به گزارش خبرگزاری دانا، تصور کنید قرصی با یک سنسور میل می کنید تا به پزشک معالجتان اجازه دهید اطلاعاتی از درون بدن شما به دست آورد. در سال های اخیر، چنین سنسورهایی تولید شده اند اما محصول پزشکی متفاوتی ساخته شده که نه تنها دیگر با بلع آن خطری را متوجه بدن شخص هدف نمی کند بلکه می تواند مدت زمان بیشتری را نیز در بدن شخص باقی بماند.
محققان امریکایی در مطالعات اولیه خود آورده اند، سال ها در حسرت روزی بودیم که بتوانیم باطری یا دستگاهی را به صورت بی خطر و بررسی رفتارهای درونی وارد بدن کنیم اکنون چنین روزی فرا رسیده است.
محققان دانشگاه کارنگی ملون امریکا موفق به ساخت نمونه اولیه ای از باطری خوراکی با استفاده از ملانین، رنگدانه ای که در پوست، مو و چشم وجود دارد، شده اند که می تواند مدت زمان استفاده از دستگاه های پزشکی کاشته شده در بدن را افزایش دهد.
این باتری قادر به فعال کردن یک دستگاه ۵ میلی واتی برای ۱۸ ساعت است که در این مدت زمان می توان به آزادسازی تدریجی یک واکسن، دارو یا بررسی تغییرات باکتری های روده پرداخت.
باتری هایی که در گذشته استفاده می شدند، سمی بوده و باید پس از مدتی از بدن خارج می شدند اما باتری های جدید از جنس ملانین بوده و از قابلیت هضم و تجزیه پذیری برخوردار هستند و خطری را متوجه بدن نمی کنند.
رنگدانه های ملانین یون های فلزی را به یکدیگر متصل کرده و این همان پدیده ای است که در یک باتری مورد نیاز است.
محققان اکنون به دنبال ساخت باتری های خوراکی با استفاده از پکتین، ( ماده ژله ای در تهیه مربا) هستند.
محققان امریکایی در مطالعات اولیه خود آورده اند، سال ها در حسرت روزی بودیم که بتوانیم باطری یا دستگاهی را به صورت بی خطر و بررسی رفتارهای درونی وارد بدن کنیم اکنون چنین روزی فرا رسیده است.
محققان دانشگاه کارنگی ملون امریکا موفق به ساخت نمونه اولیه ای از باطری خوراکی با استفاده از ملانین، رنگدانه ای که در پوست، مو و چشم وجود دارد، شده اند که می تواند مدت زمان استفاده از دستگاه های پزشکی کاشته شده در بدن را افزایش دهد.
این باتری قادر به فعال کردن یک دستگاه ۵ میلی واتی برای ۱۸ ساعت است که در این مدت زمان می توان به آزادسازی تدریجی یک واکسن، دارو یا بررسی تغییرات باکتری های روده پرداخت.
باتری هایی که در گذشته استفاده می شدند، سمی بوده و باید پس از مدتی از بدن خارج می شدند اما باتری های جدید از جنس ملانین بوده و از قابلیت هضم و تجزیه پذیری برخوردار هستند و خطری را متوجه بدن نمی کنند.
رنگدانه های ملانین یون های فلزی را به یکدیگر متصل کرده و این همان پدیده ای است که در یک باتری مورد نیاز است.
محققان اکنون به دنبال ساخت باتری های خوراکی با استفاده از پکتین، ( ماده ژله ای در تهیه مربا) هستند.