تحقیقات آزمایشگاهی بر روی موش ها نشان می دهد که قرارگیری زودهنگام در معرض منگنز موجب بروز اختلال بیش فعالی می شود.
به گزارش خبرگزاری دانا، محققان دانشگاه کالیفرنیا با استفاده از مدل حیوانی موش های قرار گرفته در معرض منگنز در دوران کودکی دریافتند منگنز بیش از اندازه زیاد در مراحل اولیه رشد موجب تداوم اختلال بیش فعالی و سایر اختلالات می شود.
منگنز عنصری ضروری است که به میزان کم و ناچیز موردنیاز بدن است. قرارگیری در معرض بالای این عنصر دارای تاثیرات نوروتوکسیک بوده و بافت عصبی را مسموم می کند و در نهایت منجر به بروز شرایطی موسوم به «منگنزی» در افراد بزرگسالی می شود که بواسطه استخراج معدن، جوشکاری، یا سایر مشاغل صنعتی در معرض غبار یا بخار منگنز قرار گرفته اند.
در مطالعه کودکان و نوجوانان، ارتباط منگنز در رژیم غذایی با اختلال بیش فعالی مشخص شد. اختلال بیش فعالی، متداول ترین اختلال عصبی-رفتاری در کودکان است که علت آن هنوز ناشناخته بوده و احتمالا شامل فاکتورهای بسیار متفاوتی است.
دونالد اسمیت، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «فاکتورهای محیطی و بیولوژیکی متعددی وجود دارند که با افزایش ریسک اختلال بیش فعالی در کودکان مرتبط هستند از اینرو فهم دقیق اینکه کدام فاکتورها بیشترین نقش را دارند مسئله ای چالش برانگیز است.»
به گفته محققان، متداول ترین منبع قرارگیری در معرض منگنز اضافی، نوشیدن آب چاه است، چراکه آب های زیرزمینی در برخی مناطق به شکل طبیعی مملو از منگنز هستند. برخی از شیرخشک ها هم حاوی میزان بالاتر منگنز در مقایسه با شیر سینه مادر هستند.
منگنز عنصری ضروری است که به میزان کم و ناچیز موردنیاز بدن است. قرارگیری در معرض بالای این عنصر دارای تاثیرات نوروتوکسیک بوده و بافت عصبی را مسموم می کند و در نهایت منجر به بروز شرایطی موسوم به «منگنزی» در افراد بزرگسالی می شود که بواسطه استخراج معدن، جوشکاری، یا سایر مشاغل صنعتی در معرض غبار یا بخار منگنز قرار گرفته اند.
در مطالعه کودکان و نوجوانان، ارتباط منگنز در رژیم غذایی با اختلال بیش فعالی مشخص شد. اختلال بیش فعالی، متداول ترین اختلال عصبی-رفتاری در کودکان است که علت آن هنوز ناشناخته بوده و احتمالا شامل فاکتورهای بسیار متفاوتی است.
دونالد اسمیت، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «فاکتورهای محیطی و بیولوژیکی متعددی وجود دارند که با افزایش ریسک اختلال بیش فعالی در کودکان مرتبط هستند از اینرو فهم دقیق اینکه کدام فاکتورها بیشترین نقش را دارند مسئله ای چالش برانگیز است.»
به گفته محققان، متداول ترین منبع قرارگیری در معرض منگنز اضافی، نوشیدن آب چاه است، چراکه آب های زیرزمینی در برخی مناطق به شکل طبیعی مملو از منگنز هستند. برخی از شیرخشک ها هم حاوی میزان بالاتر منگنز در مقایسه با شیر سینه مادر هستند.
