به گزارش خبرگزاری دانا، کاوشگر تحقیقاتی SJ-10 که در روز ششم آوریل (18 فروردین) به فضا پرتاب شده بود، بیش از 6000 جنین موش را در یک محفظه خودکفا به اندازه یک مایکروویو با خود حمل می‌کرد.
600 جنین از میان این گروه در زیر دوربین با وضوح بالا قرار گرفتند که هر چهار ساعت برای چهار روز از آن‌ها تصویربرداری شده و به زمین ارسال می‌شد.
تصاویر نشان دادند که جنین‌ها در حدود 72 ساعت پس از پرتاب کاوشگر از مرحله دو سلولی که یک مرحله رخ جنینی است به مرحله ثانویه بلاستوسیست که تکثیر سلولی محسوس رخ می‌دهد، رشد کردند. این زمانبندی به میزان زیادی با رشد جنین بر روی زمین مطابقت داشت. به سایر جنین‌های موجود در این ماهواره در 72 ساعت پس از پرتاب ثابت‌کننده تزریق شد تا آثار محیط فضایی بر روی رشد جنین مورد بررسی قرار بگیرد.
این نخستین گزارش رشد موفق جنین پستانداران در فضا در تاریخ بشری است.
دانشمندان پس از بازگشت SJ-10 به زمین، جنین‌های بازیابی شده را با نمونه‌های روی زمین مقایسه کرده و تحلیل‌های بیشتری بر روی مشخصات رشد اولیه جنین در فضا انجام خواهند داد.
این کاوشگر قرار است در یک ناحیه مشخص شده در شهر سیزیوانگ مغولستان داخلی فرود بیاید. طبق گزارش‌های اولیه، کل مجموعه این کاوشگر از طول عمر 15 ساله برخوردار است.
این فضاپیمای گلوله‌ای شکل از 19 تجربه شامل فیزیک سیالات ریزگرانش، احتراق ریزگرانش، ماده فضایی، آثار تابش فضایی، آثار زیستی ریزگرانش و فناوری زیستی فضایی برخوردار است. یکی از این تجربیات به بررسی تاثیر تابش فضایی برای ثبات ژنتیکی سلول‌های حشرات میوه و موش‌ها پرداخته و یک تجربه احتراق نیز چگونگی سوختن مواد استفاده شده در فضاپیما در فضا برای شناسایی روشهای ساخت کپسول‌های ایمنتر برای ماموریت‌های سرنشین‌دار می‌پردازد.
یک تجربه دیگر که مشارکت بین مرکز ملی علوم فضایی موسسه CAS و سازمان فضایی اروپا است، رفتار نفت خام را تحت فشار بالا بررسی می‌کند. همچنین یک ابزار دیگر بر روی این ماهواره به آزمایش احتراق ذغال‌سنگ و شکل‌گیری آلاینده در ریزگرانش می‌پردازد.
