به گزارش خبرگزاری دانا، کورتکس خارجی ترین غشای مغز پستانداران است و ضخامت آن بین دو تا چهار میلیمتر است. این غشا از ماده خاکستری تشکیل شده است. این لایه پر از چین مغز وظایف مهمی از جمله تمرکز، حافظه، ادراک، آگاهی، افکار و زبان را بر عهده دارد. در طول سال های گذشته، محققان کورتکس را به بخش های کوچکتری تقسیم بندی کرده اند که عملکردهای مجزایی دارند. تفکیک کورتکس به بخش های مختلف، مطالعه درباره این غشای حیاتی را ساده تر می کند.
محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس به منظور مطالعه دقیق تر غشای مغز، از فناوری های پیشرفته تصویربرداری استفاده کرده اند. به این منظور نرم افزاری توسعه داده شده است که با استفاده از تکنیک غیر تهاجمی تصویربرداری MRI، اطلاعات دقیقی را از بخش های مختلف مغز جمع آوری می کند و نتایج را به صورت نقشه ای دقیق ترسیم می کند.
این نقشه دقیق که با اسکن مغزی 120 داوطلب سالم ترسیم شده است، حاوی شکل دقیق، تمام اتصالات و فعالیت های بخش های مختلف کورتکس است. با استفاده از این روش، محققان موفق به شناسایی 97 منطقه جدید در کورتکس شده اند که تا پیش از این ناشناخته بود. هریک از این مناطق حاوی سلول ها، اتصالات و عملکرد مشابه هستند که با ناحیه مجاور متفاوت است.
این مطالعه اطلاعات ارزشمندی را در زمینه توانایی های فکری افراد مختلف در اختیار محققان قرار می دهد و در درمان بیماری های عصبی نیز موثر است.
نتایج این تحقیقات در نشریه Nature منتشر شده است.
محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس به منظور مطالعه دقیق تر غشای مغز، از فناوری های پیشرفته تصویربرداری استفاده کرده اند. به این منظور نرم افزاری توسعه داده شده است که با استفاده از تکنیک غیر تهاجمی تصویربرداری MRI، اطلاعات دقیقی را از بخش های مختلف مغز جمع آوری می کند و نتایج را به صورت نقشه ای دقیق ترسیم می کند.
این نقشه دقیق که با اسکن مغزی 120 داوطلب سالم ترسیم شده است، حاوی شکل دقیق، تمام اتصالات و فعالیت های بخش های مختلف کورتکس است. با استفاده از این روش، محققان موفق به شناسایی 97 منطقه جدید در کورتکس شده اند که تا پیش از این ناشناخته بود. هریک از این مناطق حاوی سلول ها، اتصالات و عملکرد مشابه هستند که با ناحیه مجاور متفاوت است.
این مطالعه اطلاعات ارزشمندی را در زمینه توانایی های فکری افراد مختلف در اختیار محققان قرار می دهد و در درمان بیماری های عصبی نیز موثر است.
نتایج این تحقیقات در نشریه Nature منتشر شده است.