کودکانی که بی انتخاب و بی گناه در باتلاق اعتیاد دست و پا می زنند

به گزارش خبرگزاری دانا، ملک آباد جایی که هر سال، ده‌ها نوزاد، یعنی ده‌ها جان تازه در کوچه‌هایش دمیده می شود، اما هنوز کوچه‌ها بوی مرگ می‌دهند. جان های تازه در میان دودها و دم‌ها خموده می‌شوند و همرنگ جماعت. در کوچه‌ها کودکان بازی می‌کنند، و با هر خنده شان درد را از کوچه دور می‌کنند، اما در خانه‌ها، در زیر زمین‌ها، درد جولان می‌دهد، میان دودها، میان پایپ ها، میان بسته‌های تلنبار شده کریستال.

کوچه‌های پهن و خانه‌هایی با شکل و شمایلی غیر اصولی، در کنار همین خانه‌های تو سری خورده، ساختمان های شیکی هم قد علم کرده‌اند و چهره محله را تغییر داده‌اند. کوچه‌ها می‌توانند بگویند ساکنانشان از چه قشری هستند. معماری و مدل ماشین های پارک شده در کوچه می‌گوید که شغل غالب ساکنانش خرید و فروش مواد است. انتهای کوچه اما خرابه‌ای بی‌انتهاست که ظاهرا پر از زباله و سگ‌های ولگرد است، اما کمی پیشتر که می‌روی، دیوارهایی که برای تعیین حریم یک زمین خریداری شده توسط ملاکان کشیده شده‌اند، نشانه‌هایی دارند از حضور شبانه بی‌خانمان ها، آتش های کم‌جانی که تنها دودی سیاه دارند تا جمعیتی که به گردشان جمع شده‌اند خیالشان آسوده باشد که سرما جانشان‌ را نخواهد گرفت.

همزیستی سگهای ولگرد و آدمهای محله که به حضور سگها عادت دارند هم نکته جالبی است.

در انتهای کوچه هایی که به تازگی آسفالت شده‌اند، کنار یکی از پاتوق ها کودکی با سگ ها سرگرم است، به اهالی پاتوق که نزدیک می‌شویم، به جمع مان اضافه می‌شود. پدر و مادرش از اهالی پاتوق‌اند و بی‌حوصله‌تر از آن که به سوال هایمان جواب دهند. زن با لوله آلومینیومی که در دست دارد سرگرم است، مرد هم با سری خمیده یک ریز چیزی می‌گوید و با مردان دیگر صحبت می‌کند. کودک اما کودکی‌اش را می‌کند. می‌دود، می‌خندد، با انرژی و کودکانه به کنارمان می‌آید و کودکانه از حضور غریبه‌ها خجالت می‌کشد، اما نگاهش می‌گوید از دیدن آدمهایی که شبیه بقیه نیستند خوشحال است. او خوب می‌داند اصول زندگی بی خانمان‌ها را، او خوب می‌داند که چقدر باید چابک باشد و نزدیک شدن غریبه‌ها را به پدر اطلاع دهد، می داند که انتخابی پیش رویش نیست. می‌داند کمی که قد بکشد، یا فروشنده خواهد شد یا خریدار. او در پاتوق متولد شده و قد کشیده. در پاتوقی در انتهای کوچه مواد فروش های ملک آباد. روزهای کودکی فرزند انسان در این خرابه‌ها، طعمه سگِ ولگردِ اعتیاد می‌شود.

نان آوران کوچکی که هر روز بیشتر از قبل به مسلخ اعتیاد خوانده می‌شوند. کودکان، معصوم ترین و آسیب پذیرترین حاضران این کوچه ها، هر روز نگاهشان خسته‌تر می‌شود، هر روز کودکیشان بیشتر دود می‌شود.

این چرخه هر روز کنار گوشمان تکرار می‌شود و بی‌صدا تکثیر می‌شود؛ اما گوش که تیز کنی می‌بینی در میان تمام هیاهوهای زندگی فریادی بلند است، فریاد قربانیان این چرخه که بی‌گناه و بی‌دعوت به مسلخ می‌روند.

تیم شناسایی جمعیت امام علی (ع) هم زمان با برگزاری آیین کوچه گردان عاشق در پی آن است تا نگاه ها را به خانه های بی نور و خرابه هایی که محافظانش سگان ولگردی هستند، ببرد که خود نیز اعتیاد به جان ماهیتشان افتاده. می خواهد چراغی به زوایای تاریک زندگی کودکانی بیاندازد که بی انتخاب و بی گناه در باتلاق اعتیاد دست و پا می زنند.

هفدهمین آیین کوچه گردان عاشق امسال نیز برگزار می شود. هزاران نفر در اغلب استان های کشور از ماه-ها پیش شناسایی خانواده های محروم را انجام داده اند. امسال۱۰۰۰۰ خانواده در سراسر کشور تحت پوشش این آیین قرار می گیرند.

در این طرح کیسه های مایحتاج مورد نیاز یک ماه هزاران خانواده محروم در شب های قدر توسط دانشجویان و مردم، تهیه و به خانه های این عزیزان برده می شود. کمک های مردمی یگانه روش تأمین این کیسه های غذایی است و اعضای جمعیت تأکید دارند که توزیع این کیسه ها در شب های ماه رمضان، نسخه ای برای بهبود بیماریِ فقر و گرسنگی نیست و تنها و تنها تلنگری است برای ترک غفلت؛ غفلت نسبت به همنوع و هم وطنی که زیر شلاق گرسنگی و هجوم فقر، ذره ذره نابود می شود. غفلتی که گویا در اجتماع ما به سادگی و به وفور قسمت می شود. جمعیت امام علی(ع) اعتقاد دارد اگر غفلت و بی تفاوتی از فهرست عادات روزمره مان حذف شود، امید روشن و عزم محکمی پدید می آید برای رفع فقری که آبروی تمدن و فرهنگمان را نشانه رفته است.