننده است چون اگر دیر راه بیفتند، عارضه تأخیر در حرکت دارند که دلیل آن باید مشخص شود. در صورت زود راه افتادن نیز، آنها دچار مشکل فیزیولوژیک می‌شوند. به همین دلیل مینایی برای درمان این عارضه می گوید:« برای درمان مشکل، حس دریافتی باید با ضربه زدن و ماساژ دادن در پاشنه پا تقویت شود. پدر و مادر‌ها برای اینکه ببینند فرزندشان در چه مرحله‌ای از رشد قرار دارد باید نموداری استاندارد داشته باشند و فرایند رشد را با آن بسنجند.»
